Ze wonen inmiddels alweer zes jaar samen in Aldeboarn, een klein Fries dorpje tussen Heerenveen en Leeuwarden. Vanaf het begin bevinden Jorrit (34) en Heather (31) zich in gezelschap van een Japanse spits, Yuki en sinds oktober 2018 kwam daar een zoontje bij, genaamd Brent. Als alles volgens plan loopt, komt er begin september een nieuw gezinslid bij: een meisje dit keer. "We hebben vorige week een scan gehad en het gezichtje kunnen zien. Ja, we kijken er absoluut naar uit om haar te verwelkomen!"
Voor Brent is het allemaal nog één groot raadsel. Zijn 'heit en mama', zoals hij zijn vader en moeder mondjesmaat noemt, proberen met behulp van boekjes uit te leggen dat hij binnenkort een zusje krijgt. "Maar hij is nu nog te jong om het te begrijpen", zegt Jorrit met een schuin oog kijkend naar Brent. "Het grappige is dat hij wel bepaalde dingen herkent. Hij is gek op boerderijdieren en als hij een koe of een schaap ziet, is het constant 'boe' of 'bèèh'. Als ik niet reageer, blijft 'ie net zolang roepen totdat ik wel reageer, haha."
Entertainer
Het leven als vader bevalt hem uitstekend. Hij geniet ervan hoe snel Brent groeit en hoe snel hij dingen oppakt. "Je kunt je er niet echt een voorstelling bij maken hoe mooi zoiets is", glundert de Fries, terwijl hij Brent door de woonkamer ziet rennen. "Hij maakt me echt gelukkig. Als ik thuiskom na een wedstrijd of training en ik zie zijn blije koppie, doet dat wel wat met me. Of ik ben veranderd als persoon vind ik moeilijk om te zeggen, maar ik laat bepaalde dingen wel sneller los als ik hem zie. Het is zó mooi dat je zo'n mannetje samen hebt gecreëerd."
Het liefst brengt hij dan ook elke dag met zijn gezin door, maar als topsporter ontkomt hij er niet aan dat hij in de winter regelmatig naar het buitenland moet voor een wedstrijd of trainingskamp. Voor Jorrit is het één van de moeilijkste dingen die bij het vaderschap horen. "In de winter ben ik vaak maanden achter elkaar weg en kan ik weinig tijd met ze doorbrengen. Elke dag die ik dan thuis ben, is mooi meegenomen", aldus de drievoudig wereldkampioen op de 10 kilometer.
Voor Heather, die sinds de komst van Brent fulltime moeder is, betekent het dat ze er soms alleen voor staat: "Ik vind het soms wel lastig als Jorrit weg is. Zeker nu er een tweede aan komt, ben ik benieuwd hoe het me zal afgaan."
Jorrit: "Het scheelt dat je met Brent altijd wel wat te doen hebt, hij entertaint je wel. Daarnaast is het handig dat mijn ouders om de hoek wonen; als het nodig is, kunnen we de kids zo even bij ze droppen."
Hoofdverantwoordelijk
Een takenverdeling hebben ze niet en zal, ook met de komst van een tweede, niet komen. Heather is thuis de hoofdverantwoordelijke en is degene die er 's nachts uitgaat als Brent wakker wordt. "We boffen dat hij heel goed slaapt. Meestal is hij om half zeven wakker en valt 'ie daarna meteen weer in slaap." Jorrit regelt de dingen eromheen en pakt zijn rust waar nodig. "Ik heb die rust ook echt nodig. Als ik te veel gebroken nachten heb, komt het mijn prestaties niet ten goede. De arbeid-rustverhouding moet gewoon in orde zijn."
Daar waar Jorrit nog middenin zijn actieve carrière zit, daar besloot Heather in februari haar schaatsen definitief aan de wilgen te hangen. De 31-jarige Amerikaanse vindt dat haar schaatscarrière niet meer te combineren valt met het moederschap. "Ik wilde heel graag weer schaatsen, maar als je twee kinderen moet opvoeden en je wil regelmatig naar je ouders in Amerika, is het vrijwel onmogelijk." Jorrit staat volledig achter het besluit van zijn vrouw. "Aan de ene kant is het jammer dat je haar niet meer ziet schaatsen op hoog niveau, ik was altijd een fan van haar als schaatsster. Aan de andere kant kan ze terugkijken op een fantastische carrière, daar mag ze echt trots op zijn."
