De Neeling zit in het Sportstad Café in Heerenveen met een glimlach aan tafel. Natuurlijk had ze zich het liefst op eigen kracht willen plaatsen voor het EK en WK sprint en de WK afstanden, maar ze was heel blij dat ze op al die toernooien mocht ‘invallen’. Door afmeldingen vooraf kon ze alsnog meedoen. “Vooral met het WK sprint in Calgary was ik blij. Een snelle hooglandbaan waar ik mijn pr’s heb kunnen verbeteren.”
Eye-opener
Ook het eerste EK sprint ooit had ze voor geen goud willen missen. “Dat was ook gaaf, vooral omdat het in Thialf was. Dat was écht een cadeautje”, zegt de schaatsster, die doelt op de afzeggingen van twee schaatssters. Op de NK afstanden, het toernooi waar de tickets voor het EK sprint én de WK afstanden verdeeld werden, kon De Neeling haar eigen verwachtingen niet waarmaken.
“Dat NK was een drama, op de 1500 meter na. Op de 500 meter maakte ik twee missers, terwijl ik nog nooit een foutje had gemaakt op een groot toernooi. De volgende dag aan de start van de 1000 meter had ik die foutjes nog niet helemaal verwerkt. Ze bleven in mijn hoofd spoken en ik ging aan mezelf twijfelen. Ik reed heel verkrampt en de laatste ronde ging technisch ook niet meer goed. Ja, ik heb het toen iets te spannend gemaakt”, erkent ze.
Ook op de WK afstanden in Zuid-Korea mocht het talent van geluk spreken met een tweetal afmeldingen op de 1000 meter. Op die afstand werd ze vervolgens keurig elfde. Net geen top 10-notering, maar desalniettemin was het WK volgens haar ‘een van de mooiste toernooien ooit’. Haar ploeggenoten van Lotto-Jumbo maakten er namelijk een zeer succesvol toernooi van, want Jan Smeekens (500 meter), Kjeld Nuis (1000 en 1500 meter) en Sven Kramer (5000, 10.000) zorgden voor alle individuele gouden medailles bij de mannen.
“Dat was echt heel vet. De sfeer was zo goed bij ons. Ik werd dan zelf weliswaar elfde, maar ik vond het heel mooi om deel van dit team uit te maken”, glundert ze. “Ik wist meteen: ik wil bij dit team blijven. Jac (Orie) is één van de beste coaches die er is en ik kan nog zoveel leren van iedereen.” Voor De Neeling waren de WK afstanden wat dat betreft ook een eye-opener. “Ik dacht: hallo, ik zit in hetzelfde team. Ik word elfde en zij worden allemaal wereldkampioen. Ergens doe ik iets verkeerd, ha!”
Bottelnek
Als Nederlands kampioene sprint ging Sanneke vorig seizoen met veel verwachtingen het seizoen in. Ze wilde zich bewijzen, laten zien aan het grote publiek wat ze nog meer in haar mars had. Maar juist die druk die ze op zichzelf legde, werkte averechts. Met name op de NK’s had ze moeite om daarmee om te gaan. “Het was allemaal wat spannender dan zou moeten. Ik moet juist kalm blijven tijdens de race, mijn slagen helemaal afmaken en diep blijven zitten. Ook moet ik minder aan mezelf twijfelen en niet constant gaan vergelijken met tegenstanders. Ik rijd mijn beste races als ik nergens aan denk.”
Ze stelt voor komend seizoen periodedoelen vast. Daaraan kan ze zien of het beter gaat dan de vorige jaren en dus met vertrouwen een wedstrijd in kan gaan. Die periodedoelen zijn dan weer belangrijk voor het einddoel: de Olympische Spelen. “Vorig jaar hield ik me niet aan m’n doelen. Ik had zoiets van: het komt wel goed. Maar dat moet ik dus nooit meer denken. Ik moet iedere dag keihard werken voor de dingen die ik wil bereiken.”
Momenteel zit Sanneke goed in haar vel. Sterker nog, ze voelt zich beter dan ooit. Haar testresultaten zijn beter dan voorgaande jaren en ze merkt dat haar lichaam de trainingen beter verwerkt. Voor komend seizoen mikt ze met name op de 1000 en de 1500 meter. Daar liggen volgens haar de beste kansen, mits ze haar laatste ronde weet te verbeteren. “Dat was vorig seizoen mijn bottelnek, daar ga ik hard aan werken.”
Hoewel het olympisch kwalificatietoernooi (okt) verreweg het belangrijkste (Nederlandse) toernooi is, wil De Neeling op het NK sprint dolgraag weer op het hoogste treetje staan. Maar eerst nog worden de tickets verdeeld voor de wereldbekers. “Maar die kunnen me gestolen worden als ik naar de Spelen mag, ha!”
