Otterspeer nam het in rit 7 op tegen Daichi Yamanaka uit Japan. Na een opening van 9,83 seconden zette hij het snelste rondje van het veld neer (24,8) en kwam over de streep in 34,66. Zijn beste tijd op zeeniveau. In de tiende en laatste race dook Håvard Lorentzen net onder die tijd (34,64) en stond het thuispubliek op de banken in de knusse Sørmarka Arena.
Op het middenterrein vertrok het gezicht van Otterspeer even, maar het gevoel van blijdschap overheerst. "Ik sta weer aan de top en dat is het allerbelangrijkste", zegt de sprinter een paar uur na de huldigingsceremonie. De zilveren medaille is zijn tweede in wereldbekerverband op deze afstand. "De bijna winst is jammer maar ik heb mijn beste tijd op een laaglandbaan gereden. Ik ben blij dat ik er tussen sta."
Een week eerder in Heerenveen werd Otterspeer negende en vijfde op de 500 meter. "Ik had moeite met de binnenbocht. Vanmiddag startte ik ook in de binnenbaan, maar nu kon ik van het begin tot het einde goed door versnellen. De opening kan nog beter maar het rondje is dik in orde. Dit laat zien wat er in het vat zit. In Thialf reed ik al mijn eerste 34'er in twee jaar en had ik ook de snelste ronde van iedereen. Ik groei in de wedstrijden."