Vandaar de lach op haar toch al vrolijke gezicht die verraadt hoe gemeend de woorden zijn van Schulting, die niet al te lang geleden een (privé)keuze heeft gemaakt waar ze alle dagen plezier van heeft. Dat soort zaken schept ruimte en duidelijkheid, zeker in het bestaan van een topsporter wiens blik steeds beperkter wordt naarmate een groot evenement in aantocht is. Des te minder ruis op de lijn, des te makkelijker de focus kan worden vastgehouden. Is wel handig, met de Olympische Winterspelen om de hoek.
Sportief gesproken vliegt de vorige week 24 jaar geworden Schulting al tijden van succes naar succes. Niemand kijkt meer op bij het bestuderen van de resultaten die drie dagen shorttracken opleveren. Alle individuele vrouwennummers (500, 1000, 1500 meter) zijn voor haar. De feiten tellen echter minder dan het gevoel dat ze heeft op de schaatsen. “Ik ben fit en steeds race ready”, verklaart ze zondagmiddag in de catacomben van Thialf. “En fit is nog geen topfit”, voegt ze eraan toe. “Topfit…tja, hoe zeg je dat, het is een kwestie van finetunen, iets dat niet is uit te leggen. Het heeft te maken met de manier waarop Jeroen (Otter, bondscoach, red.) het programma schrijft. Daar zit een lijn in, met opbouw-, afbouwmomenten en meer en minder rust.”
Uit de samenwerking met Otter haalt ze overigens ook veel geluk en vertrouwen. “Jeroen voelt me aan en vult me aan. Ik zou geen andere trainer willen hebben. Hem vertrouw ik honderd procent. Ik kan alles tegen hem zeggen, maar hij heeft net zo goed alles in de gaten. Zoals ik nu alles beleef zou ik ook niet bij hem weg willen. Andersom hoop ik dat het idee bij hem hetzelfde is.”
Ze twijfelt er eigenlijk niet aan. Geld maakt geld, is een veelgebruikte uitdrukking. Als je dat vrij vertaalt naar de gouden combinatie die Otter en Schulting intussen al seizoenenlang vormen, vaart straks de olympische zilvervloot binnen. Oftewel, de mooiste winter ooit. Ze tempert de euforie in eerste instantie. “Vorige winter was ook al fantastisch hoor. En de winter daarvoor mocht er eveneens zijn, toch? Die van Pyeongchang schaar ik er niet onder, op de laatste vier dagen van de Spelen na.” Precies, toen ze zichzelf met de olympische titel op de 1000 nestelde in een selecte groep van medaillewinnaars.
Die ervaring, samengevoegd met de ongekende reeks van haar op de EK’s en WK’s, smaakt naar veel meer. Ze zal er klaar voor zijn, zowel fysiek als mentaal. “Hopelijk is de wereld over vijf maanden klaar voor Suzanne”, zo doet Otter in elk geval geen moeite zijn optimisme te verbergen. De concurrentie? D’r is tot op heden bitter weinig van bekend, vooral door toedoen van de corona-ellende. Van de strijd tijdens de Invitation Cup wordt evenmin iemand wijzer. “Waar en wanneer je kunt kijk je natuurlijk met een schuin oog naar wat de tegenstandsters doen”, erkent Schulting. “Je bent voornamelijk met jezelf bezig, maar het is handig in het oog te houden wat anderen presteren omdat het je extra scherp houdt. Dat brengt je verder. Wanneer ik hoor dat Klaas, Piet of Hein ergens snel heeft gereden, denk ik wel: verdomme, ik moet wel gefocust blijven.”
Zou er iemand in de (shorttrack)wereld zijn die gelooft dat ‘Suus’ steken zal laten vallen? Haar rivales zullen het stilletjes hopen, zoveel is zeker. Zolang ze echter luid en duidelijk roept dat ze altijd en overal de ‘allerbeste wil zijn’, kan haar aandacht niet verslappen.
De uitslagen staan hier
