In 2022 was Xandra Velzeboer voor het eerst wereldkampioene op de 500 meter. Onwerkelijk vond ze zelf, maar op basis van haar tijden had ze van tevoren al het gevoel dat het erin zat. Twee winters later is Xandra Velzeboer de vrouw van het WK waar alle ogen opgericht zijn. Haar status is veranderd, het zelfvertrouwen alleen maar gegroeid. Dat haar hoofd op elke poster in Ahoy te zien is, jaagt haar geen angst aan. Ze oogt kalm, zelfverzekerd en voorbereid op alle mogelijke racescenario’s.
Nou ja, alle… Dat ze in de finale van de 500 meter van de derde startpositie zou opschuiven naar de tweede, door een beuk terugzakte naar de vijfde om vervolgens zilver te pakken, had ze niet kunnen voorspellen van tevoren. Desondanks gaf ze zich geen moment in de race gewonnen. “Ik zag alles gebeuren, maar in mijn hoofd voelde deze rit niet als chaos. Ik was heel kalm en alert.” Zelfs nadat ze een onrechtmatige duw had gekregen van Arianna Fontana. “Ik zag haar links van me en dacht dat ik voor haar schaatste. Daar had ik ook gelijk in, want zij kreeg uiteindelijk de penalty. Ik kon er niks aan doen en vocht me terug naar de tweede plek.”
In slechts 42 seconden meerdere inhaalacties moeten maken is een sinecuur klusje. “Deze 4,5 rondes waren één gekke sprint. Dan moet je in een split second beslissen of je nog langer snelheid wil maken of dat je een actie kan inzetten. Dat instinct heb ik opgedaan doordat het af en toe niet lukte. Al moet ik toegeven dat het vaak de goede kant opviel dit seizoen. Ik kan erop vertrouwen dat ik rustig blijf in een race waarin ik niet veel tijd heb om na te denken.”
Terwijl veel toeschouwers onrustig aan de kant toekeken, bleef Velzeboer opvallend rustig. “Vandaag had ik geen stress. Ik kon me focussen op de dingen die ik wilde. Natuurlijk dacht ik even shit toen ik terugviel. Als ik daardoor vijfde was geworden, had ik gebaald als een stekker. Dan was de medaille onder mijn neus weggekaapt. Zo voelt het nog steeds wel een beetje wat betreft de wereldtitel. Ik lag in perfecte positie en wist dat ik nog een inhaalactie naar voren kon maken. Maar met de manier waarop ik geracet heb, kan ik er geen spijt van hebben. Niks heb ik in deze finale laten liggen.”
Waar Velzeboer dit seizoen vaak moest battelen met haar landgenote Poutsma, moest ze deze finale met name rekening houden met Fontana, Kim Boutin en Kristen Santos-Griswold. De eerste twee vrouwen hadden een pauze genomen aan het begin van de winter en hadden zich daardoor niet of nauwelijks kunnen meten met de wereldtop. Santos-Griswold was wel van de partij op de World Cups, maar focuste zich op de langere afstanden. Ondanks hun gebrek aan wedstrijdritme op het kortste nummer wist de Nederlandse dat ze haar tegenstanders niet mocht onderschatten “Alle toppers stonden aan de start. Al vanaf het begin van het toernooi wordt er heel hard gereden. Supervet om met zulke sterke vrouwen aan de start te staan. Dat is de magie van het WK.”
Voor Poutsma eindigde de finale minder gelukkig. De Nederlandse is door haar explosieve start vaak verzekerd van de koppositie aan het begin van de race, maar kon door haar ongunstige startpositie haar wapen niet inzetten. Ze werd meegetrokken in de val van Fontana en eindigde op de ondankbare vierde plaats.
Meer informatie over het Nederlandse Loterij ISU WK Shorttrack presented by Odido staat hier.
