Om af te trappen met de tegenvallers van de dag in Beijing: die in de 1000 meter voor de mannen was de grootste. Zo goed als de afloop van zijn halve finale was – nipt gekwalificeerd voor de eindstrijd – zo desastreus verliep de race naar goud. Waar Van ’t Wout de wedstrijd ervoor een behoudende (en energie sparende) tactiek had gebruikt, koos hij nu na de eerste verkenningsronde resoluut de aanval. Bij elke finishpassage was zijn tijd sneller dan de voorgaande en bleef de concurrentie achter hem aan rijden. Met nog vijfenhalve ronden te gaan dook de Canadees William Dandjinou in Van ’t Wouts spoor en probeerde hem binnendoor te verrassen. Het was een even onbezonnen als een onreglementaire actie, zoals na het juryberaad zou blijken, want door de naam van de winnaar kon een streep. Zo kreeg de naar 1 doorgeschoven Chinese shorttrackheld Shaoang Liu het publiek in het Capitol-stadion op de banken. Het was de eerste gouden plak van het weekend voor het thuisland.
Ook de slotfase van de mannenrelay vormde een voedingsbodem voor het nodige chagrijn. Oranje had een medaille binnen bereik, alleen voor de kleur van die plak wilde Van ’t Wout als slotrijder nog wel wat halsbrekende toeren inzetten. Rijdend op positie drie zag hij op het voorlaatste rechte eind van de slotronde een gaatje in de defensie van de voor hem heen en weer schuivende Chinees Long Sun. Waar hij nooit rekening mee kon houden was de plotselinge buiteling van Sun en de uitgestoken benen naar de veiligheidskussens die de Nederlander niet meer wist te ontwijken. Dag medaille.
-2 dus. Blijven er drie over die er alle mochten zijn. De meest indrukwekkende: de race van Xandra Velzeboer, Selma Poutsma én Michelle Velzeboer die het gedrieën tot de finale schopten op de 500 meter. Die prestatie was al redelijk uniek, en deed onmiddellijk denken aan het WK in Seoul, afgelopen maart. Toen won Xandra het gevecht van Suzanne Schulting en Selma en stonden ze als trots trio op het ereschavot. Die kans deed zich wederom voor in het Capitol-stadion waar twee Chinese vrouwen al voor de start op achterstand stonden door de minste startplekken (4 en 5). Want hoe verder naar de buitenkant van de baan opgesteld, des te lastiger het nog wordt in te halen op zo’n korte afstand.
Bovendien: de raketstart waarmee Poutsma en de oudste Velzeboer zijn gezegend, is een extra wapen. Het enige nadeel zou kunnen zijn dat de rijdsters in de halve finale tot vijf keer opnieuw moesten vertrekken, omdat er steeds een paar bakkeleiend over het ijs door de eerste bocht schoof, wat volgens regels het afbreken van de race inluidde. Ook in de eindstrijd klonk een keer het 'terugkom-fluitje' na een botsing tussen Michelle Velzeboer en de Chinese Fen.