Stoppen met schaatsen. Jeroen Janissen, de winnaar van het Grand Prix natuurijs-klassement dit jaar? 't Zal toch niet? Te jong, te goed, te enthousiast. Te succesvol. Toch stond het er in bedekte termen, in een berichtje op Instagram, ruim twee maanden geleden alweer.
Je hebt dus met het idee gespeeld om te stoppen met marathonschaatsen?!
Jeroen Janissen: “Dat klopt. Want ik vond zelf dat ik best een zwaar en lang seizoen heb gehad, waarin ik zeker voor de kerst weinig resultaten boekte. Daar baalde ik stevig van.”
Misschien legde je de lat voor jezelf wat hoog.
“Dat kan. Maar ik eindigde de voorgaande twee seizoenen veel op of in de buurt van het podium van de cupwedstrijden op kunstijs. In oktober 2022 won ik meteen de race in Amsterdam. Ik streed voortdurend mee in de top van het klassement. De voorbije winter kwam ik er niet aan te pas in het eerste gedeelte van de competitie. Met de grote domper van de marathon in Den Haag vers in het geheugen: die zal bij menigeen nog helder op het netvlies staan…”
Voor de vergeetachtigen onder ons:
https://www.schaatsen.nl/nieuws/2023/november/jeroen-janissen-dit-doet-zeer-in-meer-opzichten/
Wat Janissen ook aan het einde van 2023 een naar gevoel bezorgde, was de groeiende onrust rond Okay-Interfarms, veroorzaakt door de geruchtenstroom over vertrekkende en komende rijders. “Daar houd ik helemaal niet van, en ik denk niemand. Het ging er voortdurend over, terwijl juist toen in gesprekken met Ron Neymann (ploegleider, red.) en ploegmaat Bart Swings het idee ontstond om het grootste deel van de ploeg bij elkaar proberen te houden.
“Richting Weissensee gebeurden er echter allerlei dingen (met name de onnavolgbare ontwikkelingen rond Lars Woelders, die uiteindelijk zou vertrekken, red.) die niet leuk waren. Ik ben nu heel blij hoe we als team hieruit zijn gekomen. Ook de jongens van wie we afscheid hebben genomen, hebben zich maximaal ingezet tot het einde van het seizoen. Dat was top” Met een knipoog naar het komende seizoen: “ We hebben intussen een aantal gezamenlijke trainingen afgewerkt met de ploeg in de nieuwe samenstelling. Ik merk dat ik een klik heb met de nieuwe rijders (Jorian ten Cate, Roel Boek, red.). Erg fijn.”
De derde plaats in de marathon van Heerenveen (13 januari) werkte al bevrijdend; de zege in de Aart Koopmans Memorial van twaalf dagen later, zijn eerste overwinning op natuurijs, voelde helemaal als loon naar hard werken gedurende de winter. De bijkomende steun vanuit de begeleiding van Okay hielp Janissen na enige tijd van reflectie over de drempel.
Plus, niet te onderschatten: de aanwezigheid van je vriendin Dieuwke die ik veel bij de wedstrijden – tot aan Lulea toe – langs het ijs heb gezien.
“Zij speelt een heel belangrijke rol voor mij. Rondom de wedstrijden vind ik het ontzettend fijn wanneer ze erbij is. Dieuwke kent mij erg goed. Ze weet wat ik nodig heb. Ik ben soms iemand die niet meteen het achterste van z'n tong laat zien, of die niet direct aangeeft hoe ik ergens over denk. Op die momenten kan zij dat een beetje uit mij trekken. ‘Nee, Jeroen’, merkt ze dan op, ‘eigenlijk vind je dit, dus zeg dat nou maar gewoon. Bijvoorbeeld in gesprekken met de ploegleiding: hoe pakken we bepaalde zaken aan? Dan weet ze precies te duiden aan welke punten ik aandacht moet schenken. Op die manier is zij superbelangrijk voor mij.
“Gelukkig vindt ze het meestal – wanneer het niet te koud of stormachtig is – ook leuk om de races bij te wonen. Het grappige is dat ze er intussen behoorlijk kijk op heeft gekregen. Qua wedstrijdvoorbereiding en evaluatie naderhand heb ik een heel goede aan haar.”
Het klinkt allemaal positief. Dat samengevoegd met het feit dat je tot de betere marathonrijders van het peloton behoort en echt houdt van de sport, geloof ik niet dat je zomaar zou kunnen stoppen.
“Dat ben ik helemaal met je eens. Ik vind schaatsen prachtig, maar het is niet alleen leuk en mooi en inderdaad, wat je zegt, bij de beteren van het peloton zitten. Het is ook het hele jaar door keihard werken. Zodra de resultaten uitblijven…..” Hij breekt de zin af, grijpt dan terug op september 2023. “Toen heb ik eveneens een moeilijke tijd gekend. Ik voelde de stress van het seizoen dat bijna zou beginnen, maar ik had nog helemaal niets. Dat vond ik lastig, wetend dat ik naast de sport maatschappelijke mogelijkheden had (ik was aan het afstuderen) die aan me trokken. Goh, ik zou het gaaf vinden om m’n bijdrage te leveren aan die energietransitie, schoot er door mij hoofd. Want de hele toestand in de wereld op dat vlak van een afstandje bekijkend, kun je het niet veel slechter bedenken als je zelf schaatst.
“We rijden op ijsbanen die regelrechte energievreters zijn. Er komt jaarlijks een nieuw kledingpakket voor ons rijders omdat er een paar sponsornamen is veranderd, en we rijden en vliegen met z’n allen naar de verste uithoeken om nog maar een beetje op natuurijs te kunnen schaatsen. Dat is allesbehalve duurzaam. Ik probeer er in mijn privéleven rekening mee te houden. Zo ben ik afgelopen jaar twee keer per trein op vakantie gegaan in plaats van de auto of het vliegtuig, en hebben we op ons huis zonnepanelen. Op die manier maken we duurzaamheid in ons leven een voornamer aspect
“De andere kant is dat je soms met jezelf in conflict raakt. Oké, dit soort zaken is van belang, maar schaatsen vind ik ook mooi. Dat matcht niet met elkaar. Zijn er onderliggende twijfels – ben ik wel goed genoeg? – dan wordt de gedachte aan stoppen wat sterker.”
Dat is niet langer aan de orde voor de 26-jarige Janissen, sinds 1 april als adviseur energietransitie in dienst bij de Antea Group, volgens zijn website ‘het huis van 1500 ingenieurs die dagelijks bouwen aan een gezonde, veilige en toekomstbestendige leefomgeving’. Toeval of niet, de Heerenveense onderneming is nadrukkelijk betrokken geweest bij de verduurzaming van ijstempel Thialf. “Ik heb daar niet mijn steentje aan kunnen bijdragen; wel aan de verduurzaming van het gemengde bedrijventerrein dat direct naast Thialf is gelegen. Daar ging mijn afstudeerscriptie over.”
