Waar de nationale shorttrackploeg vorig jaar in september wedstrijden op internationaal niveau reed in Rusland en China, is deze openingswedstrijd van de KNSB Cup nu de eerste van het seizoen. "Als je ziet hoe het in de rest van de wereld gaat, dan moeten we dankbaar zijn dat we hier een wedstrijdje kunnen rijden", zegt Itzhak de Laat. "In Canada is alles bijvoorbeeld alweer afgelast. Hoe voelen mijn benen? Niet heel best", lacht hij. Het team zit middenin een zware trainingsperiode en de rijders hadden deze ochtend zelfs nog een inspanningstest op de fiets gedaan.
"Tijdens de ritten deed ik wel wat ik in mijn hoofd had, maar ik had niet de macht om hard te rijden", concludeert De Laat, die derde werd op de 1000 meter. "Het niveau in Nederland ligt elk jaar weer wat hoger. Die rijders van de KNSB Talent Teams trainen ook twee keer per dag. Je hoeft maar net een beetje zwakte te vertonen en ze zitten er zo bij. Dat maakt het wel een mooie competitie, maar het zijn tegelijkertijd lastige ritjes. Wij kunnen hier eigenlijk alleen maar verliezen, net als op het NK, en voor die talenten is het supermooi om als doel te hebben dat ze van ons kunnen winnen."
Rianne de Vries is naar eigen zeggen ook nog niet geheel wedstrijdfit. Het fietskamp in Frankrijk van twee weken geleden, waar de loodzware klassieker La Marmotte en Alpe d'Huez op het programma stonden, heeft er flink ingehakt, vertelt de Friezin. "Ik mis wat power, die felheid is er niet. Maar dat baart mij nu geen zorgen, want ik weet dat we zwaar getraind hebben. Het is alleen maar goed om met die vermoeidheid ook wedstrijden te rijden. Ik heb lekker wat rondjes gereden", glimlacht ze.
"Het is sowieso fijn dat we weer kunnen racen. Al is het op een aangepaste manier", vervolgt De Vries terwijl ze om zich heen kijkt op het middenterrein. Onderling wordt er afstand gehouden en iedereen loopt met mondkapjes op. "Normaal gesproken zit je met veel rijders in de heatbox en nu alleen met je eigen rit. Dat maak het een stuk overzichtelijker: je ziet duidelijk wie er op dat moment moeten rijden." Naast een ruimer opgezette heatbox en banken om de schaatsen aan en uit te trekken, is er ook een andere looproute langs het ijs zodat de rijders die moeten starten gescheiden worden van de schaatsers die eraf gaan.
Gemis
Hoewel deze openingswedstrijd door het team vooral als een mooie training werd gezien, was het toch ook de eerste wedstrijd zonder Lara van Ruijven. De wereldkampioene op de 500 meter overleed begin juli op 27-jarige leeftijd tijdens een trainingskamp in Font Romeu. Voor de start van de wedstrijden in Thialf werd er een minuut stilte gehouden ter nagedachtenis aan Van Ruijven. "Ik probeerde er niet teveel mee bezig te zijn", vertelt De Vries, "maar dat moment doet toch weer wat met je. Het afgelopen trainingskamp in Frankrijk, zonder Lara, was mentaal gezien ook pittig. Daar gaat het allemaal weer door je hoofd heen. Het blijft heel zwaar."
Tijdens het fietsen dook Van Ruijven ook bij De Laat op in zijn hoofd. Bij de beklimming van de Alpe d'Huez begon hij met een achterstand vanwege een lekke band. "Ik moest iedereen inhalen en normaal gesproken kom ik dan na een tijdje een omhoog zwoegende Lara tegen, want zij is niet echt een fietsmonster. Op een gegeven moment dacht ik: ik heb haar nog niet gepasseerd. Het zijn van die subtiele momenten dat ik het weer even realiseer. Dat vind ik eigenlijk ook wel mooi, want zij blijft toch in mijn gedachten. Ik hoop dat dat de manier is waarop ik het een plek kan geven."
"Lara was het cement van het viertal met Rianne, Yara en Suzanne", schetst Otter. "Die meiden voelen dit verdriet een stuk zwaarder dan een nieuwkomer. Dat heb ik zelf ook. Ik heb uitgerekend dat ik 1008 dagen met Lara in een hotel heb gezeten. Dat is bij elkaar bijna drie jaar in acht jaar tijd. Ik zag haar bij wijze van spreken meer dan mijn kinderen. Ik moet nu op zoek naar een nieuw soort cement en dat is een uitdaging. De eerste harde confrontatie zal het moment zijn dat je met de aflossingsploeg op een World Cup bent en er staat iemand anders op die startpositie..."
Ook De Vries en De Laat denken dat de afwezigheid nog meer binnen gaat komen tijdens de wereldbekerwedstrijden. "Dan ben je echt als familie op pad", zegt De Laat. "In Heerenveen heeft iedereen ook zijn eigen leven en zie je elkaar alleen op de ijsbaan. Bij de buitenlandse wedstrijden zullen we echt merken dat er een stuk uit de groep mist. In een topteam is het altijd zo dat er mensen komen en gaan, dat zijn we wel gewend, maar natuurlijk niet op zo'n definitieve manier. Het is nog steeds een beetje onwerkelijk. Tijdens een training kan ik dat soort dingen wel goed loslaten, maar dat is anders bij een wedstrijd waar je met z'n allen bent."
Controle
Wanneer die eerste wereldbekerwedstrijd van dit seizoen plaatsvindt, is nog niet helemaal duidelijk. De ISU zette onlangs een streep door de eerste twee World Cups in Canada, maar de wedstrijden in Azië staan voorlopig gewoon op de kalender. "Ondanks alles hebben we goede zomer kunnen draaien", stelt De Laat. "Vandaag komt het er bij mij niet helemaal uit, maar ik voel dat ik beter ga zijn dan vorig jaar. De Olympische Spelen in 2022 zijn nog altijd het hoofddoel en dan maakt het voor mijn motivatie niet uit of er nu of pas over drie maanden weer wedstrijden zijn. Deze KNSB Cups zijn voor wedstrijdscherpte zeker niet verkeerd."
"Ik richt mij op de trainingen en als die goed gaan, voelt dat ook als een soort klein wedstrijdje", zegt De Vries. "We proberen ons zo goed mogelijk voor te bereiden. Deze openingswedstrijd was een training, maar tegelijkertijd ook echt een wedstrijd. Je bent weer bezig met je warming-up en met wat je tussen de ritten door doet. Dat maakt het wel anders dan een gewone training. Een aantal van ons heeft vrijdag ook de mass start gereden, dat proberen we toch mee te pakken voor het wedstrijdgevoel."
De langebaanwedstrijden vindt Otter minstens zo belangrijk als shorttrackwedstrijden. "Zo'n trainingswedstrijd voor de top- en talentteams is een wedstrijd waar je met de billen bloot gaat. Met de wetenschap dat bijvoorbeeld Suzanne komend seizoen wellicht vaker wedstrijden op de langebaan kan rijden dan op de shorttrackbaan, is het ook leuk om daar een uitdaging in te zoeken. Dat geldt ook voor een paar andere meiden. We plannen alsof alle wedstrijden doorgaan, maar we weten dat het zomaar anders kan zijn. Als wij iets leren in het shorttrack is het focus op de dingen waar je controle op kunt uitoefenen en laat de rest aan je voorbij gaan."
