In de topsportlounge van Thialf, hoog boven het ijs op de tweede verdieping van het stadion, komt woensdagmorgen het hoge woord eruit. Na twaalf tropenjaren – in het bijzonder de laatste vier – parkeert Jeroen Otter de activiteit waarmee hij al die dagen goed heeft besteed: al coachend ’s lands beste shorttrackers naar de wereldtop brengen. Dat is een karwei geweest om u tegen te zeggen, maar de resultaten liegen er niet om. Hij gaat er een jaar tussenuit, een sabbatical zogezegd, en een oude pupil die de talenten van Midden-Nederland heeft getraind, de achttien jaar jongere Niels Kerstholt, zal het werk voortzetten. Met dien verstande dat Otter wekelijks een dag beschikbaar blijft voor ruggespraak, advies of een luisterend oor.
Otter (57) legt zijn rijders (de staf is eerder ingelicht) uit dat hij toe is aan wat anders om aan zijn sportieve horizon nieuwe uitdagingen te creëren. Daarna is het de beurt aan technisch directeur Remy de Wit die vertelt op welke manier de toekomst nog rooskleuriger kan worden uitgerold. Hij nodigt de atleten uit vooral kritische vragen te stellen, wat geen overbodig verzoek blijkt te zijn. “Maar iedereen staat positief in dit verhaal”, benadrukt De Wit naderhand.
Het wordt wennen, voor iedereen. “Ik zal het er best moeilijk mee hebben straks, zodra de eerste wedstrijden worden verreden en ik dat van een afstand moet volgen”, bekent Otter. “Dat betekent echter niet dat ik dan zo’n stap niet moet zetten. Nee, ik wil juist uit die veilige, comfortabele zone stappen. Het is door een zure appel heen bijten. Tegelijkertijd ben ik ongelooflijk blij met de gelegenheid die de KNSB me biedt en die ik dan ook met beide handen aangrijp. Wat ik bij de NTS dagelijks wil is het verschil maken met shorttrack. Dat is twaalf jaar heel goed gegaan. Bezig zijn en beter worden, dat heeft steeds geteld.”
“Op een gegeven moment ben ik echter gaan denken – en dat geldt dan niet voor dit komende seizoen, maar de jaren erna: zal me dat dan nog lukken? Krijgen we de tijd om dat nog te doen? Want het is een stuk drukker, er wordt meer aan me getrokken, er is meer druk en de verwachtingen zijn hoger, waardoor mijn agenda steeds voller raakt met randzaken.”
Om zich te wapenen, of zich beter uit te rusten voor wat komen gaat, is verdieping noodzakelijk. Daar is zijn verlofjaar voor bedoeld. Otter trekt de wijde wereld in om zich te verrijken met kennis die hem weer op een volgend level kan brengen. “Ik ben benieuwd wat ik ga ophalen in gesprekken met andere coaches, of het bedrijfsleven. Wat ik in de vrije tijd die ik nu krijg zeker zal doen, is boeken lezen en ze ook proberen te begrijpen. Als ik op basis van wat ik allemaal vergaar een nieuw plan kan schrijven met de stafmensen en de atleten zodat we minimaal weer toonaangevend zijn of blijven in onze sport, is dat toch geweldig?” Hij klinkt alsof hij per direct zijn nieuwe leven wil omarmen. Dat blijft Otter: ongeremde passie.
In de bedachte constructie lijkt een adder onder het gras te glibberen. Otter keert hoe dan ook in mei 2023 terug bij NTS. Hij laat zelf in het midden of dat wederom in de functie van coach zal zijn, al kan hij zich voorstellen dat het in de nabije toekomst wenselijk en meer van deze tijd is om een grote groep sporters met twee man te leiden. Remy de Wit kan dat evenmin bevestigen, maar hij zegt met klem dat Kerstholt ‘geen tussenpaus’ is die een jaar het karwei mag opknappen. “Heel duidelijk niet”, herhaalt de vroegere basketballer. “Niels is het komend jaar de bondscoach. We hebben afgesproken dat we begin volgend jaar samenkomen en dan ervaringen vanuit drie hoeken evalueren: die van Jeroen, Niels en de rijders. Ik heb Jeroen gezegd eerst rust en afstand te nemen van de sport. Dat is belangrijk na al die zware jaren. Verder heb ik hem gevraagd volgend jaar terug te komen met een beeld over hoe we shorttrack in Nederland van breedtesport tot topsport nog beter kunnen faciliteren en laten groeien, in impact en aantallen.”
