Wat de 33-jarige artiest in de selectie van bondscoach Niels Kerstholt ook goed zal doen is het nieuws dat de aangrijpende NOS-documentaire ‘Spelen met vuur’ de Nederlandse inzending is die meedingt naar de prestigieuze Emmy Awards in de categorie sportdocumentaire. De film vertelt het verhaal van het herstelproces na het bijna fatale ongeluk in januari 2019, waarbij Knegt in lichterlaaie kwam te staan bij het aansteken van de houtkachel. De drang om ondanks de levensbedreigende verwondingen zijn shorttrackcarrière zo snel mogelijk weer op te pakken, is bewonderenswaardig en zegt alles over de mentale veerkracht van Knegt. Op 12 juli wordt bekend of de film genomineerd is voor een Emmy. De uitreiking volgt in september. Ook zal de documentaire worden vertoond op het Banff mediafestival in Canada.
Hoewel Knegt dat uitzonderlijke gevecht bekroond zag met zijn terugkeer in de Nederlandse selectie die meedeed aan de Winterspelen van Beijing (2022), duurde het tot het voorbije weekend alvorens hij opnieuw een grote prijs won. De tweede plaats in de Oost-Duitse stad kwam als een bevrijding: Knegt kon immers in januari nog fluiten naar deelname aan het Europees Kampioenschap omdat zijn resultaten onvoldoende waren en de jongere garde hem voorbijstak. Het was voornamelijk kwakkelen geweest in de wedstrijden, met nauwelijks uitzicht op verbetering.
Hij uitte eerder openlijk kritiek op de selectieprocedure toen eenmaal duidelijk was dat hij de boot zou missen. Intussen lijkt de ‘Schicht van Bantega’ wat te zijn bijgedraaid. “Ik zou in Gdansk (waar het EK plaatshad, red.) weinig hebben klaargespeeld, mede door de rugblessure die ik daarvoor opliep tijdens de laatste World Cup in Almaty”, zo kijkt hij terug. Terwijl zijn teamgenoten een uiterst succesvol toernooi afwerkten, bevond Knegt zich op Tenerife. “Ik kon en mocht niet naar het EK, een logische keuze. Vervolgens koos ik ervoor een eigen route uit te stippelen, door tien dagen op trainingskamp te gaan en daar vooral omvang te draaien. Ik heb veel gefietst op dat eiland, goed kunnen trainen. Eenmaal terug in Nederland sloot ik me aan bij KTT Noord, het talententeam onder leiding van Dave Versteeg, met het verzoek me zoveel mogelijk rondjes te laten schaatsen. Dat had ik nodig, en daar ontbreekt het soms aan in de trainingen van de nationale ploeg.”
Knegt verdiende opnieuw een kans in de World Cup, met het bekende resultaat. “Prachtig om te constateren dat die aanpak onmiddellijk wat oplevert. De tweede plaats van zondag maakt me ontzettend blij. Die bewijst dat een andere manier soms beter kan zijn. De periode die ik net achter de rug heb laat zich overigens niet vergelijken met de jaren dat ik moest knokken voor mijn loopbaan. Dat was totaal anders. Destijds begon ik van nul, nu heb ik conditie, schaats ik alle dagen en is het bij vlagen ook prima gegaan. Zondag was een heel goede dag, hopelijk kan ik daar verder op bouwen.”
Hij verheugt zich op Dordrecht, deze winter het eindstation van de World Cup-serie die vorig jaar oktober in Montréal begon. Het stadion van Optiesport is stijf uitverkocht op de twee finaledagen (zaterdag en zondag). “Het is altijd leuk in die hal te rijden. We hebben er als Nederlands team vaak geweldige wedstrijden neergezet. Gezien de vorm waarin de ploeg verkeert, moet dat nu weer lukken. Ik voel me lekker, ook omdat ik weet dat ik kan meedoen om de prijzen met dit deelnemersveld. Bovendien kijk ik uit naar het WK in Zuid-Korea, waar de sport gigantisch groot is. Ik ben meer in dat land geweest, weet wat ik kan verwachten. De Koreaanse atleten die ik in de World Cup tegenkom, kennen me allemaal. Ik merk dat er veel respect voor me is. Die jongens weten dat ik die oude kerel ben die er nog altijd bij is. Dat waarderen ze. Eens kijken of dat straks in maart ook van pas komt als we daar rondjes rijden.”
Kijk voor alle informatie over de World Cup-finale in Dordrecht hier.
