"Het gaat naar omstandigheden goed", zegt de 28-jarige Schotse als we haar vragen hoe het gaat. "De laatste maanden zijn erg hectisch geweest, maar ik heb het gevoel dat alles weer een beetje op zijn plek begint te vallen. Mijn enkel is nog steeds niet volledig hersteld, doet nog altijd pijn, maar ik sta sinds kort weer fulltime op het ijs. Het gaat steeds beter."
Voor Christie liep het afgelopen seizoen uit op een grote teleurstelling. Als regerend wereldkampioene reisde ze af naar de Olympische Spelen van Pyeongchang. Daar hoopte ze zich te revancheren voor de dramatisch verlopen Spelen van Sotsji. In Rusland werd ze op iedere afstand – 500, 1000 én 1500 meter – gediskwalificeerd.
Ook in Zuid-Korea ging het niet zoals gehoopt voor Christie, die als een serieuze medaillekandidaat aan het toernooi begon. In de finale van de 500 meter werd ze vierde vanwege een valpartij en op de 1500 meter liep ze in de halve finale bij een valpartij een zware blessure in haar rechterenkel op en werd ze gediskwalificeerd.
Mental break
Alsof dat allemaal nog niet erg genoeg was, werd ze op de laatste afstand – de 1000 meter – door een concurrente aangetikt op haar pijnlijke enkel, waardoor ze ten val kwam. De race mocht over, Christie finishte wonderbaarlijk als tweede achter Lara van Ruijven, maar na afloop werd de tweevoudig Europees kampioen opnieuw gediskwalificeerd.
Een dramatisch einde van haar toernooi. Vanwege haar enkelblessure kon ze een maand later in het Canadese Montréal ook haar wereldtitel, die ze een jaar eerder in Ahoy Rotterdam had veroverd, niet verdedigen.
"De laatste maanden zijn erg zwaar geweest", blikt ze terug. "Het is balen dat de Spelen zijn uitgelopen op een grote teleurstelling. Ik moet het accepteren, kan er niks meer aan veranderen. Na twaalf jaar keihard trainen, had ik echt even een mental break nodig. Ik heb vijf tot zes maanden niet op het ijs gestaan, wilde alles eerst goed op een rijtje hebben."
Langebaan
Christie geeft toe dat ze zelfs getwijfeld heeft of ze wel door wilde gaan met de sport, waarin ze de laatste jaren zo veel successen boekte. "De gedachte om te stoppen, is na de Spelen zeker door mijn hoofd gegaan. Na Sotsji ben ik te snel weer begonnen met schaatsen, waardoor ik de teleurstelling destijds niet goed heb kunnen verwerken. Dat gevoel wilde ik niet nog een keer."
"Ik doe het nu rustiger aan", zegt ze. "Het is zaak om eerst goed te herstellen van mijn zware enkelblessure. De komende maanden moet de pijn langzaam verdwijnen. Hopelijk sta ik bij het wereldkampioenschap weer pijnvrij aan de start. Ook wil ik deze winter wat langebaantrainingen doen in Nederland. Ik wil het een kans geven, heb het nooit goed geprobeerd."
Christie sluit niet uit dat ze beide disciplines gaat combineren. "Als het goed bevalt, wil ik bij de komende Spelen op beide onderdelen uitkomen. Het feit dat de mass start een olympisch onderdeel is geworden, speelt daarin een rol. Dat zou ik graag willen proberen. Het ziet er erg uitdagend en leuk uit."
Olympische medaille
Als we haar vragen naar haar doelen voor aankomend seizoen, antwoordt ze: "Natuurlijk wil ik graag mijn wereldtitel terugveroveren, maar ik ga het de komende vier jaar stap voor stap bekijken. In tegenstelling tot eerdere jaren wil ik niet ieder seizoen meer op mijn best zijn. Het doel is om ieder jaar beter te worden en toe te werken naar de Spelen van Peking in 2022."
"Dat wordt mijn laatste kans op een olympische (gouden) medaille, dus ik wil dan pieken en niet al daarvoor. Ik heb het gevoel dat ik mijn plafond nog niet heb bereikt, ben van mening dat het zowel op sportief als mentaal vlak nog beter kan. De komende jaren ga ik er alles aan doen om het maximale eruit te halen. Met hopelijk over vier jaar een olympische medaille als ultieme beloning!"
