Het Friese racekanon heeft er alle reden toe om de wereld door een roze bril te zien. Met vier verse gouden World Cup medailles uit Debrecen, is ze in de vorm van haar leven. En de kleur van haar racebril? Juist, roze. Toeval? Het is opvallend hoe haar mindset is en hoe ze straalt als ze het over haar liefde shorttrack heeft. Met een uitstraling van onaantastbaarheid, kan niemand haar wat maken en lijkt ze al gewonnen te hebben, voordat überhaupt het startschot klinkt. Hoe ervaart onze ‘Suus’ dit zelf? Is ze zich bewust van dit rooskleurige feit?
In de zoektocht naar wat er in haar hoofd omgaat, achter die roze racebril, wordt het al snel duidelijk dat het toch niets met rooskleurig te maken heeft. Ook al is ze nog maar 24 jaar, er spreekt een zelfbewuste sportvrouw, die weet wat ze wil, waar ze voor moet waken en op welke punten het nóg beter kan.
“Ik ben vooral bezig met mijzelf en ik weet dat ik mezelf heel erg goed voel. Ik ben van mening dat je dat dan ook uitstraalt. In ieder geval wel een type zoals ik. Tijdens zo’n World Cup zit ik gewoon in een bepaalde flow. Je bent heel erg blij en dan ga je weer door” (doelende op de momenten nadat ze vier keer goud won afgelopen weekend in Debrecen). Natuurlijk geeft het een enorme boost, maar ik moet wel scherp blijven, dus niet naast mijn schoenen gaan lopen. En vier keer goud is leuk, maar het liefst win ik die op de Spelen.”
Het lijkt erop dat ze helemaal niet bewust bezig is met haar onoverwinnelijkheid. Iets dat natuurlijk ook flow kenmerkt: “Het is heel bijzonder wat ik heb gepresteerd, maar het biedt geen garantie voor de toekomst. Ik kan nu niet achterover gaan leunen en denken dat ik er al ben, want zo werkt dat gewoon niet. Ik blijf kritisch naar mijn wedstrijden kijken. Er zijn altijd nog puntjes om aan te werken.
Ondertussen schakelt ze nog even bij, als de zelfbewuste spraakstoomtrein: “Bij de dingen die ik kan verbeteren kijk ik vooral naar het geheel, zowel op technisch gebied, als op fysiek gebied. Ik denk dat er nog wel een schepje bovenop kan en dat ik fitter aan de start kan staan dan dat ik nu heb gestaan. Die echte topfitheid, die nodig is voor een WK of Olympische Spelen dat moet gewoon nog komen. Ik houd er rekening mee dat de concurrentie ook nog beter gaat worden.”
De trotse architect van dit ‘Schulting tijdperk’ (haar coach Jeroen Otter) is ook even realistisch en analytisch als altijd. Hij legt uit: “Als coach en atleet, zien wij nog steeds zaken die niet goed liepen. Dat klinkt gek, want het was in Debrecen natuurlijk een beetje de Super-Suzanne-Schulting-Show. Toch vragen we onszelf dan af hoe we bepaalde dingen niet hebben kunnen zien of kunnen opvangen of hoe we voor bepaalde dingen geen oog hebben gehad (doelend op Arianne Fontana die twee keer binnendoor komt op de 500 meter of in de halve finale van de relay, die uiteindelijk veel te makkelijk uit handen gegeven werd). We blijven dus mogelijkheden zien.”
Ook al heeft Suzanne op alle afstanden haar sporen en startbewijzen voor de Spelen al ruimschoots verdiend, toch is die blik weer allesbepalend. Een blik die honger uitstraalt naar meer, beter en sneller. Uitrusten of zichzelf sparen past daar niet bij: “Ook hier in Dordrecht rijd ik alles. Uiteindelijk wil je ook gewoon ervaring in finale-races opdoen en wil je je ranking goed hebben richting de Spelen. Dat zullen ook wel eens lastige situaties zijn en hoe ga je daar dan mee om? Hoe anticipeer je?”
Het plezier straalt ervan af en weer die sprankeling in haar ogen: “Ik vind het gewoon ook heel erg leuk om alles te rijden. Het gaat gewoon heel erg goed, dus waarom zou ik dat dan niet doen? We hebben straks de hele maand december waarin we heel veel rust zullen hebben. Daarnaast hebben we niet zo heel veel races meer tot de Olympische Spelen en al helemaal niet op wereldniveau. We hebben straks nog de EK, maar dit is het laatste moment om je te testen met je internationale concurrenten op wereldniveau, dus daar wil ik zoveel mogelijk van leren en dingen van opsteken.
Het maakt haar kijk op de wereld door haar roze bril compleet, met toch nog een verrassende wens voor Suus vanuit haar coach: “Ik hoop dit weekend bij Suzanne weer vertrouwen te zien en dat ze dat uitstraalt. Dat ze met vertrouwen het ijs op stapt. Dan denk je: Dat heeft Suzanne Schulting toch? Ik denk, hoe vaker je aan de top staat, hoe meer je gaat twijfelen aan je eigen kunnen. Als je jong en onervaren bent, dan denk je dat je de wereld kent. En hoe meer je leest of leert, hoe meer je beseft hoe minder grip je hebt op zaken. Dus we zullen het zien op de zaterdag en zondag.”
Verklapt de blik door haar roze bril het antwoord op hoe het zit met haar vertrouwen op dit moment? “Ik wil gewoon met een heel goed gevoel dit weekend uitkomen en gewoon hard en lekker schaatsen.” En waar ze het meest blij mee zal zijn na dit weekend? “Met GOUD!”
