“Het is altijd een jongensdroom geweest om helikopterpiloot te worden”, begint de schaatser van Team IKO. Toch lag die keuze niet voor de hand. “Ik ging er eigenlijk altijd maar vanuit dat het niet kon en ik had geen idee wat ik wilde toen ik rondkeek bij verschillende studies.” De Ponti nam verschillende richtingen in overweging, maar koos er uiteindelijk om zijn droom na te jagen: “Mijn ouders moedigden me aan eens te gaan kijken bij de vliegopleiding. We hebben een gesprek gehad en zo ben ik er ingerold.”
De opleiding tot helikopterpiloot is opgedeeld in verschillende fases waarbij het maken van vlieguren het belangrijkst is. “Je zou het leertraject in twee jaar kunnen afronden als je er voltijds mee bezig bent, maar dat lukt eigenlijk nooit”, aldus De Ponti. “Op de opleiding die ik volg doet men er gemiddeld vier jaar over om commercieel piloot te worden. Ik denk dat ik er nog wat langer over doe.” Dat heeft vooral te maken met het inplannen van vlieguren en de combinatie met zijn sport. “Het kost toch vaak een halve dag per keer als ik ga vliegen.”
Voordeel is dat De Ponti de vrije hand heeft om schema’s te bepalen. “Er zit ook geen druk op hoe snel je examen moet doen.” Inmiddels zit hij op zo’n zeventig vlieguren. “Mijn eerste brevet heb ik binnen, daarmee kan ik individueel vliegen en mensen meenemen. Ik mag nog niet betaald worden om te vliegen.” Daarvoor moet hij een commercieel brevet halen. Om bij die volgende fase uit te komen, heeft hij minimaal 155 vlieguren nodig. Daarnaast moet er nog een hoop theorie-examens gehaald worden: “Tussen het sporten door studeer ik voor die examens.”
Na het behalen van het privébrevet en het commerciële brevet kan De Ponti nog een stapje verder gaan. “Het lijkt me heel leuk om ooit op een traumahelikopter te vliegen, maar daarvoor moet je heel veel vlieguren hebben.” Voorlopig is het bemachtigen van een commercieel brevet zijn volgende doel: “Deze opleiding valt onder een commercieel bedrijf en zij leiden op wat ze nodig hebben qua piloten. Als ik klaar ben met deze opleiding, kan ik bij ze aan het werk. Dan kan ik uren maken en misschien ooit een baan zoeken in de richting van medisch vliegen.” Voorlopig heeft De Ponti nog een hele schaatscarrière voor zich, maar hij weet: “Ik kan niet tot mijn zestigste blijven schaatsen, daarna wil ik ook door kunnen.”
De Ponti (22) maakte de voorbije winters kennis met tegenslag. Na het coronaseizoen 2020/2021 zonder al te veel competitie, liep het seizoen 2021/2022 grotendeels in de soep nadat hij aan een hernia geopereerd werd. Op basis van een paar wedstrijden waarin hij indruk maakte, werd hij opgenomen door Team IKO. “Zodra er zomerijs lag, kreeg ik last van een kwetsuur aan mijn knie”, gaat hij verder over de frustrerende periode. “Daar heb ik de hele winter mee gezeten en niet door kunnen trainen. De winter liep daardoor weer in het honderd.” De klachten kwamen voort uit het fietsen. De knieblessure is inmiddels verholpen. In overleg met zijn trainers heeft De Ponti besloten om een aantal aanpassingen in het schema te maken waardoor de verwachting is dat de blessure niet meer terug zal komen. “Maar ik zal nog altijd veel op de fiets zitten.”
Pas in de tweede helft van afgelopen seizoen kwam De Ponti weer in actie. Hij pakte brons op de 1500 meter van de Holland Cup in Enschede. Een doekje voor het bloeden, maar ook een teken dat hij nog altijd competitief is. De Ponti is gemotiveerd begonnen aan de voorbereiding op het nieuwe seizoen. “Het was een frustrerende periode, je wilt gewoon rijden. Eigenlijk mis ik nu al drie seizoenen competitie en dat is niet fijn. Dat moet dit seizoen wel beter gaan”, aldus De Ponti. Hij vliegt al als helikopterpiloot, maar op het ijs wil Zeno dat ook.
