Geen goud betekent sowieso een minder humeur bij Suzanne Schulting. Met die wetenschap verscheen Niels Kerstholt zondagmiddag in de mixed zone van het nog nadampende stadion in Dordrecht waar het shorttrackpubliek een weekend lang had kunnen genieten van apotheose in de World Cup. Hij analyseerde rustig de situatie die wat complexer was geworden door heibel vooraf en de medailles van Suus die de ‘verkeerde kleur’ hadden. Als Schulting wil schitteren maar onzekerheid speelt haar parten, dan zoekt ze haar heil in nog harder en meer willen werken. “Het schaatsen wordt daar niet beter van. Af en toe moet het even naar je toekomen, zeg maar. Je moet je lekker voelen, en met zelfvertrouwen gebeurt dat”, sprak de Utrechter. “Maar als er iets niet goed voor het zelfvertrouwen is geweest, is het deze week.”
Hij zei met nadruk ‘week’, want de kritiek woensdag uit de mond van Sjinkie Knegt aan het adres van de coach en zijn rechterhand Annie Sarrat bleef de dagen erop het belangrijkste gespreksonderwerp voor de media. Dat gegeven opgeteld bij het einde van een intensieve periode van wedstrijden, kwaaltjes, blessures, niet lekker kunnen doortrainen zorgde voor net wat meer spanning. “Je probeert alles te plaatsen en het zo goed te houden, maar perfect is het niet. Ik word niet onzekerder, tracht er een beetje boven te staan en de dingen een plek te geven.”
“Ik weet al wat Sjinkie te klagen heeft over zaken. Dat is niet nieuw. Ik weet ook waar andere atleten heel blij van zijn geworden; soms zijn dat precies dezelfde dingen. De een moppert, de ander is er blij mee. Gedonder is echter niet goed voor het zelfvertrouwen. Sommige mensen hebben daar geen last van. Friso Emons bijvoorbeeld, wat kan hem het verrotten? Die gaat elke wereldbeker beter. Ja, die heeft nu een blessure, maar won wel de B-finale. Dan zal het hem een worst wezen. Nou dat ook weer niet helemaal, want die baalt van zo’n weekend waarin hij niet alles kon laten zien. Maar Suzanne moet het altijd bewijzen. Alleen dat al geeft enorme druk, dat kost al zoveel energie. Daar is zij het hele jaar mee bezig.”
Kerstholt hamerde veel op het belang van rust. “Die moet bij de ploeg terugkeren. Suzanne vind ik echt een aandachtspunt voor de komende tijd. Ik heb wel ideeën hoe ik haar rustig krijg, maar die houd ik lekker voor mezelf. We hebben een moment gepland om te kijken hoe we haar zo scherp mogelijk op het WK krijgen. Dat zouden we al doen en dat doen we nog steeds. Er verandert eigenlijk niets, alleen dat er extra onzekerheid bestaat.”
Heel even raakte hij de kalmte kwijt in het gesprek met de mediavertegenwoordigers. Dat was nadat de naam van zijn voorganger werd genoemd. Kerstholt zou er goed aan doen Jeroen Otter te raadplegen. Met gif in zijn stem counterde hij. “Die spreek ik wel. Ik ga niet in de situatie komen dat ik telkens naar Jeroen moet om te vragen wat ik met Suzanne moet doen. Dan kan hij beter hier gaan staan en moet hij weer coach worden. Maar ik sta hier niet voor niets. Daar zijn heel veel mensen blij mee, en sommige mensen moeten daaraan wennen. Nou, daar hebben we het al over gehad. Bij twijfels vraag ik mensen als Jeroen wel om advies. Ik spreek vaker met hem.”
