Er waren veel ontsnappingspogingen, ook de Nederlanders zaten goed van voren. Onder meer Ruurd Dijkstra, Ingmar Berga en Gary Hekman zochten de aanval, maar het peloton liet de kopgroep niet te ver rijden. Halverwege ontstond er een groep van zo'n achttien man met Jordy van Workum, Casper de Gier, Berga en Hekman erbij. "In de laatste ronde hebben we laten zien dat we nog meededen", zegt Hekman. "Als je een kansje kan pakken, moet je het doen. Ingmar en Casper hebben het geprobeerd, maar Frankrijk reed op kop met drie man."
De titelstrijd liep uiteindelijk uit op een massasprint, die werd gewonnen door Rijhnen. De Duitser troefde de Portugees Diogo Marreiros en de Spanjaard Patxi Peula af. Daarachter kwam Hekman als zesde over de meet. "De sprint was eigenlijk al gedaan op 600 meter van de streep, vlak voor de scherpe bocht naar rechts. Alles werd gelijk uit elkaar getrokken en ik kwam op een paar meter te zitten. Dan is het klaar", klinkt het nuchter.
Hersenschudding
Het WK marathon in Barcelona liep anderhalve maand geleden uit op een drama voor Hekman. Hij kwam hard ten val en bleef gedesillusioneerd achter. "Ik had daarna vakantie, maar heb de hele week hoofdpijn gehad. Toch een lichte hersenschudding. Qua timing kwam die vakantie dus goed uit en ik ben alweer op trainingskamp geweest met AB Vakwerk dus heb er verder geen last van."
De Kampenaar had weliswaar fysiek geen last meer, maar toch spookte het gevaar van een marathon door krappe (Spaanse) straten door zijn hoofd in Pamplona. "Ik was vooral bang voor die bochten. Ik heb ook van tevoren gezegd dat ik eerst wilde kijken hoe het erbij lag of ik überhaupt zou gaan rijden. Want het moet allemaal spectaculair zijn, maar het is vooral gevaarlijk. Met 150 meter voor een finish een U-bocht..."
"Als je bijvoorbeeld in Italië op een baan koerst, is de chaos heel anders dan bij ons. Waar leg je de limiet?", vervolgt hij. "Ik wilde hier natuurlijk winnen. Bart Swings doet niet mee, dan ligt de titel al wat makkelijker en dichter in bereik. Alleen je moet een stukje leiper zijn dan dat ik ben om hier in de finale mee te rijden. Daar ben ik al te oud voor", besluit Hekman met een glimlach.
'Laten verrassen'
Bij de vrouwen deed Francesca Lollobrigida in het begin een paar uitlooppogingen, maar de Italiaanse kwam niet weg. De oranjevrouwen met onder meer Berber Vonk, Anna van den Bos en Beau Wagemaker lieten zich ook van voren zien. Het ontbrak echter aan samenwerking met andere landen om voldoende afstand te nemen. "Op een gegeven moment was ik met twee anderen een klein stukje los, maar als de rest niks doet, heeft het ook geen zin om door te gaan", vertelt Wagemaker.
"We hadden duo's gevormd en zorgden ervoor dat er telkens iemand van ons bij zat. Dat ging prima, tot de laatste ontsnapping." Met nog twee ronden op het bord ging Maialen Oñate er vandoor. In het peloton werd naar de grote Italiaanse trein gekeken om het gat dicht te rijden, maar dat gebeurde niet. De Nederlandse vrouwen waren te voorzichtig. "Achteraf gezien hadden wij het gelijk dicht moeten rijden, maar je denkt: de Italianen zullen het niet laten gebeuren. Jammer, we hebben ons laten verrassen."
Oñate kreeg aanvankelijk Juliette Pouydebat en Marine Lefeuvre mee, maar de twee Françaises konden het tempo van hun concurrente niet bijbenen. De Spaanse kon in de finishstraat rustig haar feestje vieren en het applaus van het thuispubliek in ontvangst nemen. Pouydebat eindigde nog als tweede, terwijl de Duitse Josie Hofmann de sprint van het peloton won. Vonk eindigde als beste Nederlander op de zesde plaats en Wagemaker maakte de top-tien compleet. "Er had meer ingezeten, ook voor het team."
Klik hier voor de volledige uitslagen.
