Dat Suzanne Schulting, ’s lands grootste gouddelver in de steeds populairder wordende schaatssport, ontbrak op de stage, was geen nieuws. De Friezin moet op alle fronten bijtanken na tropenjaren aan het shorttrackfront. Wanneer ze opnieuw aansluit bij de groep van bondscoach Niels Kerstholt, is niet bekend. “Pas als Suzanne er klaar voor is. Ik plak er geen datum op”, was zijn korte commentaar op Schultings situatie.
Maar Knegt, de virtuoos op het korte baantje die over ruim een week 34 wordt, was er niet bij in Italië. De reden? Navraag bij een paar andere leden van het team leverde vage antwoorden op. De bondscoach schiep helderheid in Bormio. “Er is niets aan de hand”, verklaarde Kerstholt.
“Hij werkt mee aan een nieuw televisieprogramma, en de opnames waren onder meer tijdens ons trainingskamp. In deze periode van het seizoen krijgt Sjinkie wat meer tijd voor zichzelf. Met een eigen programma om te trainen. Dat is oké, zolang hij zich fysiek maar ontwikkelt. Wanneer hij er over een paar weken wel bij is in Boedapest voor de tweede stage (10-21 juli, red.) en er dan volle bak ingaat, is er veel mogelijk bij hem. Ik denk dat hij er volgend jaar weer bij is, zelfs als hij zich niet weet te plaatsen voor de eerste World Cups (eind oktober).”
“Oh, ik denk ook niet dat ik alle wereldbekers nodig heb om het einddoel van mijn traject te bereiken: de Winterspelen in Milaan”, reageerde een ontspannen Knegt eerder deze week. “Als ik wereldbekerwedstrijden zou moeten laten schieten, dan is komend seizoen het meest geschikt. In de twee daaropvolgende winters wil ik niets meer missen. Ik maak me niet zo druk over de huidige situatie. We zijn nu eind juni en ik heb meer zomers beleefd waarin ik rond deze tijd nog geen meter had geschaatst. In het verleden stonden de Canadese shorttrackers 360 dagen per jaar op het ijs. Toen gingen wij twee of drie keer in de zomer op trainingskamp, en tijdens de eerste de beste wereldbeker legden we ze er allemaal op. Schaatsen is dus in dit stadium niet het allerbelangrijkst wat er is.”
Het tv-programma evenmin, maar dat vindt hij wel leuk om te doen. Zonder al te veel details te onthullen, vertelde Knegt wat de kijkers vanaf september acht weken lang te zien krijgen. Zijn lef wordt op de proef gesteld. Hij moet bijvoorbeeld uit een helikopter in zee springen, wordt gekneveld het water ingegooid en moet zich dan zien te redden. “Dat soort dingen, ik vind het super interessant. Risicovol? Het is een stukje gewenning, wat voorbereiding en dan komt het goed. Ik ben maanden geleden gevraagd voor dit format en heb het toen direct in een evaluatiegesprek aangekaart bij Niels en Remy de Wit (technisch directeur KNSB, red.) die akkoord zijn gegaan. Het is in goed overleg gebeurd. Toevallig was een deel van de vijftien tot twintig opnamedagen gelijktijdig met het trainingskamp in Bormio”, aldus de ‘Schicht van Bantega’.
“Dit is even mooie afleiding. Ik heb nooit eerder een break genomen in mijn carrière, afgezien van mijn blessureleed (en het ongeluk met de houtkachel, red.), maar dat zijn andersoortige breaks hè. Ik kan er daarom beter nu een nemen dan pas een of twee jaar voor de Spelen. Het is logisch dat ik achterstand oploop. Normaal gesproken werk ik die weg. Ik weet wat de ploeg in huis heeft en ik ken mijn eigen kracht. Aan de hand daarvan weet ik wat ik wel en niet moet doen om bijvoorbeeld het WK in Ahoy te halen. Daar moet en wil ik zeker bij zijn.”
Dat is volgend jaar van 15 tot en met 17 maart in Rotterdam, een hoogtepunt voor alle rijders en rijdsters, ook in het geval van een oude rot die alles heeft meegemaakt. Kerstholt: “Sjinkies kracht is zijn racementaliteit en het killergedrag. Dat hij richting het einde van de zomer elke keer een stapje verbetert en fanatieker wordt. Het probleem is dat hij steeds ouder wordt. Maar omdat hij al jaren meegaat, ligt er ook een heel brede basis. Conditioneel is hij redelijk goed, en als hij hard schaatst, wordt hij technisch vaak beter. Veel dingen komen bij hem van nature.”
“Ik doe geen voorspelling of het Sjinkie wel of niet lukt. Meer tijd voor jezelf en eigen dingen krijgen heeft een voordeel en een nadeel. Iedere professionele weet van zichzelf wat die voor- en nadelen zijn, en kan die afweging maken. Ik zou het een jonkie niet zomaar aanraden er even tussenuit te gaan. Maar als een oude sporter komt en zegt: ‘Ik heb dit nodig’, dan werkt het ook niet wanneer ik zeg dat hij moet, terwijl die sporter aangeeft dat hij nog niet wil. Tot slot, wat we niet moeten vergeten: deze jongen kan k-n-e-i-t-e-r-g-o-e-d shorttracken.”
