Daar is Desmet het levende en beste bewijs van. Zo gewend als ze in vijf jaar was geraakt aan de methode van werken, de gezelligheid en het rechttoe rechtaan communiceren dat Nederlanders doorgaans doen, zo ingrijpend werd de koerswijziging erna. Op zoek naar een nieuwe partner in crime sloot de Belgische groep zich in eerste instantie aan bij de Amerikanen, om niet veel later omarmd te worden door Canada, een grootmacht op shorttrackgebied.
Leuk was anders, maar de gekwetste Desmet (‘Uiteindelijk moesten we de breuk met Nederland in de media lezen, niet zo netjes’) deed wat shorttrackers beter dan wie ook kunnen: doorschakelen. “We moesten ons een jaar geleden al erg aanpassen door de wisseling in de Nederlandse ploeg (bondscoach Jeroen Otter verdween, Niels Kerstholt verscheen, red.). Veel veranderde, de trainingen werden nieuw. De een kan er beter mee omgaan dan de ander. Stijn, m’n broer, en ik legden ons er direct bij neer. Je druk maken had geen zin, we moesten klaar zijn om te vertrekken. Dat doe je ook wanneer een wedstrijd is mislukt, omdat de volgende race wacht.”
Ze was op haar gemak in Salt Lake City en vindt nu net zo eenvoudig haar weg in Montréal, de vaste uitvalsbasis van Speed Skating Canada. De Noord-Amerikaanse atletes verschillen erg van de Hollandse: ze zijn vooral érg lief en niet zo uitgesproken als De Suzanne Schultings of de Yara van Kerkhofs. Het belangrijkste echter is dat ze ook gigantisch hard kunnen schaatsen. “En er geen moeite mee hebben dat er buitenlandse schaatsers meedraaien die ook medailles kunnen winnen. Sterker, ze hebben er zelf voor gekozen.”
Hoewel Desmet, vorig seizoen goed voor zeven World Cup-medailles, een gouden en twee zilveren EK-plakken, geen indicatie had van haar vormpeil voor de eerste internationale competitie, wist ze wel dat er snelheid in de benen zat. Daaruit leidde ze af dat ze goed moest zijn. “Neemt niet weg dat ik het heel spannend vond te zien waar ik stond ten opzichte van de rest van de wereld. Ik had niet veel om te vergelijken, door de verschillende ijsbanen waarop we hadden getraind en de wisselende trainingspartners.” De onzekerheid verloor het dik van het zelfvertrouwen, getuige de zege op de 1500 meter en het nipte verlies op de 1000 meter tegen de Koreaanse wereldtopper Gilli Kim (0,04).
“Schaatsen is een opbouwend proces”, zo verklaart ze de geweldige prestaties bij de seizoensouverture op de ‘nieuwe thuisbaan. "Elk jaar maak je stappen. Het is op een lange termijn dat je dingen leert en verbetert. Ik heb vijf jaar met de Nederlandse vrouwen mogen schaatsen. Daar heb ik superveel van opgestoken. Met het extra vertrouwen dat ik het voorbije jaar en in de eerste maanden van dit seizoen heb getankt, ben ik doorgegroeid.”
Hanne kent geen betere analist dan.... haar partner Joey Mantia`
"We hebben nu ook een eigen, volledig Belgische staf", zegt Hanne Desmet, wanneer de omkadering van de selectie aan de orde komt. Foutje, bedankt: bondscoach Ingmar van Riel heeft een Nederlands paspoort, en zijn assistent won namens de VS een olympische medaille en verschillende gouden tijdens WK's. Zijn naam: Joey Mantia, en behalve de assistent van Van Riel gaat hij door het leven als de vriend van Desmet. "Oké, oké", merkt ze lachend op, "hij heeft op het ijs wel dezelfde kleding als de rest."
Mantia is voor haar op schaatsgebied van onschatbare waarde. "Zijn manier van werken slaat heel goed aan bij mij. Ik ken Joey intussen vier jaar, wat langer is dan men veronderstelt. In die periode heeft hij me geholpen bij het analyseren van racevideo's. Verder schaaft hij aan mijn techniek, een onderdeel waar hij extreem getalenteerd is. Ik ben graag met techniek bezig. Ik denk namelijk dat er veel rijdsters zijn die echt goed kunnen schaatsen, terwijl van ik mezelf vind dat ik het nog niet beheers en steeds op zoek ben. Nou, dat doen we samen, en dat functioneert prima."
Zoals het ernaar uitziet blijft België onder leiding van de Nederlandse coach Ingmar van Riel Montréal als hoofdkwartier gebruiken richting de Winterspelen in Milaan. De enige uitzondering vormt de periode die na de World Cups 3 en 4 in Beijing en Seoul aanbreekt. Omdat het EK (Gdansk) en WK (Rotterdam) in Europa plaatshebben, wijkt de groep van vier mannen en twee vrouwen voor langere tijd uit naar Boedapest om zo jetlags te ontlopen van heen- en weergereis naar en van Canada. Pas daarna wordt de oversteek weer gemaakt.
Deze aanpak zal Desmet helpen het hoge niveau het hele seizoen vast te houden. Des te beter ze scoort, des te groter wordt de aandacht van de media bij de zuiderburen. Of het de boost is die de sport nodig heeft om te groeien? België moet het van individuele schaatssterren hebben, zoals de kunstrijdster Loena Hendrickx, de skeeleraar en langebaanrijder Bart Swings en broer/zus Desmet.
“Ik denk dikwijls na over de opvolging binnen onze sport. Het eerstvolgende meisje dat talent heeft, is zestien jaar. Dat is tien jaar jonger dan ik. Daartussen zit niemand, er zijn geen schaatsers. In Hasselt, waar ik ooit ben begonnen, zitten momenteel twee meisjes die het proberen. Er is hoop, want ik was vroeger heel slecht. Niemand had gedacht dat ik ooit ergens zou komen en zij zijn getalenteerd. Daarom hoop ik dat ze het leuk blijven vinden en volhouden, zodat we over een jaar of drie een keer een vrouwenrelay kunnen rijden. Qua leeftijdsverschil is het mogelijk hè: jullie hebben Yara van Kerkhof die 33 is en afgelopen weekend reed de 16-jarige Angel Daleman mee in de World Cup. Het kan.”
Alle informatie over de World Cup Shorttrack 2 van komend weekend staat hier.
