Praten, praten, praten. De afgelopen zomer maakte Wories bijna geen uren op het ijs en bracht ze veel tijd door met haar familie en haar mentale coach. "Ik heb mijn lichaam gereset", vertelt de kunstschaatsster bij de Challenge Cup in Den Haag. "Ik heb veel in de sauna gezeten om alles eruit te zweten en ik heb veel gepraat. Over alles. Over de dingen die ik als klein kind heb meegemaakt en over alles wat er de afgelopen jaren is gebeurd."
"Ik was nooit zo'n prater en hield mijn problemen liever voor mezelf. Maar ja, op een gegeven moment barstte de bom en dan zat ik daarmee. Mijn Canadese coaches Nick en Ian leerden mij om eerder mijn mond open te doen. Om gewoon te vertellen waar ik mee zit. Dan wordt zo'n probleem ook niet groter en wordt het gelijk opgelost."
"Het was moeilijk om drie maanden lang niet te schaatsen. Het kunstrijden is mijn uitlaatklep en ik miste het ontzettend. Ik zat bij mijn ouders in Almere en ik miste mijn ijsbaan uit Canada. Maar het was ook fijn om zolang bij mijn familie te zijn. Dat heeft me goed gedaan. Verder hebben al die gesprekken wel hun werk gedaan. Ik zal nog altijd wel tegen dingen aanlopen, maar ik heb niet meer zo'n grote rugzak vol bagage bij me. Die rugzak heb ik van me afgegooid, waardoor ik weer vrijer kan bewegen."
Samen met haar coaches Nicholas Young en Ian Connolly werkte Wories aan haar comeback. Haar oude coach Bruno Marcotte was vertrokken bij haar schaatsclub in Montréal en Young en Connolly hadden het stokje overgenomen. "Ik heb met hen een heel goede band, dus dat is prettig. Die mannen zijn mentaal zo sterk en ze kennen me door en door. Ik heb echt het gevoel dat mijn trainers achter me staan."
Haar terugkeer aan de top van het kunstschaatsen ging niet zonder horten of stoten. "Ik moest wel even inkomen. Ik vergelijk mezelf vaak met 2016, mijn beste jaar waarin ik meedeed aan het WK in Boston, maar die vergelijking is niet altijd realistisch. Het heeft geen zin om mezelf steeds op mijn donder te geven als ik dat niveau niet haal. Ik moet accepteren dat mijn lichaam niet altijd meewerkt en dat er tijd voor nodig is om terug te keren op dat niveau. Ik ben op de weg terug."
Met de hulp van haar trainers heeft ze een goed schema gemaakt, waarin ze langzaam, stap voor stap, vooruitgaat. "Ik heb Nicholas en Ian de leiding gegeven. Ik wil vaak veel te hard en zij kunnen dat beter opbouwen. We hebben kleinere doelen geformuleerd en die probeer ik dan te halen. Zo heb ik toch het gevoel dat ik vooruit kom en kom ik langzaam bij mijn hoofddoel."
Ze scheert weer als vanouds over het ijs en alle sprongen die ze wil maken, kan ze weer doen. Maar op het EK in Oostenrijk ging haar korte kür nog niet zoals ze wilde en eindigde ze als 35e. "Kunstschaatsen is een mentale sport en ondanks dat ik er fysiek klaar voor was, ging mijn kür toch niet helemaal goed. Dat was jammer en daar baalde ik flink van. Ik had zo hard getraind en waarom liet ik het dan niet zien. Het had echter geen zin om daar lang over te treuren, want er kwam alweer een andere wedstrijd aan."
Op de Challenge Cup hoopt Wories wel te laten zien wat ze kan. Ze gaat voor de Nederlandse titel en ze wil zich kwalificeren voor het WK. "Om het WK te halen moet ik een technische score van 51 punten halen", vertelt ze. "Dat is te doen, maar dan moet ik wel goed schaatsen."
Kijk hier voor meer informatie over de Challenge Cup.
