Group 2
arrow copy Terug
Nieuws 26 jan 2021

Hoe Jouke Hoogeveen een cultstatus verkreeg

Een jaar geleden kwam Jouke Hoogeveen voor het laatst solo uit de verte opdoemen. In zijn karakteristieke stijl, harkend en zwoegend maar toch zo efficiënt en snel, behaalde hij eindelijk die felbegeerde Nederlandse titel op het natuurijs van de Weissensee. Het bleek het laatste kunstje van één van de smaakmakers van het peloton. Maandag maakte hij bekend zijn carrière te beëindigen.

Foto : Neeke Smit

Een dag na de bekendmaking van zijn besluit kijkt Hoogeveen nog steeds met verbazing naar alle berichten die hij ontvangt. Zowel van collega's als fans stromen de dankbetuigingen binnen en de 42-jarige Heilooër leest ze allemaal. "Het is toch best wel heftig. De beslissing was goed voorbereid en ik wist het al een tijdje. Maar als het dan openbaar wordt, krijg je zoveel reacties. Ik realiseerde me niet dat ik voor zoveel mensen iets heb betekend. Dat vond ik heel mooi om te lezen en dat deed me wel wat."

Het afscheid van Hoogeveen gaat dus zeker niet onopgemerkt voorbij. Het tekent de populariteit van de marathonschaatser, die verder reikte dan alleen de sport. Hoogeveen kwam als laatbloeier het peloton binnen. Hij was al 28 jaar toen hij zijn eerste marathon in de A-divisie schaatste. Door de jaren heen groeide zijn reputatie. Door zijn markante stijl, maar ook door zijn heroïsche overwinningen. 'De lange adem' bereikte eind 2015 ook de fans van het langebaanschaatsen, toen hij bij de NK Afstanden in een legendarische rit Arjan Stroetinga in de laatste meters van de 10 kilometer wist te passeren.

 

"Mijn laatste rondje van 29,2 in die rit was toentertijd uniek", herinnert Hoogeveen zich. "Ik kwam vallend over de streep en het publiek ging uit zijn dak. Toen deed ik nog maar een ererondje, net zoals Sven Kramer." Er kwamen reacties uit Noorwegen en Rusland en Hoogeveen maakte naam. Door het hele land heeft de geboren Fries intussen fans en bij marathons werd hij regelmatig aangemoedigd door mensen die hij niet kent.

Sinds Hoogeveen schaatst, valt hij aan. Als non-sprinter moest hij ook wel. Soms tegen beter weten in, maar, stelt hij, beter een kansloze actie dan een grijze muis. De impact die hij daarmee op anderen had, beseft hij nu pas. "Nils van der Poel zei vorige week in een interview dat je als schaatser entertainer, clown of rolmodel moet zijn. Daar sta ik helemaal achter, alleen heb ik me nooit beseft dat ik dat ook geweest ben."

Wat de omstandigheden ook zijn: Jouke Hoogeveen geeft niet op. Vallen, opstaan, de pijn verbijten en weer doorgaan. Met zijn onvoorwaardelijke inzet inspireerde hij menig schaatser. "Een aantal jonge jongens met wie ik heb gereden, vertellen me nu dat ze heel veel geleerd van het samen trainen en het samen afzien. Het mooiste vond ik vaak ook om met die jonge gasten te trainen. Ze willen de hemel bestormen en geven zich met de volle honderd procent. Dat heb ik ook altijd gehad."

Ondanks zijn speciale band met het publiek was Hoogeveen misschien wel op zijn best zónder mensen langs de kant. De meeste overwinningen boekte hij op het natuurijs in Zweden. Alleen met het ijs en de wind in een gevecht met zichzelf en de elementen. Daar kon hij een jaar op wachten, om op dat moment boven zichzelf uit te stijgen. Zoals op die ene dag een jaar geleden op de Weissensee. Zijn laatste kunstje werd gevierd zoals voetballers een doelpunt vieren: allemaal op een hoop. Zoals altijd stond 'de lange adem' op om weer door te gaan, maar de koers was en is nu voorbij.

 

Door

Sjors Leek

Deel dit artikel op
Ben jij een echte schaatsfan? inschrijven als schaatsfan