Ze heeft zich, zodra ze winnend van de wereldkampioene shorttrack op de 500 meter over de streep glijdt, snel afgevraagd hoe ze dat moment zou moeten vieren. “Zo vaak overkomt me dat niet, vandaar dat ik even niet wist wat ik moest doen. 't Zal er wel raar hebben uitgezien dat ik niet zo blij de finishlijn passeerde. Maar ja, wat doe je eigenlijk als je wint?”
De prachtige, spontane reactie van Selma Poutsma geeft haar zojuist behaalde titel op het kortste shorttracknummer net dat beetje extra glans. Ze is inderdaad geen slokop qua prijzen winnen zoals van het genre Suzanne Schulting en de geklopte Xandra Velzeboer, maar dat maakt het ook zo mooi, zeker wanneer je het vervolg van haar succesverhaal hoort. Want daaruit wordt veel meer duidelijk; bijvoorbeeld hoe een prima schaatsster als deze studente Liberal Arts & Sciences vast gebeiteld zit in een denkpatroon dat is gebaseerd op de onderlinge krachtsverhoudingen tussen de Nederlandse toppers.
Een vrouw had deze 500 maar kunnen winnen. Velzeboer, de regerend wereldkampioene. Die is zó snel, zó tactisch onderlegd, kortom, zó goed dat de hoogblonde rijdster tot een onneembare vesting is uitgegroeid in het hoofd van vele concurrentes. Vandaar de gedachte van Poutsma om goed te starten vanaf positie 2, en dan haar best te doen om zo dicht mogelijk achter Xandra te blijven zitten tot aan de streep.
“Ja, ja,” klinkt er, terwijl de kaken gelukkig geen schaamrood vertonen, “ik heb er van tevoren rekening mee gehouden dat Xandra zou winnen. Ze reed de eerdere races namelijk ook heel hard op kop, terwijl mijn starts de hele dag niet erg lukten. Maar toen….”, en de verbazing krijgt de overhand, “toen had ik uit het niets een heel harde start waardoor ik aan de leiding de eerste bocht inging. Vanaf dat moment moest ik een ding doen: zo hard mogelijk op kop rijden. Ik voelde dat Xandra op m’n hielen zat en pogingen deed erlangs te geraken. Dat was niet zo gemakkelijk, omdat ik erg met mijn lijnen aan het spelen was. Ik denk dat ik een paar irritante heb neergezet…”
Zo staat ze nu te stralen in de Elfstedenhal die langzamerhand weer leegstroomt na de eerste dag van het Daikin NK Shorttrack. Ze heeft gegokt op een podiumplek, het is uitgedraaid op de hoofdprijs. Dat betekent veel punten in de race voor startbewijzen voor de World Cup. Hoewel…, daar hoeft zij noch de andere vier meiden van de nationale selectie zich echt druk over te maken: door het kleine gezelschap kan iedereen – calamiteiten daargelaten – mee naar Montréal voor de ouverture van twee opeenvolgende weekends racen. Selma realiseert zich dat. “De kans dat je niet mee kan, is erg klein. Maar je wilt een lekker gevoel overhouden aan deze wedstrijd. Dat vind ik belangrijk. Er vertrouwen uit halen, want in de trainingen van de afgelopen maanden is het supergoed gegaan en dan hoop je dat terug te zien in de competitie.”
Is wel gelukt, met een zege op degene die doorgaans de snelste is. Wat het met Poutsma doet? “Ik denk dat ik wel een stapje vooruit heb gedaan ten opzichte van vorig jaar. Misschien kan ik straks wat meer meedoen internationaal.”
De uitslagen van de eerste dag van het Daikin NK staan hier.
