Voor Scheperkamp is het zijn tweede bezoek aan de schaatsbaan in Utah. De eerste was in december 2021, in de tijd dat mondkapjes noodzakelijk waren voor elke schaatser. De sporters herinneren zich vast elk hoekje van de hotelkamer nog, maar een bezoek aan de stad werd toen sterk afgeraden. De Olympische Spelen stonden immers twee maanden later op het programma. “Destijds heb ik inderdaad niet veel van de omgeving meegekregen, maar nu de jetlag is weggeëbd is het een leuke ervaring om hier te zijn”, vertelt Scheperkamp vanuit Salt Lake City.
“Ik heb wel moeten wennen aan de Amerikaanse cultuur. Het is bijvoorbeeld moeilijk om hier gezond eten te bestellen. Gelukkig wist de begeleiding de juiste tentjes te vinden. Ook was ik verbaasd dat alles zo groot is. In Europa wordt er compact gebouwd, in de Verenigde Staten veel minder. Als je naar een winkel gaat is het vier keer zo groot als in Nederland en dan verkopen ze twee keer zoveel. Je merkt dat het veel meer om consumeren draait.”
Door het hoogteverschil en de jetlag kon Scheperkamp de eerste dagen weinig trainen. “We zijn voorzichtig begonnen en hebben af en toe een extra rustmiddag. Dan proberen we iets leuks te doen. Zo hebben we een basketbalwedstrijd bezocht van de Utah Jazz, een sport die hier heel groot is. Ik had verwacht dat de Amerikanen niet zo fanatiek zouden zijn, maar ze waren best fel in het aanmoedigen en het proberen de tegenstander wat lastiger te maken. Af en toe een beetje uitjouwen. Wel een goede sfeer en echt heel gaaf om bij te zijn.”
Na een week is Scheperkamp gewend aan de omstandigheden. “Tijdens inspanningen merk je dat je eerder hijgt en lastiger kunt praten door de hoogte. Verder heb ik er weinig moeite mee. Salt Lake City is een bijzondere plek, want het is een grote vallei met bergen eromheen. Je hebt niet het idee dat je op hoogte zit. Ook de jetlag viel mee, omdat we naar de goede kant van de wereld reisden. Als het hier acht uur ’s avonds is, is het in Nederland vier uur ’s nachts. Dan kan ik mijn ogen niet meer openhouden. Je bent zo moe dat je makkelijk kan slapen. De eerste nachten werd ik wel rond half vijf wakker, maar dat gaat steeds beter.” De schaatsers zijn getraind in slapen. “Wij spenderen veel tijd in ons bed, ook tussen trainingen door. Dus we vallen makkelijk in slaap.”
In de ochtenden zijn de rijders vroeg op, om de jetlag te verminderen. Gunstig voor Scheperkamp, want hij rijdt zijn 500 meter zaterdagochtend in de B-groep. Door het missen van de World Cup in Polen is hij daartoe veroordeeld. Hij kan zich niet meten met de internationale wereldtop en focust zich op de verbetering van zijn persoonlijk record van 34,43. “Als je naar Salt Lake City gaat, wil je altijd je snelste tijd aanscherpen. Mijn pr is gereden op een hooglandbaan en het is geen tijd waarmee je hier in de top meerijdt. Ik geloof wel dat ik dat zou kunnen, al vind ik het lastig inschatten hoe mijn vorm is.” Het Nederlandse record van 34,08, in 2017 geschaatst door Ronald Mulder, is nog een brug te ver. “Eerlijk is eerlijk, op dit moment ben ik niet de snelste Nederlander. Bovendien hebben we hard doorgetraind voor het NK Sprint.”
Op dat toernooi wil Scheperkamp zich revancheren. Eind december miste hij op het Daikin NK Afstanden op 0,02 seconden het WK Afstanden. Hij reist als reserve naar Calgary. Een week later moet de regerend Europees kampioen sprint zich alweer in Nederland laten zien bij de kwalificatiewedstrijd voor het WK Sprint. “Het is geen ideale route, maar ik zie het ook als een kans. Ik kan op hoogte makkelijk op snelheid trainen.”
Zoeken naar oorzaken
Hoewel Scheperkamp tijdens het World Cup Kwalificatietoernooi zich ‘gewoon’ als eerste plaatste voor de wereldbekers en de ambitie uitsprak om niet alleen de beste in Nederland te zijn, maar ook internationaal mee te doen om de medailles, verliep het seizoen daarna stroef. Zijn tijden waren wisselvallig en door de opkomende sprinttalenten miste hij op twee honderdsten het WK Afstanden in Calgary. “Het NK mislukte. Ik heb twee dagen gebaald en daarna hebben we de dingen eruit gehaald die minder waren. De afgelopen maand heb ik vooral veel gesleuteld aan mijn techniek.”
De 23-jarige schaatser heeft dit seizoen meer de nadruk gelegd op krachttraining en moet zijn techniek daarop zien aan te passen. “Ik zag dat de jongens die heel hard schaatsen gespierder waren dan ik. In de zomer heb ik een stap gemaakt om dat gat te dichten. Technisch ben ik altijd goed geweest, maar ik moet leren hoe ik mijn spierkracht optimaal over kan brengen op het ijs.”
Zorgen maken over zijn vorm doet Scheperkamp niet. “Het klinkt gek, maar we stonden bij het NK als team fit aan de start. En ik heb het gevoel dat dat voor het NK Sprint weer gaat gebeuren. We hebben geleerd van wat er in december is gebeurd en we kunnen pieken eind februari. Ik wil er niet te lang in blijven hangen, er komt een mooi NK aan en wellicht een WK dit seizoen.”
