Met twee plekken in A-finales van de derde World Cup in Almaty (vierde op de 500 meter en zesde op de 1500 meter) kon de Zoetermeerse van 32 best tevreden terugblikken. Niet Van Kerkhof, die ondanks haar lange staat van dienst in de nationale trainingsselectie (NTS) kritisch blijft over haar prestaties. Nu ze eindelijk weer doordringt tot de eindstrijd van een afstand, wil ze ook medailles meepakken.
Op haar favoriete discipline, de 500 meter, had er brons ingezeten. Ze lag kortstondig op koers naar de derde plaats, vergaloppeerde zich en werd door concurrentes ‘stilgezet’, wat funest snelheidsverlies betekende. Gevolg: weg medaillekans. “Daar baalde ik van. Wanneer je er zo dichtbij bent….” Er lijken meer woorden van teleurstelling achteraan te komen, maar dan zegt ze: “Ik denk dat ik goede ritten heb gereden en daarom ook wel blij mag zijn.”
Twee keer schopte je het tot de A-finale. Waren dat duidelijk vooraf gestelde doelen of doe je daar niet aan?
Yara van Kerkhof: “Het is niet dat ik ze opschrijf. Ik had niet verwacht dat ik hier op de 1500 meter de A-finale zou bereiken. De 1500 is niet mijn meest favoriete afstand, maar het ging beter dan gedacht en ik vond het ook wel leuk, en dat op mijn oude dag. Normaal maak je me als sprinter niet zo blij met zo’n lange rit. Ik zou het nu niet zo erg meer vinden om die nog eens te rijden. Suzanne Schulting herinnerde me eraan dat ik zes jaar lang het Nederlands record heb gehad op de 1500. Bovendien is mijn enige individuele EK-medaille ook op de 1500 behaald (2018, Dresden). Conclusie: soms lukt het heel erg goed op deze afstand."
Dus zeg ik: eigenlijk boekte je pure winst dankzij die twee A-finales. Daar zat je voor het laatst drie seizoenen geleden in.
“Na die keer in Dordrecht (februari 2020, red.) kwam corona en vervolgens heb ik heel weinig individueel mogen rijden. Daarom ben ik content dat het me nu lukt in de wedstrijden die ik kan schaatsen. Afgelopen jaar was daar nauwelijks sprake van, dus deden zich weinig mogelijkheden voor om finale te bereiken. Toen ik op het wereldkampioenschap in Montréal (april 2022) wel de 500 reed, won ik zelfs een medaille (brons, red.). Het zal er echt mee te maken hebben dat ik weinig werd opgesteld op de individuele onderdelen.”
Je zou kunnen concluderen dat je hebt geleerd mentaal te wapenen tegen die frustrerende situatie. Geen enkele topsporter vindt het leuk om niet of nauwelijks te worden ingezet.
“Ja, klopt. Het was ook helemaal niet leuk in het olympisch jaar. Maar de relay voor vrouwen was zo belangrijk dat ik al die frustraties aan de kant moest gooien om goede aflossingen te kunnen rijden. Ik kon er ook niet bij stilstaan. Dat ik daarna op het WK weer goed reed, was heel fijn. Nog mooier dat ik het nu kan doortrekken. Het is veel leuker om veel te kunnen racen.”
Hielden al die medailles op de relay – meestal goud – je dan op de been?
“In het olympisch jaar wel, want doordat ik weinig kans kreeg, richtte ik me volledig op de relay. En het enige dat daarin telde was goud, en dat werd veroverd op de Spelen. Dan is al het andere ruis, zeg maar. Ga ik dan balen omdat ik individueel niet mag rijden, dan heb ik daar niks aan. In zo’n geval is het fijn om me te focussen op de relay.”
Voelt het als een bevrijding dat je op alle afstanden wordt losgelaten?
“Nou, het is eerder fijn dat iedereen kansen krijgt om individueel te racen.”
Was dat niet een voorwaarde voor jou, toen Niels Kerstholt de nieuwe bondscoach werd. Ik bedoel: je draait al zo lang mee aan de top, je zou je ook kunnen afvragen of je nog veel zin zou hebben als alles bij het oude zou zijn gebleven.
“Voort mij is het een lange weg geweest naar de top. Toen ik begon, waren we daar nog lang niet. Nu zijn we er, en dan denk ik: hier wil ik wel wat langer van genieten, want het is zo mooi. Daarom hoop ik zo lang mogelijk te genieten van hoe het gaat, want het in het verleden werden we al blij als we een keer het hoofdprogramma haalden. Nu zijn we top, en daar moet ik van profiteren.”
Jullie als vrouwen zijn erg succesvol in de aflossing. Jij ziet echter ook dat er als jij wegvalt, een probleem kan ontstaan op de relay. Eigenlijk kun je niet eens stoppen…
“Ik zou het heel zonde vinden wanneer ik een gat achterlaat dat niet kan worden opgevuld. Het zou mooi zijn als dat zou worden opgevangen, en dat komt wel, want Michelle Velzeboer rijdt heel goed. Geen zorgen. Trouwens, ik stop nog lang niet. Mijn lichaam protesteert niet. Ik was zondag na de World Cup wel heel moe. Maar ik voel me niet oud of zo, in de trant van: geef me maar een rollator…."
