Grenoble, 1968
We beginnen onze terugblik in 1968, waar de olympische medailles verdeeld werden in Grenoble. In blauwe maillot met oranje trui en bijpassende muts snelde de Nederlandse ploeg op het Franse ijs naar negen medailles.
Op de foto: Carry Geijssen, goed voor goud op de 1000 meter en zilver op de 1500 meter.
Sapporo, 1972
Binnen vier dagen pakte Ard Schenk in bovenstaand donkerblauw schaatstenue drie gouden medailles in het Japanse Sapporo. Op de 1500 meter, vijf en tien kilometer was hij iedereen in 1972 te snel af. In totaal haalde de Nederlandse ploeg net als vier jaar eerder negen medailles binnen.
Innsbruck, 1976
Tijdens de Olympische Spelen van Innsbruck verscheen Nederland voor de laatste keer in klassieke uitdossing, een schaatspak met een losse muts, op het ijs. In Oostenrijk pakte Nederland één olympische titel, Piet Kleine snelde naar een nieuw olympisch record van 14.50,59 op de tien kilometer. Op bovenstaande foto zien we Annie Borckink in actie, zij wist in Innsbruck niet het podium te bereiken, maar mocht vier jaar later het goud op de 1500 meter ophalen in Lake Placid...
Lake Placid, 1980
De materialen mogen inmiddels wat beter zijn, maar dit schaatspak begint langzaam op de huidige snelpakken te lijken! De Zwitser Franz Krienbühl was in 1974 de eerste schaatser die met een pak bestaande uit één stuk op het ijs verscheen. Het duurde een aantal jaar, maar daarna ging ook de Nederlandse ploeg over op het zogenaamde 'Krienbühl-pak'.
Op de foto zien we Ria Visser, die op weg is naar olympisch zilver op de 1500 meter. Ze belandde naast winnares en landgenote Borckink op het podium. In totaal werden er in het schaatspak van 1980 vier medailles binnen gehengeld.
Sarajevo, 1984
Het mag maar duidelijk zijn: hier rijdt oranje! Toch waren de Winterspelen in Sarajevo niet de meest succesvolle voor de Nederlandse schaatsequipe. Zonder medailles keerden ze terug naar huis. Yvonne van Gennip was met een vijfde plaats op de drie kilometer onze beste landgenote.
Op de foto zien we Yep Kramer. Hij werd negende op de 1000 meter.
Calgary, 1988
Daar is 'ie dan: het Aegonpak! Na de teleurstellende Spelen van 1984 stapte het bedrijf als hoofdsponsor van de KNSB in de schaatssport. Op de wedstrijdpakken werd het logo van de onderneming goed zichtbaar, kijk bijvoorbeeld naar de blokjes die jarenlang de armen van het nationale schaatspak sierden.
In dit pak werd Yvonne van Gennip in 1988 olympisch kampioene op de 1500, 3000 én 5000 meter. In totaal haalde Nederland zeven medailles binnen in Canada.
Albertville, 1992
En... de rood-wit-blauwe variant! In 1992 snelde de Oranje-equipe in dit pak naar vier medailles. De enige olympische titel voor Nederland dat jaar ging naar Bart Veldkamp, op de tien kilometer.
Lillehammer, 1994
Aan het uiterlijk van het Nederlandse schaatspak veranderde er in de afgelopen jaren weinig. Wél mocht de sponsornaam in tegenstelling tot vier jaar geleden niet zichtbaar zijn. Tot op de dag van vandaag is dat de regel, en blijven dus ook hoofdsponsoren KPN en Daikin daarmee onzichtbaar op het olympisch schaatspak.
Zoals op bovenstaande foto goed zichtbaar is, werd het logo natuurlijk gewoon professioneel afgeplakt met een stukje tape. Rintje Ritsma reed in Noorwegen naar het zilver op de 1500 meter en brons op de 5000 meter. In totaal brachten de Nederlanders in dit schaatspak vier medailles mee naar huis.
Nagano, 1998
Herinneren jullie je de schaatsstrips nog? Tijdens de Spelen in Nagano werd er met deze TU-uitvinding voor het eerst geëxperimenteerd door de Nederlandse ploeg. De zigzagstrip werd op het schaatspak geplakt om daarmee de aerodynamica te verhogen, wat in 1998 voor een hoop ophef zorgde. Op bovenstaande foto is de strip bovenop het hoofd van Marianne Timmer, die twee gouden medailles verzamelde, duidelijk zichtbaar.
