Een behoorlijke dreun. En vooral tamelijk onverwacht, na een prima optreden. “En dan zeggen de mensen van de ISU (internationale schaatsunie, red.) dat ze minder straffen willen zien in onze sport…pfff’’, zegt Knegt diep zuchtend. Hij is een goed half uur geleden uit het toernooi op de langste individuele afstand geknikkerd, maar kan er nog niet over uit hoe de wedstrijdleiding onder aanvoering van de Brit Peter Worth zo heeft kunnen acteren na een onschuldige manoeuvre aan het slot van zijn 1500 meter-race. Sterker nog, als er iemand een DSQ zou verdienen, moet het de Hongaarse Chinees Shaolin Sandor Liu zijn. Al is de routinier van de Nederlandse selectie eigenlijk van mening dat er niemand enige blaam treft. Met uitzondering van de jury.
Die heeft geconstateerd dat er contact is geweest tussen Knegt en de shorttrackheld van de Hongaren. Liu zat aan de binnenkant, de Nederlander net iets minder naar buiten en weer op weg naar de lijn die hij seconden eerder heeft gevolgd. “Hij komt erlangs, maar gaat me niet helemaal voorbij. Ja, uiteindelijk pakt Liu de tweede plaats, ik word derde, maar lekker boeiend……” Knegt blaast nog wat stoom af. “Er was niets aan de hand. Laat hem tweede zijn, ik zou met de derde plaats en een tijd die snel genoeg was ook zijn doorgegaan. Trouwens Liu is over de lijn gegaan terwijl hij mij wilde passeren. Als je de regels strikt naleeft, is hij dus fout. Ach, in dit soort gevallen kun je het best maar de nieuwe regel van shared responbility volgen. Allebei in overtreding, maar niet zwaar genoeg voor een straf. Hier begrijp ik niets van.”
De bondscoach Jeroen Otter evenmin. “Ik zag ’m niet aankomen”, vertelt hij meteen, zodra de kwestie wordt aangehaald. “Een paar ritten voor Sjinkie gebeurde ongeveer hetzelfde. Een Canadees vliegt eruit omdat hij een lijn zou zijn overschreden, wat bij die jongen niet het geval was. En nu doet de Hongaar dat wel en hij mag blijven. Scheidsrechters hebben altijd gelijk en dat maakt het soms zo moeilijk. Het is wel extra zuur dat ons dit is overkomen, want anders zouden we op dit moment zeker zijn geweest van drie startplekken op de 1500 meter tijdens de Winterspelen. Om eerlijk te zijn had ik er ook op gerekend dat we al zover zouden zijn na de World Cup 1 en 2."
"Alleen, Sjinkie viel in China over een Engelsman, daarna reed Itzhak de Laat in gewonnen positie en valt hij zonder enige aanleiding. Tja, en met nu deze diskwalificatie en de drie punten die zijn ranking nog oplevert, red je het niet om een derde startpositie veilig te stellen. Maar”, zo concludeert Otter alweer opgewekt, “we krijgen nog een vierde World Cup, in Dordrecht volgende week. Daar kunnen we het rechtzetten.”
Verder is er weinig te klagen. Oh ja, over de mixed relay wel een klein beetje, die uitvoering verdient absoluut geen schoonheidsprijs. De vroegtijdige uitschakeling op dat front is dan ook terecht. "Ik heb geëxperimenteerd met de opstelling, om te zien of de jongens en meiden op de taak berekend waren. Nou, we kunnen constateren dat ze nog het een en ander hebben te leren. Geeft niets, er gaat ook heel veel goed. We hebben vijf op vijf, zowel bij de mannen als vrouwen in Beijing”, aldus Otter, inzoomend op de gevolgen van een redelijk succesvolle eerste kwalificatiedag in de Fönix Arena van Debrecen. Hij heeft een geweldige rijdende Jens van ’t Wout gezien, een makkelijke kwartfinale van Sven Roes, en de 500 meters zijn meer dan behoorlijk te noemen.
Misschien dat Knegt daarom zijn persoonlijke domper weer rap parkeert. “Ik heb niet het idee dat er door de jury vooral op Sjinkie Knegt wordt gelet”, is hij van mening. “De scheidsrechter die vandaag de baas is, hebben we niet eerder gehad in de World Cup. Wat ik wel vervelend vind, is dat ik steeds in een situatie beland waar er over mij kan worden gediscussieerd. En dat is niet hoe het moet. aan deze scheidsrechterlijke afdwaling kan ik niets doen. Als ik nou van achteren kom en ik rijd iemand anders finaal doormidden, en je wordt er uit gehaald, dan kan ik mezelf in de spiegel aankijken en roepen dat het terecht is. Deze keer treft me echt geen schuld. Als atleten kunnen we niets met dit soort beslissingen. Maar”, klinkt het schouderophalend, “ morgen gewoon weer verder.”
