"Dat scheelt een heel stuk, want dan kan je ze met een redelijk gerust hart achterlaten", doelt de 33-jarige De Vries op de komende trainingskampen van zijn team. De ploeg van Jillert Anema traint de komende week in het Italiaanse Grosseto en gaat even later nog op trainingskamp naar het Duitse Inzell. Twee weken geleden was Team Clafis nog aan het trainen in het Italiaanse Livigno.
"Maar daar heb ik een groot deel van overgeslagen, ik wilde mijn vrouw ook ontlasten", vervolgt De Vries. "Voor haar is het natuurlijk ook zwaar, zij draait er momenteel alleen voor op. Nu ben ik dus weer weg, terwijl je toch het liefst samen je kind wil opvoeden." Wat dat betreft was de timing niet helemaal optimaal, erkent de stayer. "Eigenlijk niet nee, in het voorjaar was beter geweest, dan heb je nog wat meer rust. Maar ach, het is nou eenmaal zo en we zijn er wel een beetje op ingesteld. We zijn hartstikke blij en het is allemaal goed gegaan."
Splitsing
Na Maud (6) en Pim (3) is Noor het derde wereldwondertje voor de familie De Vries. "Er zit wel enige regelmaat in hè", lacht Bob, die naar eigen zeggen goed in zijn vel zit. Toch blijft het altijd afwachten hoe het tijdens de eerste wedstrijd gaat. "In de marathon weet ik wel zo’n beetje wat ik kan. Op de langebaan ook, maar daar komt het er niet altijd uit. Dat is altijd mijn manco. Ik hoop dat het deze winter de goede kant opvalt."
De marathon is van jongs af aan zijn 'grote liefde', maar de laatste jaren merkt hij dat de langebaan hem ook goed afgaat. Vooral op de 10 kilometer is hij één van de uitdagers van (inter)nationale toppers als Sven Kramer en Jorrit Bergsma. Zo werd hij afgelopen jaar tijdens de NK afstanden derde op de langste afstand achter Kramer en Bergsma. Tijdens de wereldbeker in Heerenveen reed hij op de 10 kilometer (zonder publiek) de snelste tijd van de dag en de vierde tijd ooit gereden in Thialf. En dus, zou je zeggen, zijn de Olympische Spelen ook haalbaar.
De eerste helft van het seizoen staat daarom ook in het teken van de langebaan. "Eind december weet ik dan of ik me geplaatst heb voor de Spelen. Dan vindt de splitsing plaats, dat vind ik zelf wel lekker", aldus De Vries, die afgelopen zomer anders dan voorgaande jaren meer heeft getraind op de 5 en 10 kilometer, zijn favoriete afstanden. "Twee, drie jaar geleden had ik zoiets van: ik zie wel hoe het gaat. Maar ik heb mijn zinnen nog één keer op de langebaan gezet."
Ambitieus
Zijn de Spelen een droom voor hem? "Op zich wel. Het is nu of nooit, ik ben ook niet de jongste meer", lacht De Vries die vervolgens opzij kijkt waar zijn teamgenoot Carien Kleibeuker aan tafel zit. "Kijk naar Carien, zij is 39 en rijdt nog altijd heel hard. Het kan dus wel, maar het wordt er niet makkelijker op."
Mocht De Vries de Spelen niet halen, dan gaat hij weer lekker marathons rijden. Afgelopen seizoen werd hij op 1 januari Nederlands kampioen op kunstijs, nadat zijn team het ploegenspel goed had uitgespeeld. Natuurlijk hoopt hij die titel te verdedigen, maar zijn eerste doel is vooralsnog zich te plaatsen voor de eerste wereldbekerwedstrijden. "Ik denk dat dat nodig is om kans te maken op de Spelen. Als ik me daar niet voor plaats, mis ik de eerste reeks langebaanwedstrijden. En om dan bij het OKT bij de eerste drie te eindigen, wordt dan wel heel zwaar."
Vindt hij het realistisch om naar de Spelen te gaan? Kijkend naar de afgelopen seizoenen, denkt hij van wel. "Je moet ambitieus blijven, het kan zeker!"
