De geboren Amsterdammer (70), bekend als stemacteur van Bert en Grover van Sesamstraat, heeft zijn eerste stappen op het ijs gezet in de Jan van Galenstraat. “Mijn eerste ervaring was met een sleetje op het ijs. Ik weet het nog goed. Bij mij thuis gleed je van de dijk af, zo het ijs op. Ik vond het kraken van het ijs heel mooi. De spanning van de eerste stappen. Echt een wonder dat je op het water kunt staan. Altijd maar opletten op de wakken overal en leren dat je naar de donkere plek moet zwemmen als je erdoor zakt.”
Maar echt schaatsen is er nooit van gekomen, dat komt volgens hem omdat hij niets met leren had. “Mijn vader was onderwijzer en daardoor had ik nooit zin om lessen te nemen. Ik heb ook nooit de middelbare school afgemaakt. Ik ervaar het liever. Daarbij moet ik zeggen dat ook het verlangen nooit echt heb gehad om te schaatsen. Ik heb wel eens een poging gedaan met Friese doorlopers, maar dat werkte niet echt. Al zou ik het nu wel weer kunnen oppakken, je hebt nu van die stabiele ijshockeyschaatsen. Nooit te oud om iets nieuwe te proberen, toch?”
Toch heeft de familie Haenen profijt gehad van de bevroren meertjes en sloten. “Wij wandelden vaak in de omgeving van Amsterdam en ik weet ook nog dat als het vroor de afstanden veel korter werden. Dat kwam door mijn vader. Hij leerde ons al dat hekken er nooit echt voor ons stonden, daar klommen we gewoon overheen, en met de bevroren slootjes konden we er zo overheen lopen.”
Televisie
De entourage van het vriezen in de winter maakte grote indruk op de jonge Paul. “Ik herinner me de prachtige ijsbloemen op de ramen van mijn kamertje, héél erg mooi. In de jaren ’50 hadden wij al zwart-wit televisie, de schaatswedstrijden die we samen keken waren echt hoogtepunten. De hele buurt kwam dan langs en de huiskamer stond in bioscoopopstelling naar die kleine televisie toe. Ard Schenk, Kees Verkerk, alles noteerden we en hielden we bij. Het commentaar werd gegeven door Siebe van der Zee, de toenmalige AVRO-directeur. Nu heb je Jan Slachter die een omroep opricht voor zichzelf, dat was toen met Van der Zee ook een beetje het geval.”
Alle ervaringen van Paul op het ijs belandde in zijn dagboek, of beter nog: zijn eigen dagblad. “Ik schreef grote krantenkoppen boven mijn artikelen. Het was echt een krantje. Er zat ook een sportjournaal in, met voetbal- en schaatsuitslagen. ‘Schaatsers winnen voor het eerst in Noorwegen’, stond er dan als grote kop. Ik vond dat ik het nieuws bij moest houden, ‘je weet maar nooit wie mijn dagboek later vindt’, zo redeneerde ik. Ook mijn vriendjes, sores in de relatie van mijn ouders en andere zaken stonden daarin. Ik werkte ook met cliffhangers; op pagina één stond er: ‘Het mooiste nieuws van jaren staat op de volgende pagina’, en op de volgende pagina stond dan dat ik ging kamperen met Jack, een jongen waar ik toen gek op was.”
In zijn lange loopbaan heeft Paul ook ontmoetingen gehad met schaatsers, soms ook heel onverwachte ontmoetingen. “Ik ben ruim tien jaar geleden meegegaan naar de Tour de France waar ik met de stem van Margreet Dolman wielrenners mocht interviewen. Vervolgens had ik na afloop van één van die uitzendingen een heel leuk gesprek met iemand in de Pyreneeën, hij herkende mij van mijn typetjes Bert en Grover enzo, dus na een tijdje vroeg ik hem: ‘Maar wat doe jij eigenlijk?’ Hij zei: ‘Ik ben Nederlands kampioen allround schaatsen’, bleek het Jochem Uytdehaage te zijn. Echt een ongelooflijk leuke vent, daarna heb ik ook nog een keer een interview met hem gehouden.”
Elfstedentocht
De grootste ophef veroorzaakte Paul Haenen doordat hij op de uitnodiging in ging om als Dominee Gremdaat aan te schuiven bij het populaire De Wereld Draait Door op het moment dat bekend werd gemaakt of de Elfstedentocht door zou gaan in 2011. Zijn opdracht was simpel: Optimisme geven op het moment dat het eventueel niet door gaat. Dat verliep catastrofaal.
“Erben Wennemars en Erik Hulzebosch waren welhaast in tranen, en ik besefte dat ik iets moest zeggen. Dat dit mijn moment was. Ik stelde voor dat je die gedeeltes waar te zwak ijs was toch ook gewoon de bus kon pakken, maar dat viel helemaal verkeerd bij Matthijs van Nieuwkerk, Erben Wennemars en Erik Hulzebosch. Ik kan me ook niet aan de indruk onttrekken dat iemand toen in het oortje van Matthijs zei dat ik niet meer aan het woord mocht komen. Ik werd buitenspel gezet.”
Paul kan zich opwinden over het niveau van de verslaggevers in de schaatswereld. “Zij stellen altijd van die rare vragen, zoals: ‘Het ging niet goed hé’. Het lijkt alsof de journalisten altijd boven de sportmensen staan. Schaatsers worden ter verantwoording geroepen, maar waarom? Het lijkt wel alsof de journalisten willen dat ze gaan huilen. Ik heb nog één advies aan schaatsers die dit overkomt: ‘Loop gewoon weg joh’!”
