Choi Minjeong kijkt zaterdagmiddag bijna scheel van jaloezie, wanneer Suzanne Schulting links van haar plaatsneemt op het ijs van de Halyk Arena in Almaty, en strooiend met handkussen naar de camera de eerste hoofdprijs van dit weekend om haar nek hangt. De Friezin heeft haar vijfde goud in de World Cup 2022-’23 te pakken, terwijl de shorttrackkoningin van Azië nog altijd wacht op de eerste (individuele) topnotering. Aan A-finales die ze al heeft kunnen bereiken deze winter geen gebrek (zeven), maar de finishing touch blijft vooralsnog achterwege. Dat moet de vrouw met helmnummer 1, ten teken dat ze de wereldranglijst aanvoert, best pijn doen.
Des te interessanter wordt de strijd op de 500 meter waarvan de eindstrijd voor zondag staat gepland, en die normaal gesproken opnieuw de twee toppers bij elkaar zal brengen. Schulting mag nog wat last ondervinden van een herfstverkoudheid, zodra ze aan de horizon schitteringen waarneemt, slaagt ze er meestal wel in lichamelijke klachten diep weg te stoppen. Winnen is immers veruit het beste medicijn.
"Maar ik ben de voorbije dagen echt half ziek geweest. Vandaar dat ik vrijdag geen aflossingen heb gereden. Ik ben nog niet fit en op de weg terug van flinke keelklachten en lichte verhoging. Daardoor had ik vrijdag en vandaag andere benen dan in Montréal (waar ze oppermachtig is geweest op de 1500 meter, red.). Dat maakt het noodzakelijk dat je tactisch gezien andere keuzes moet maken", aldus Schulting.
De zege op de schaatsmijl mag er zijn. Onder leiding van bondscoach Niels Kerstholt wordt er door de nationale selectie geconcentreerd gewerkt aan het verbeteren van de race skills. De oud-shorttracker gebruikt de term veelvuldig om te benadrukken hoe belangrijk hij het vindt dat alle rijders zich steeds beter bewapenen om in aanvallend en defensief opzicht zo weinig mogelijk steken te laten vallen.
Melle van 't Wout geniet van broer Jens als winnende tacticus
Als goede broer, maar vooral als grootste fan van de jongere Jens, volgde Melle van ’t Wout thuis in Friesland alle verrichtingen van de shorttrackers in Kazachstan op de voet via de livestream. Bij de twee gouden plakken die Jens een maand geleden won in Salt Lake City was zijn broer getuige. Nummer drie, op 6300 kilometer afstand behaald, deed hem evenveel deugd. “Jens toont aan dat hij nog steeds heel sterk is en zo heeft hij ook gereden. Hij wilde nu niet puur op kracht winnen, maar ook lijnen rijden, en energie sparen in the pack. Hij liet Koreaan (Ji won Park, red.) overnemen, kon daardoor een ronde rust pakken en hem weer inhalen. Wat ik zag, hebben we de voorbije weken in de training veel gedaan. En ik denk dat ook de zege van Suzanne daaruit is voortgekomen. "
"Jens appte me dat hij de opdracht van de bondscoach uitvoerde", lichtte Melle toe. "Als je een echte topper wilt zijn moet je alles kunnen. Niels (Kerstholt, red.) wil dat we onze capaciteiten uitbreiden. Dat pakt deze dag goed uit. Jens reed nog wel erg voorin, maar op de 1000 moet dat. Teun Boer had positie vijf en kan superhard schaatsen, maar als je niet meer kunt opschuiven, blijven de kansen om nog iets te doen klein. Het gaat tegenwoordig zo hard op deze afstand. De start van de 1000 meter is vergelijkbaar met de start van de 500 meter.”
Jens van 't Wout vond het een bijzondere ervaring op een heel andere manier te opereren. Waar hij ervan houdt een rit van start tot finish te domineren, kroop hij zaterdagmiddag in de huid van een (beginnende) tacticus.
