Zittend op het terras in de zon die hoog boven de bergreuzen rondom Bormio uittorende, kon Daan Kos (20, student biologie) vorige maand met een glimlach terugblikken op zijn ‘pechgeval’. Hij genoot van de omgeving, het eerste trainingskamp van deze zomer en de sfeer in de ploeg. Een keer de kwestie van een half jaar geleden oprakelen deed geen pijn meer. “Hard voor getraind, hard voor gewerkt. Eindelijk in de selectie gekomen en geplaatst voor het toernooi in Gdansk. Eindelijk was het mijn dag om te rijden, en me te laten zien. Maar…, valse start en het was voorbij. Dat was écht balen.”
Het zag er ook knullig uit. Eerste schiftingsronde op de 500 meter, de zevende heat in een serie van tien. Kos stond op de startlijn, positie vier, naast een Turkse rijder, een Belg, een Noor en een Pool. Plek vier is geen fijn vertrekpunt op zo’n korte afstand: op 500 meter krijgt een shorttracker doorgaans weinig gelegenheid tegenstanders te passeren. En om door te stromen naar de volgende ronde, dien je bij de eerste twee te finishen…
“Dat gegeven zorgde voor druk en er kwam de nodige spanning bij kijken omdat het mijn eerste EK bij de senioren was. Ik heb er naderhand met de coach over gesproken. De conclusie was dat ik er nog niet goed mee kon omgaan. Ik wilde te graag. Uiteraard kende ik de nieuwe regels. Niet te vroeg van start gaan, maar wel zorgen dat je goed weg bent. Dat had ik me honderd keer voorgenomen. Op het ijs werd het automatische piloot. Ik dacht niet meer na en de adrenaline nam het over. Mijn start was op het randje, geen dikke, duidelijk zichtbare valse. Maakt niet uit, ik kon vertrekken. Mijn toernooi was voorbij.”
Hij zei er niet lang last van te hebben gehad. “Dat kwam door mijn schema, want ik moest onmiddellijk na het EK door naar de andere kant van de wereld, Lake Placid, voor de FISU World University Games (12-22 januari, red.). Of beter, ik ben na Gdansk een dag thuis geweest omdat ik mijn oorspronkelijke vlucht niet kon halen. Vervolgens begonnen de wedstrijden op donderdag. Natuurlijk heb ik de beelden teruggekeken, met de gedachte dat ik geen probleem voor mezelf zou creëren. Toen ik de eerste race had, was de start heel goed. Het lukte zelfs over andere jongens in mijn heat heen te knallen.”
We zijn maanden verder. Kos heeft zich als een van de jongsten tussen ’s lands beste shorttrackers genesteld en is volop in voorbereiding op winter. “Het is erg leuk, mede doordat de selectie jong is. Een professioneel team. Een verschil met het KTT (opleidingsteam, red.) waar ik vandaan kom is dat je op dat lagere niveau meer fouten kunt maken. Ik probeer zoveel mogelijk te leren van de toppers: hoe ze omgaan met wedstrijden, welke voorbereiding daarbij hoort en hoe ze alles regelen. Ook de staf helpt op alle denkbare manieren.”
Met twaalf mannen in TeamNL Shorttrack wordt het dringen voor wereldbekerkwalificatie. “Mijn doel voor dit jaar is wél dat ik een paar World Cups kan rijden. Dat wordt een lastige opgave omdat we een hartstikke sterke ploeg hebben. Je moet een goede dag hebben om je ertussen te schaatsen. Neemt niet weg dat ik mijn streven realistisch vind. Als ik mijn pijlen richt op bepaalde wedstrijden, ben ik dikwijls ook goed op die momenten. Het NK vorig jaar was een doel, net als het WK voor junioren. Twee keer wilde ik pieken en dat lukte.”
“Maar laat ik me eerst zien te plaatsen voor de World Cups. Ik heb er nog nooit een gereden.” Dat hoeft niets te betekenen. Teun Boer debuteerde in december 2022 in Montréal op niet mis te verstane wijze door op de eerste 1000 meter van de driedaagse brons te veroveren. “Supergoed en superknap. Ja, het kan zomaar gebeuren wanneer je een goede zomer draait. Ik ga m’n best doen.”
