Koningin Suus straalt. Niet voor het eerst, evenmin voor het laatst, zoveel is zeker. Deze keer aan de Oostzee met haar papa, mama, schoonmoeder, vriend en een hele rits vriendinnen die haar achterna zijn gereisd. De zoveelste glorieuze dag in het leven van een topsportster voor wie de horizon elke dag goud mag, nee, móet kleuren. Sportieve vraatzucht in het kwadraat kenmerkt haar, en ze kan winststatistieken overleggen om eng van te worden. “Ik hoop dat jullie er ook van kunnen genieten”, zegt ze tegen de verzamelde Nederlandse media, daarbij een grote smile op haar gezicht toverend. Kampioene op de sprint (500 meter), de beste op de schaatsmijl (1500 meter). Twee op zak, er resten nog drie andere doelen die ze tijdens de slotdag van het EK zal proberen met succes af te ronden.
Schulting heeft met krachten gesmeten, beweert ze. “Op zo’n kampioenschap is het zo’n geklooi in de groep, dat je er beter wat van weg kunt blijven. Ik heb dat gedaan door veel en vroeg op kop te rijden. Het is iets dat je wel moet kunnen. Gelukkig heb ik een pakket van benen die daartoe in staat zijn. Ik ben er blij mee. Vooral het goud op de sprint, toch niet echt mijn sterkte onderdeel, vind ik mooi. Ik bewijs opnieuw hoe allround ik ben.”
De enige kanttekening die er valt te maken aan het slot van deel 1 van het toernooi: jammer dat er nog geen duel is geweest tussen de twee kanjers van Oranje, Suzanne Schulting en Xandra Velzeboer. Beiden verkeren in topvorm, hebben gedomineerd in de World Cups en jagen als bezetenen op titels. Tja, dat is Schulting niet aan te rekenen. “Op een kampioenschap moet je er staan en mag je geen fouten maken. Dat heeft Xandra wel gedaan, wat vervelend is voor haar.”
Schulting geniet ook van succes Maliszewska
De blijdschap bij Suzanne Schulting was enorm - steeds weer viert ze haar veroverde eremetaal alsof het de eerste medaille is - die van de nummer twee op de 500 meter ging gepaard met een stortvloed aan tranen. Natalia Maliszewska, de heldin van alle Poolse shorttrackfans, wist niet wat haar overkwam nadat ze als enige serieuze bedreigster van Schulting over de finish was gegleden. Vrijwel direct verborg ze haar gezicht in haar handen, al kon dat niet verhullen dat ze 'last had' van een tropische regenbui uit haar ogen. Toen ze was uitgehuild en aan de boarding met trainers, ploeggenoten en haar familie had geknuffeld, sloot de Europees kampioene haar in de armen.
"Ik ben zo blij voor Natalia, dat ze het podium heeft gehaald. Zij is een ontzettend leuk en aardig mens. Ik zie haar nog in Beijing tijdens de Winterspelen letterlijk op het ijs staan voor de start van de 500 meter, waarna ze werd gesommeerd naar de kant te gaan omdat gebleken was dat ze positief was getest op corona. Haar hele wereld stortte in. Ik kan me voorstellen dat zo'n gebeurtenis een gigantische impact heeft gehad. Als je dan zo terugkeert aan de top en voor eigen publiek in de prijzen valt, is dat geweldig", oordeelde Schulting.
Van een onderling treffen is geen sprake, en dat ligt niet aan de meest succesvolle gouddelfster in deze sport, Schulting dus. Die staat halverwege, geheel conform het scenario dat ze zelf heeft geschreven, op een honderd procent score (winnares van de 500 en 1500 meter). Dat betekent automatisch dat de ander met de pest in haar lijf moet rondlopen in Hala Olivia, de ijsbaan in Gdansk waar het EK zich afspeelt. Velzeboer was vrijdag al klaar met haar favoriete nummer, de 500 meter, toen ze er nog aan moest beginnen maar een valse start meteen exit betekende. Dat was penalty 1.
Dreun twee heeft ze ook te pakken. Wat is er gebeurd? Halve finale van de 1500 meter. Vlak voor de laatste bocht voor de eindstreep komt het tot een confrontatie tussen Velzeboer en de Duitse Anna Seidel. De een maakt lichamelijk contact, de ander doet wat terug. Ze raken wat uit balans en snelheid kwijt. De Belgische Hanne Desmet vliegt in leidende positie naar de winst. Seidel wordt tweede. Of toch Xandra? Videobeelden van het incident moeten het vertellen. Misschien voelt de Culemborgse het aan; ze blijft, voorover hangend in de veiligheidskussens rond de baan, wachten op het verdict. En ze is ook razendsnel verdwenen, wanneer er achter haar naam op het scorebord weer zo’n levensgrote P verschijnt. Einde oefening. Heel pijnlijk. Ze wenst dan ook geen tekst en uitleg te verstrekken aan de pers.
Bij Jens van ’t Wout, langzamerhand de gedroomde kandidaat om good-old Sjinkie Knegt voorgoed van de troon te verjagen, krijg je dat idee ook, alleen om een totaal andere reden. De getalenteerde youngster, die dit seizoen plotseling de vaardigheden die een goede shorttracker volgens de bondscoach moet hebben om tot een topper uit te groeien, in overvloed heeft, besteedt z'n vrije tijd liever aan filmpjes kijken. Dat klinkt decadent, maar in zijn geval is die keuze toe te schrijven aan zijn niet te evenaren gedrevenheid. Net gehuldigd tot Europa’s beste op de 1500 meter en de runner-up op de 500 meter (zonder botte schaats zou het wellicht anders zijn gelopen) wil Van ’t Wout drie dingen. “Naar m’n hotel, eten en op bed liggen om dan alle 1000 meters die er zijn gereden hier te analyseren. Ik moet van alle tegenstanders precies weten hoe ze hun race opbouwen. Da’s het mooist om te doen”, verklaart hij, intussen haastig zijn schaatsen uittrekkend.
Zijn snel veranderende status? Interesseert hem geen bal. Bekende Nederlander? “Dat zal toch wel meevallen. Ik ben er niet mee bezig. Morgen wordt er weer geschaatst. Ik ben nog lang niet klaar met winnen. Misschien kunnen we zondag verder praten. Goed?”
Hij lacht bescheiden. En gooit heel genereus de toernooimascotte die hij als knuffeldier bij de prijsuitreiking heeft ontvangen omhoog, naar een klein kereltje op de tribune. Dat Poolse ventje zal vast niet weten wie Jens van ’t Wout is. Hij is wel vanaf nu zijn held.
De uitslagen van de eerste finaledag op het EK staan hier.
