"Ik had niet verwacht dat ik sneller kon dan Sablikova", begint Voronina, die haar Tsjechische collega met 6.41,18 al in rit vier een nieuwe wereldrecord zag rijden. "Ik ben snel gestart en kwam er in de eerste ronde al achter dat het makkelijk ging. Dus ik dacht: het kan wel, ik ga het gewoon proberen."
Met een licht oplopend schema bevond ze zich al snel een paar seconden onder de tijd van Sablikova. Of ze bang was om in te storten? "Nee, ik had niet eens door dat ik zo snel ging, totdat mijn coach riep: min twee seconden, min drie seconden! Pas een ronde voor het einde had ik door dat als ik niet viel, ik een wereldrecord zou rijden", glundert ze. "Het is niet normaal dat dit gebeurt en ik kan het eigenlijk nog steeds niet geloven. Ik ben ook niet iemand die nu heel hard gaat roepen dat ze wereldkampioen is. Ik ben daar eigenlijk veel te zacht voor."
Sablikova en Visser, de zilveren en bronzen medaillewinnaars, reden tegen elkaar, waarbij de Tsjechische als eerste onder haar eigen wereldrecord dook. Visser moest ruim vijf seconden toegeven (6.46,68). De rijdster van TalentNED was zo diep gegaan dat ze vlak voor de finish onderuit ging en op haar rug over de finish gleed.
"De coördinatie van mijn voeten was niet goed. Het was niet mijn hele been, maar de aansturing van mijn onderbenen. Met de drie kilometer had ik daar ook al last van, eigenijk al sinds het EK", begint Visser, die geen idee heeft waar het probleem vandaan komt. "Misschien wordt het tijd om beelden te gaan vergelijken, want voor mezelf is het ook een beetje een raadsel."
'Met pijn aan haar ogen', keek Visser daarna naar de race waarin Voronina als eerste vrouw onder de 6.40 dook. "Ze doet al jaren goed mee en het is dus niet een donderslag bij heldere hemel. Ik vind het heel leuk voor haar dat ze nu tegenstand biedt en dat het hele veld een hoog niveau laat zien, maar het liefst rijd je zo'n tijd natuurlijk zelf. Ik heb het idee dat ik dat ook zou kunnen, dus het doet een beetje zeer dat ik het zelf niet ben. Wie weet volgend jaar."
Niet verdrietig
Sablikova leek met haar snelle tijd af te stevenen op haar elfde wereldtitel op rij op de langste afstand, maar zag hoe ze in de laatste rit niet alleen de titel, maar ook haar wereldrecord verloor. Toch is dat voor de vriendelijke Tsjechische geen reden tot mokken. 'She's my hero', begint ze vedette met een glimlach van oor tot oor.
Zelf deed ze namelijk al vijf keer een poging om onder de 6.40 te rijden, maar lukken mocht het niet. "Het moest een keer gebeuren en ik kan alleen maar wauw zeggen. Ik kan hier niet verdrietig om zijn. Zelf reed ik een persoonlijk record en ik ben heel blij voor haar. Er is op dit moment veel concurrentie op de vijf kilometer en het niveau is hoger dan de afgelopen jaren. Het is geweldig om tegen deze vrouwen te mogen strijden. Het is nu écht interessant."
