Doordat het juniorentoernooi voor het eerst sinds 2017 weer in Thialf werd gehouden, sneuvelden de records bij bosjes. Voor Veen betekende het naast persoonlijke records ook kampioenschapsrecords. De recordtijden op de 1000 en 1500 meter van Jutta Leerdam sneuvelden en op de 3000 meter was Veen sneller dan Sanne in ’t Hof. Niet de minste namen. “Met die records had ik me natuurlijk niet bezig gehouden, maar als dat omgeroepen wordt na je rit is dat wel extra leuk", sprak de goedlachse juniore die volgend jaar de stap naar de grote vrouwen mag maken.
De rit die er voor Veen dit weekend bovenuit stak was de 1000 meter. Met 1.16,49 verbleekt Veens eindtijd bij de tijden die Leerdam tegenwoordig op de klokken zet, maar in haar juniorentijd was de Westlandse nog niet zo snel. De suprematie van Veen op de 1000 is wél vergelijkbaar met die van Leerdam nu. Haar voorsprong bedroeg namelijk tweeënhalve seconde.
Met vier nationale titels (500, 1000, 1500 en allround, de titel op de 3000 meter wordt in maart vergeven, red.) op zak kon Veen terugkijken op een bijzonder geslaagd weekend. Met zoveel hoogtepunten was het lastig terugblikken. “Het is echt bizar allemaal”, kon ze al wel zeggen na de zoveelste huldiging. “Toen ik hier aankwam vandaag besefte ik eigenlijk nog niet wat ik gister had gedaan. Dat zal vanavond vast wel gaan gebeuren.”
Veen kon veel voordeel halen uit haar ervaringen van eerder dit seizoen. Als een van de weinige juniore mocht ze namelijk in een vol Thialf rijden tijdens het World Cup kwalificatietoernooi en de Daikin NK Afstanden. “Voor die wedstrijden was ik zenuwachtiger”, herinnert ze zich nog. “Er zat nu alleen familie, er is geen disco en je kan meer focussen op jezelf. Daardoor kon ik nu goed relativeren en focussen op mijn eigen taak. Dat is goed gelukt.”
Met haar dominantie kan Veen haar koffers naar Japan vrijwel met zekerheid gaan inpakken. Begin februari staan in Hachinohe namelijk de laatste wereldbeker en het WK op het programma. Met de vorm die ze nu heeft zal ze een geduchte tegenstander blijken te zijn. In de eerste twee wereldbekers in Italië heeft ze zich al kunnen meten met de concurrentie, niet zonder resultaat. In Baselga wist ze al te zegevieren op de 1500 meter, een week later in Collalbo voegde ze naast de mijl ook de 1000 meter toe.
Met die gegevens lijkt het er op dat Veen een typische rijdster voor de middellange afstanden is. Dat ze dit weekend ook het kampioenschapsrecord op de 3000 aanscherpte, verbaasde haar dan ook enigszins. “Die afstand was voor mij een toetje na de drie eerdere overwinningen. Ik wilde vooral lekker rijden. Ik wist wel dat ik podiumkansen had, maar ik win hem ook met vier seconden verschil. Dat het een sweep is, is echt bizar.”
Sprinter of stayer, dat is de vraag voor Veen, die het liefst nog niet wil kiezen. “Ik dacht altijd dat de 1000 en 1500 meter mijn beste afstanden waren. Maar doordat ik nu zo hard een 3000 meter rijd, weet ik dat niet meer. Alles gaat nu goed lijkt het wel. Gelukkig hoef ik nog niet te kiezen. Ik vind dat je als junior vooral moet laten zien dat je een diverse schaatser bent." Dat is wel gelukt. Wordt Meike dan de nieuwe Jutta of de nieuwe Sanne? “Dat moeten we nog maar zien!”
Alle uitslagen van het NK Junioren staan hier.
