“We hebben een supergoed team en we zaten met zijn drieën de hele tijd goed voorin”, zegt Roosenboom terwijl ze een Nederlandse vlag opvouwt. “Elma de Vries hoort daar natuurlijk ook bij. We zijn altijd met zijn vieren en dan kan er altijd iemand niet meerijden. Dat is zuur.”
Voor de rijdster uit Kampen verliep het Europese toernooi na een periode van griep tot dusver nog niet zoals gewenst. “Ik reed een heel goed voorseizoen, maar heb daarna twee weken aan de antibiotica gezeten. Op de puntenkoers zat ik maar één punt van het brons, maar ik herstelde daarna niet meer. Het ziek zijn heeft erin gehakt en ik ben nog steeds niet fit, maar het sprinten wil wel.”
Dat snelheid maken geen probleem is voor Roosenboom bewees ze op de relay. In de bocht voor elke aflossing kon ze steeds mooi buitenom rijden waardoor ze teamgenote Kamminga op een goede positie afduwde. “In de laatste ronde voor ons allemaal kwam Manon op kop en gaf Irene een zet. Die is natuurlijk superlicht en maakte de ronde daarna goed af en bleef op tweede positie. Ik wist toen dat ik in de buurt van Italië moest blijven. Zanetti ging ervandoor en zij is natuurlijk een rappe sprintster, maar je moet hier niet op kop de laatste ronde ingaan, dan win je niet.”
De Nederlandse vrouwen bleven dan ook slim op tweede positie rijden en Kamminga ging haar Italiaanse collega in de laatste bocht voorbij. “Het is hartstikke fijn om het wegtoernooi met een gouden plak te kunnen afsluiten.”
Of Roosenboom op de slotdag nog op de marathon in actie zal komen zullen we moeten afwachten. “ Ik mankeer niks aan de snelheid, maar het voelt eigenlijk hetzelfde als iemand die verkouden gaat schaatsen. Een 500 meter wil dan wel lukken, maar een vijf kilometer is te ver.”
Lees alles over de EK inline-skaten 2016 op onze speciale pagina.