Ook kreeg het zo herkenbare nationale pak dit jaar speciaal voor de Olympische Spelen een oranje tintje. Met de Nederlandse vlag op de borst reed onze ploeg naar maar liefst elf medailles. Olympische titels waren er naast Timmer voor Ids Postma en Gianni Romme.
Salt Lake City, 2002
In 2002 trok Nederland ten strijde in het oranje met felblauw, en mét bijpassende hoezen voor over de schoenen natuurlijk. Het pak van Nike bracht Nederland in Salt Lake City naar acht medailles, waarvan drie gouden plakken in een nieuw wereldrecord. (Gerard van Velde op de 1000 meter en Jochem Uytdehaage op de vijf en tien kilometer)
Turijn, 2006
Voor de Spelen van Turijn kreeg de Nederlandse ploeg een nieuw pak aangehesen, de 'Swift Skin II'. Tijdens het EK Allround van 2005 werd dat pak voor het eerst getest, maar viel voor de meeste schaatsers niet in de smaak. Zij trokken op de tweede dag van het toernooi collectief hun oude schaatspak aan.
Nike bracht later naar buiten dat door een productiefout een laag op de onderbenen van het pak binnenstebuiten was aangebracht. Het vertrouwen in dit nieuwe pak was echter verdwenen, en de Nederlandse ploeg stak zich voor de Spelen van Turijn in het 'oude' pak. Maar wel in nieuwe kleuren.
Bob de Jong, te zien op de foto, reed naar het goud op de tien kilometer. Ook Marianne Timmer (1000 meter) en Ireen Wüst (3000 meter) sleepten in dit pak een olympische titel binnen. In totaal werden er in Italië negen medailles veroverd.
Vancouver, 2010
Sportconfex in Assen ontwikkelde met de technische en wetenschappelijke input van de TU Delft en de Vrije Universiteit van Amsterdam het olympische pak voor 2010. Craft presenteerde zich in januari van dat jaar al als nieuwe kledingsponsor van de schaatsbond. Samen met de KNSB produceerde zij het schaatspak dat tijdens de Spelen van Vancouver gedragen werd, dit ging ten koste van het Nike-pak.
Mark Tuitert, Ireen Wüst en Sven Kramer werden olympisch kampioen in het oranje-zwart. In totaal nam Nederland zeven medailles mee naar huis.
Sotsji, 2014
De meest succesvolle Winterspelen ooit voor Nederland! De schaatspakken werden voor de Spelen in Sotsji opnieuw ontwikkeld in samenwerking met Sportconfex, de TU Delft en de Vrije Universiteit van Amsterdam. Met materialen als polyester, polyamide en polyurethaan werd getracht om in uitgekiende samenstellingen de luchtweerstand zo laag mogelijk te houden.
Na uitvoerige testen in een windtunnel mochten de schaatsers ermee het ijs op; en met succes. Tijdens de Spelen in Sotsji werden maar liefst drieëntwintig schaatsmedailles binnengehaald. Michel Mulder, Stefan Groothuis, Sven Kramer, Jorrit Bergsma, Koen Verweij (TP), Jan Blokhuijsen (TP), Jorien ter Mors, Ireen Wüst, Marrit Leenstra (TP) en Lotte van Beek (TP) vlogen als olympisch kampioen vanuit Rusland terug naar Nederland.
Op bovenstaande foto van Michel Mulder is te zien dat de kleuren in verhouding tot de Spelen van Vancouver precies zijn omgedraaid: een oranje bovenkant en zwarte benen.
PyeongChang, 2018
In Zuid-Korea trok de Nederlandse ploeg niet zoals in 2006, 2010 en 2014 in oranje-zwart, maar in oranje-blauw ten strijde. Het olympische pak werd een doorontwikkelde versie van het wedstrijdpak waarin de nationale ploeg van de KNSB al jaren rondrijdt en dat door Sportconfex BV voor FILA wordt geproduceerd. Wat de nieuwe snufjes zijn, dat vertelt directeur Bert van der Tuuk echter niet: "We willen de concurrentie niet wijzer maken dan ze zijn", klonk het geheimzinnig. "Maar het is opnieuw een 'snel pak'."
Dat het ook echt een snel pak was, bewees oranje met maar liefst 16 medailles op de langebaan en 4 op het shorttrackijs. Kjeld Nuis (foto) snelde in Pyeongchang naar goud op de 1000 en 1500 meter.
