Het was al lange tijd niet de vraag óf, maar wanneer Bosma haar eerste zege zou pakken. Met name dit seizoen was ze zelf veelvuldig van voren te zien. In deze koers over 80 ronden waagde Van der Geest eerst twee uitlooppogingen, maar slaagde daar niet in. Over de helft van de wedstrijd probeerden Chantal Hendriks, Dieuwertje van Kalken, Megan Sokolov en Janneke Elzinga samen weg te komen, ook zij werden weer ingerekend door het peloton. Het was vervolgens Bosma die er in de slotfase op kousenvoeten vandoor ging. Sara van Vliet en Anne Leltz gingen nog in de achtervolging, maar konden de rijdster uit Sneek niet achterhalen.
Terwijl de ronden wegtikten, kreeg Bosma gezelschap van haar ploeggenoten. Eerst liet Van der Geest zich afzakken en daarna volgde ook Iris van der Stelt. Het rode-witte treintje denderde vervolgens door richting finish. Tot drie ronden voor het einde reden Van der Geest en Van der Stelt kop over kop voor Bosma. Met de laatste aanmoedigingen van haar teamgenoten moest ze het solo afmaken. De pelotonsprint om de tweede plek werd gewonnen door Manon Kamminga voor Imke Vormeer.
Vlak daarna hoorde Bosma de bel voor haar laatste ronde. Rechtop en met haar armen in de lucht reed ze vervolgens haar ereronde in Enschede. Na de finish werd het feestje gevierd met ploegleider Jan-Martien van de Wetering. "Ik sta nog steeds een beetje perplex", vertelt Bosma met gelukstranen in haar ogen. "Ik wilde zó graag winnen vandaar ook die tranen, ik kon het gewoon niet geloven. Als je dan kan winnen en als je het zo kan doen, is echt super."
Tijdens haar ontsnapping keek Bosma om zich heen en zag dat niemand achter haar aan kwam. "Ik dacht: ik moet gewoon gaan. De hele wedstrijd ben ik in de aanval gegaan. Op een gegeven moment hoorde ik Jan-Martien roepen: ze staan op je te wachten. Als je zo'n ploeg om je heen hebt, lukt het gewoon. Ik ben zo dankbaar dat ze op mij wachten en dit met mij hebben gedaan."
Tweede voor Post
Bij de heren wist in de koers over 125 ronden met ruim 50 ronden te gaan een definitieve kopgroep van negen rijders weg te komen, die al gauw een ronde pakten op het peloton. De mannen van Royal A-ware lieten zich terugzakken om ook Evert Hoolwerf naar de kopgroep te brengen, die daarna uit tien man bestond.
In de finale ging Crispijn Ariëns op de bel voor de laatste ronde als eerste de eindsprint aan, waarna Robert Post hem in de voorlaatste bocht voorbij snelde. "Ik kon perfect achter hem aan. Hij hield de bocht niet helemaal, dus ik kon mooi naar binnen snijden. Het is alles of niks dan," vertelt de winnaar.
Post, die met twee ploeggenoten de finale bereikte, kwam als eerste het laatste rechte stuk op, maar door een snelle sprint van Evert Hoolwerf liep het toch nog op een fotofinish uit. "Hij kwam zo hard aanrijden het laatste stuk. Het was nog even twijfelen voor mij of ik hem had, maar gelukkig was het genoeg", vervolgt de schaatser van Team Bouw & Techniek met een lach. "Ik was hier heel erg op gebrand na die eerste overwinning, het smaakte direct naar meer dus ik ben blij."
Mooiste wedstrijden
Bij de beloften pakte een kopgroep van acht man al in het begin van de koers een ronde op het peloton. Na de afsprint van het peloton mochten Aleid Klompmaker, Johan Bakker, Daan Gelling, Roel Boek, Joram Verkerk, Hendrik Poelstra, Ruben Ligtenberg en Harm Visser samen de finale in, waarna al snel een kleine voorsprong ontstond voor Klompmaker.
"Er zaten een paar snelle mannen in de kopgroep en ik heb een goede sprint in de benen, maar ik wilde vroeg weg gaan, want anders zou ik het misschien niet redden. Ik was kapot, maar dacht: als ik moe ben dan is de rest dat waarschijnlijk ook", lacht hij.
Ondanks het zuur in de benen, en een achtervolging van Bakker gaf hij zijn voorsprong niet meer weg. Met gebalde vuisten in de lucht kwam hij over de finishlijn, voor Bakker en Gelling. "Dit is hoe ik moet winnen. Een kopgroep en daarna ontsnappen. Als kind vond ik dat ook al de mooiste wedstrijden. Een massasprint, daar vind ik maar niks aan."
De blijdschap na zijn eerste overwinning is groot, mede door een paar mindere wedstrijden op de Weissensee. "Ik kon de vinger daar niet op de zere plek krijgen, maar ik keek ernaar uit om revanche te nemen op kunstijs. Ik had mezelf druk opgelegd om de Weissensee recht te zetten, dan gaat het een stuk beter. Ik ben heel blij met deze overwinning."
Klik hier voor de uitslagen.