"Ik heb er veel over gesproken met Niels. Hij zei: 'Nu gaan we even oefenen met lijnen rijden. Dat deed ik in de eerste rit van dit weekend. Het werkte heel goed en ik hoefde niet veel energie te gebruiken om door te komen. Vanaf dat moment ben ik dat elke keer gaan proberen", vertelde hij bij terugkeer in het hotel.
Is het moeilijk om na twee keer goud in Salt Lake het over een andere boeg te moeten gooien en dan niet op voorhand te weten dat deze racemodus het resultaat oplevert dat je wilt, namelijk opnieuw goud?
"In het begin vond ik het een beetje eng om te proberen." Lachend: "Niels heeft altijd van die gekke ideeën waarmee hij komt. Maar ik realiseerde me ook dat het lastig is en blijft om elke keer in de World Cup te winnen – hoe graag je dat ook wilt – dus ik ging mee in zijn verhaal, met de gedachte: als het goed uitpakt, pakt het goed uit. Dat gebeurde vandaag."
In Salt Lake sprak je de wens uit dat je na de 500 en 1500 meter ook een keer een World Cup op de 1000 meter zou willen winnen. Dat heb je nu al voor elkaar. Deze cirkel is rond. Wat moet het volgende zijn?
"Haha, ja, ik zou wel heel blij zijn als we met de relayploeg weer eens in een A-finale geraken en een podiumplaats inpikken. Ook op mixed relay trouwens. Dat wordt nu de grote opdracht. De penalty die we vandaag in de halve finale van de relay kregen, vond ik helemaal niet terecht. In de herhaling van de beelden zie je duidelijk dat die Canadees (Maxime Laoun, red.) naar buiten stapte waarmee hij zijn positie een beetje weggaf. Vervolgens ging Teun binnendoor en sprintte de Canadees naar links, waarna hij zijn arm voor Teun uitstak. Dat is een arm block, wat verboden is. Hij viel daardoor zelf. Het was niet dat Teun hem de bocht uit beukte. Hij dook op Teun. Ik ben het er niet mee eens."
"Ik heb vrijdagavond het Nederlands elftal niet kunnen zien spelen tegen Argentinië, maar wat ik van meldingen op Instagram begreep, was de scheidsrechter niet helemaal eerlijk in die pot voebal. Wat dat betreft lijken de situaties wel op elkaar."
Schulting kan altijd haar surplus aan snelheid en vermogen aanspreken en wint op die wijze vele wedstrijden. In Montréal kieperde ze in de slotfase van de 1500 meter bijvoorbeeld alle tegenstanders overboord na een felle demarrage op vier ronden van de streep. De versnelling gaf haar een meter of twee voorsprong die ze niet meer afstond. De wetenschap dat ze zaterdag wederom moest afrekenen met dezelfde Koreaansen (Kim Gilli en Minjeong), heeft haar aangezet tot een andere strategie. Niet per se behoudender, wel verrassender.
Ze rijdt deze keer op kop, laat Yara van Kerkhof (die als zesde zal eindigen) passeren, en neemt er even later genoegen mee dat het Koreaanse blok en een Canadese erlangs gaan. Met nog zesenhalve ronden pakt Suzanne positie twee terug die kort erna wordt ingeruild voor de eerste plek, ten koste van de Amerikaanse Kristen Santos. Minjeong en Gilli beginnen aan te dringen op goed driehonderd meter, maar de oranje-blauwe vestingsmuur is niet meer te slechten.
Minjeong zal langzamerhand een complex krijgen van de Nederlandse meiden, Schulting voorop. "Heel vervelend voor haar", klinkt het snotterig door de telefoon, met een duidelijk hoorbaar cynisch ondertoontje. "En lekker voor mij. Daarom is de voldoening des te groter, na zo'n belabberde aanloop. Ik wil wel heel graag presteren, maar het zijn niet de meest ideale omstandigheden. Verre van. Tactisch is dit een ontzettend sterke rit geweest. Als ik een les van Jeroen (Otter, oud-bondscoach, red.) van verleden jaar heb meegenomen, is dat je ook met een lichaam dat niet honderd procent in orde is, gewoon kunt winnen."