Zo won Heather onder meer drie wereldtitels (op de 500, 1000 en de 1500 meter) en was ze één keer de beste bij het WK Sprint. Haar partner won het afgelopen seizoen voor de zesde keer de nationale titel op de 10 kilometer en veroverde bij de WK Afstanden goud op de massastart. De 34-jarige Fries ziet dan ook geen enkele aanleiding om het bijltje er de komende jaren bij neer te leggen. "Zolang ik me elk jaar blijf verbeteren en ik geen gebreken krijg, vind ik schaatsen het mooiste wat er is. Bovendien motiveert het enorm als je elk jaar weer mooie prijzen kan winnen."
Buffertje
Hoe graag hij zijn sportcarrière ook wil voortzetten, Bergsma kan niet ontkennen dat een financiële bijdrage van groot belang is om de komende jaren hard te kunnen blijven schaatsen. Met het wegvallen van hoofdsponsor easyJet (vanwege de coronacrisis) hebben de schaatsers uit het team van Jillert Anema qua salaris fors moeten inleveren en is de onzekerheid voor komend seizoen groot. "Heel vervelend natuurlijk. We kunnen nu niet de profploeg zijn die we graag willen zijn. Meer dan de helft van het budget is verdampt en het is maar de vraag of we komende winter een goed programma kunnen draaien."
Bergsma hoopt dat het budget in ieder geval groot genoeg is om zich de komende winter volledig op het schaatsen te kunnen richten. "Je wil graag leven als een prof. Bij het langebaanschaatsen gaat het om details en wil je alles tot in de puntjes voor elkaar hebben. Op zich kan ik nu goed trainen en mag ik niet klagen hoe ik ervoor sta, maar het gaat erom dat je in de winter niet met andere dingen bezig hoeft te zijn." Ook met het oog op de toekomst wil hij niet te veel uit zijn reserves putten. "Ik heb natuurlijk wel een buffertje, maar dat wil je er niet in één keer doorheen jassen. Als schaatser moet je ook aan later denken en wil je je kinderen zekerheid geven."
Ondanks de onzekerheid die momenteel heerst, heeft de stayer goede hoop dat er gauw een nieuwe sponsor gevonden gaat worden. Aangezien een deel van de kosten is gedekt door de sponsoren van de marathonploeg ligt de drempel voor het langebaanteam 'vrij laag'. Een sponsor kan dus voor een 'vrij voordelig bedrag' instappen. "Ik denk dat je als sponsor waar voor je geld krijgt en over naamsbekendheid hoeft een eventuele hoofdsponsor ook niet te klagen."
Dagelijks contact
Het vertrek van hoofdsponsor easyJet is niet de enige teleurstelling die Jorrit en Heather vanwege de uitbraak van het coronavirus hebben moeten slikken. Normaal gesproken zouden de twee, net als elk ander jaar, in april naar de Verenigde Staten reizen, maar vanwege de huidige situatie kon die trip niet doorgaan. Een flinke teleurstelling, zegt Heather, die haar ouders graag weer in levende lijve had willen zien. "Ja, ik mis mijn ouders en familie enorm. Meestal ga ik drie keer per jaar naar ze toe, maar door de corona weet ik niet wanneer ik er weer heen kan."
Haar ouders wonen in North Carolina en daar ziet het er qua cijfers nog altijd niet goed uit. "Gelukkig hebben we dagelijks contact via FaceTime en kan ik ze toch nog zien. Dat is fijn. Ik hoop dat we er volgend jaar weer naartoe kunnen." Tijdens de kerstdagen was Heather voor het laatst bij haar ouders en zagen ze Jorrit via een livestream de Nederlandse titel op de 10 kilometer winnen. "We kijken altijd met de hele familie", zegt ze trots.
Jorrit beseft dat het soms lastig is voor Heather om 'live' bij een wedstrijd in Nederland aanwezig te zijn. "Brent heeft niet echt oog voor de wedstrijd. Als ze de wedstrijd goed wil volgen, kan ze beter thuis blijven; in Thialf is ze constant achter Brent aan het jagen." Met twee kinderen zal de uitdaging voor Heather nog groter worden, laat staan als er in de toekomst nóg meer kinderen bij komen. "Nee, voorlopig houden we het bij twee", zegt Jorrit lachend. "Maar als we over een paar jaar zoiets hebben van: we willen er nog één bij, kan dat altijd nog."