“En als derde punt, specifiek gericht op de Winterspelen van 2026 en 2030 heb ik hem deze vraag voorgelegd: hoe zorgen we ervoor dat we daar nóg succesvoller zijn dan nu? In ons gesprek kwam naar voren dat hij de ruimte moet opzoeken, door gesprekken te voeren in het bedrijfsleven in Nederland, bij andere bonden meelopen, bij andere bondscoaches kijken en meegaan naar WK’s… of desnoods naar een plek op de wereld vliegen waar iets unieks gebeurt waarmee je een vertaling kunt maken naar shorttrack.”
Wie Otter kent, weet dat hij van zijn ontdekkingsreis ongetwijfeld met kruiwagens waardevolle informatie terugkeert. Kopvrouw, boegbeeld en spraakwaterval Suzanne Schulting vindt (bijna) alles best, zolang ze maar weet dat de man die haar grootse carrière mede heeft gevormd, in 2026 naast haar staat op het olympisch ijs. Vooropgesteld: ze begrijpt Otter volledig dat hij pauzeert.
“Ik heb veel gesproken met Jeroen, ook na de Spelen en merkte aan hem en aan mezelf dat het mentaal een keer op is”, licht ze toe. “We hebben zoveel meegemaakt de afgelopen vier jaar, die tijd is intensief geweest, met veel verschillende emoties. Weet je, Jeroen is ook gewoon een mens. Hij heeft tijd nodig om te aarden, te landen, en ook om nieuwe prikkels te ervaren. Hoe k#@t ik het ook vind dat ik voorlopig niet met hem verder kan bouwen aan nieuwe hoogtepunten, dit is het beste voor hem, en daardoor ook voor shorttrack in Nederland. Gelukkig heb ik de achterliggende jaren genoeg over mezelf geleerd en weet ik wat ik nodig heb om door te groeien. Plus: hij is natuurlijk niet weg, hè. Dit hoofdstuk is voorbij, maar het boek is zeker niet dicht.”
Ondertussen blikt Schulting ook vooruit en verklaart ze de prikkel die de komst van een nieuwe staf en gewijzigde, grotere ploeg (vier nieuwkomers) veroorzaakt haar bevalt. “Het is heel spannend, niemand weet hoe het zal uitpakken, maar veranderingen hoeven niet per se altijd negatief te zijn, hè. Niels ken ik van naam, verder niet. Toen hij schaatste, was ik nog een jonkie. Het is een grote uitdaging. Ook wel weer exciting…”
Tot slot Niels Kerstholt. De net aangestelde hoofdcoach is eerlijk: “Ik kan niet te veel vertellen, want het moet allemaal nog beginnen. Misschien roep ik over een jaar wel dat het helemaal niets is. Ik stap nu in iets wat me geweldig lijkt en waarvan ik over drie maanden zeg; wow, dit is vet, precies wat ik altijd heb gewild. Dat weet ik nu niet. Remy heeft gezegd dat hij niet in de korte termijn wil investeren. Nou, dat geldt net zo goed voor mij, ik mik op de lange termijn, niet even voor een jaartje."
"Wat belangrijk is, is dat ik met de groep kan werken en daarvoor het juiste gereedschap in handen krijg. Ik wil wat moois bouwen, de shorttrackers dingen leren waar ze completer en wijzer door worden, zodat ze in staat zijn zichzelf te kneden tot de schaatser die ze voor voor ogen hebben. Als opleidingscoach ben je meer bezig met vaardigheden. Werk je met de toppers, dan draait het om de piek erop te zetten. Dat is een iets ander onderdeel van het vak, waar andere finesses bij komen kijken. Jeroen heeft het ontzettend goed gedaan en zijn kennis is van onschatbare waarde. Daarom ben ik zo blij dat hij op de achtergrond betrokken blijft komend jaar. Ik opereer zelfstandig, maar dan is het nog steeds fijn om af en toe achter de schermen te kunnen sparren, zeker als dat met Jeroen Otter is. Dat betekent niet dat ik ook geen eigen ideeën heb.”
Hij zal eerst inventariseren, meningen peilen, allemaal uitzoekwerk en met een ‘sausje Niels’ hier en daar zal hij zijn koers varen. “Dat kan als vernieuwend worden ervaren door een aantal rijders.” Voor de opvatting van Schulting die zoals aangehaald graag in 2026 door Otter weer wordt begeleid op de Winterspelen, heeft Kerstholt respect. “Is toch prachtig, al kan ik er niet veel mee, het is ontzettend mooi als een sporter zoveel vertrouwen heeft in een coach. Dan heeft die echt iets goeds gedaan. Het is aan mij uit te vinden wat dat dan is. Alleen maar leuk, voor mij is dat een les waard. Veel van de atleten kennen me nog niet eens. Laten we eerst eens een jaar met elkaar werken, voordat er wederzijds begrip en vertrouwen is.”
