De Klein kreeg een uitnodiging van Pereira om langs te komen en besloot zijn skeelers in te pakken en een volledige dag met de kinderen te spenderen. "Het vervoer in Cuba is heel lastig, maar gelukkig kwamen we met een gehuurde auto na 4,5 uur over niet al te beste wegen aan in Trinidad", vertelt hij.
Een warm thuiskomen in een grote skeelerfamilie, noemt De Klein zijn onthaal op een provisorisch betonpleintje in de stad. "Cubanen of Nederlanders, op wielen zijn we één grote familie met dezelfde passie. De kinderen waren heel trots dat we de moeite hadden genomen voor ze. Ze vroegen honderduit en wilden alles zien en leren. In het naastgelegen park hebben we tikkertje gespeeld op de skates. Levensgevaarlijk natuurijk, met al die groeven en gaten in het beton. Juist dan zie je wel hoe ongelofelijk snel en behendig ze zijn."
Verschillende wielen
Het project van Pereira is inmiddels gegroeid tot een groep van 42 kinderen. Ondanks dat er niet genoeg skeelers zijn voor iedereen, staan ze te springen om mee te doen. Als het niet op de skeelers kan, dan pakken ze een fiets. "Yoelvis spreekt met passie over 'zijn team', waar ook de ouders deel van uitmaken. De saamhorigheid is fantastisch. Onder de skeelers zitten allerlei verschillende wielen door elkaar. Soms links drie wielen en rechts vier. Links 90 millimeter en dan rechts 100 millimeter. Normale spullen zijn al heel moeilijk te krijgen op Cuba, dus skeelermateriaal is vrijwel onmogelijk."
Aan het einde van een enerverende middag is de gehele groep kinderen onder begeleiding van ouders vanuit het centrum van de stad naar het strand van twaalf kilometer verderop geskeelerd. "Af en toe moesten we springen over gaten en spoorrails, maar er straalde vooral heel veel plezier vanaf. Dat is ook het belangrijkste doel dat Yoelvis met zijn project wil bereiken. Zijn droom is dat hij genoeg skeelers, wielen en materiaal heeft om al deze kinderen op skeelers te kunnen laten meedoen."
Vanuit Nederland had De Klein als klap op de vuurpijl voor iedereen stroopwafels én een echte medaille meegenomen. "Die waren mij door de KNSB ter beschikking gesteld. Zelden heb ik zo'n blije en trotse groep bij elkaar gezien." Luid zingend reed de groep vervolgens in de schemering terug naar het centrum van Trinidad, waar bij de baan nog wel even de mooie skeelers van De Klein geïnspecteerd werden. "Ze wilden ze graag vasthouden en bekijken en er werden heel veel vragen gesteld. Hoe de wegen in Nederland zijn en hoeveel skeelerbanen wij hebben. Dan besef je pas hoe goed wij het hier voor elkaar hebben."
Oproepje!
Na een warm afscheid besloot De Klein dat hij de groep graag zou willen helpen met een inzamelactie voor materiaal, zodat alle kinderen straks tegelijk mee kunnen skeeleren. "Er is een groot tekort aan frames, lagers, boutjes en wielen (90, 100 en 110 millimeter). Dus ik denk daarbij vooral aan leveranciers die iets over hebben of wedstrijdrijders, zij wisselen namelijk erg vaak van wielen waar men in Cuba nog heel veel mee zou kunnen."
Heb je thuis in de kast nog een frame of een setje wielen liggen? Meld je graag bij René via r.deklein@knsb.nl.
