De vier hoofdrolspelers brachten wederom een spektakelstuk ten tonele. “Een slagveld”, noemde Krol het nadien. “Een intense opluchting dat ik erbij zit. Het niveau is immens hoog.” Met vier tijden onder de 1.08 kon hij dat met recht stellen. De Deventenaar hield huis met de tweede snelste tijd ooit in Thialf: 1.07,24. Verbij en Otterspeer eindigden als tweede en derde. Op acht honderdsten miste Nuis zijn kans op titelprolongatie. De emotionele achtbaan bij Team Reggeborgh was compleet. In dezelfde rit de grootste blijdschap bij Otterspeer en tegelijkertijd het grootste verdriet bij Nuis.
Olympisch debuut
Na twee teleurstellende eerdere edities van het OKT beleefde Otterspeer nu ineens een jongensdroom voor een oude man. Aan die gevleugelde uitspraak zal de Zuid-Hollander nog lang herinnerd worden, nu hij op zijn 33e zijn debuut zal maken op de Olympische Spelen. Hij kan het zo op een tegeltje zetten en bij hem thuis op de schouw zetten. En het is nog waar ook. Nog nooit zal iemand zo blij geweest zijn met een derde plaats.
Een combinatie van gelach, gekreun en gejuich kondigde de komst van Otterspeer bij het verzamelde journaille al aan. Een spraakwaterval volgde niet veel later. De weg naar de Spelen toe was er een vol hobbels, weet Otterspeer zelf ook. Dit jaar was het voorseizoen wél goed, totdat alsnog het noodlot leek toe te slaan. “De 1000 meter liep dit seizoen als een trein. De aanloop hiernaartoe de afgelopen weken was echt lekker, tot er negen dagen geleden een pijnscheut door mijn lies schoot en die stuk bleek. Het is een rollercoaster geweest.” Pijnstilling, massages en al wat nog meer moesten Otterspeer oplappen voor de 1000 meter van zijn leven.
Emoties de vrije loop
Met die voorgeschiedenis in gedachten werd de ontknoping in een leeg Thialf extra beladen. Zeker toen Otterspeer een telefoon onder zijn ogen geschoven kreeg en zijn vrouw en kinderen via een beeldverbinding tot hem spraken. “Dan breek je meteen”, kon Otterspeer inmiddels met een lach uitbrengen. “Het is niet de gemakkelijkste tijd geweest voor mij en mijn gezin. Ik denk dat veel mensen onderschatten hoeveel het met me heeft gedaan. Vandaag moest het gebeuren. Op zo’n moment laat je de emoties de vrije loop.”
Deze afstand was voor Otterspeer alles of niets, zwart of wit. Met zijn kapotte lies viel de 500 meter eerder deze week ook al in duigen. Dit was echt zijn laatste kans. “Er zat niks tussen een geslaagd toernooi of niet. Dit was een sleutelrit op een sleutelmoment in mijn carrière. Vooraf zei ik tegen mezelf in de lift naar beneden dat alles gedaan was, alles afgevinkt, ook de afgelopen 48 uur na de 500 meter. Ik heb meer op de behandeltafel gelegen dan gerust, maar alles stond in het teken van deze race. In combinatie met wilskracht is het gewoon gelukt.”
“Er waren vier grote kanshebbers, dus je moet er een verslaan. Daarom hoopte ik op een rit tegen Kai, Thomas of Kjeld. Dan weet je dat je de rit moet winnen en dat is het mooiste. Ik was gisteren heel blij toen ik de loting zag. Dan maakt het niet uit of je in de laatste rit zit of als eerste moet van de favorieten. Ik ben zo gefocust geweest voor deze rit. Dat ik deze unieke kans gepakt heb, is gewoon mooi.”
Uithuilen voor Nuis
Waar de een tranen had van blijdschap, waren de tranen van de regerend olympisch kampioen van verdriet. Achteraf onthield Nuis zich van commentaar. Vier jaar geleden wist hij nog twee titels te veroveren, op in ieder geval een van zijn gewonnen afstanden kan hij zijn titel niet verdedigen. Gebroederlijk naast elkaar keken Otterspeer en hij de laatste ritten. “Hij zag tijdens de laatste rit de bui al hangen”, vertelde Otterspeer. “Ik probeerde hem gerust te stellen. Ik zei: misschien gaan we nog met zijn tweeën.”
De goedbedoelde woorden konden de realiteit die het scorebord weergaf niet meer veranderen. Exit Nuis op de 1000 meter. “Toen het zover was, kwam er even wat uit en reed hij weg. Ik had in die situatie waarschijnlijk exact hetzelfde gedaan. Ik weet ook hoe het is. De ijsbaan zakt even onder je voeten vandaan. Ik voel zijn pijn en dat is super-verdrietig. Ik hoop met duizend procent dat hij morgen goed genoeg is voor een plaats. Nadien heb ik hem niet meer gesproken, maar ik denk dat er nog wel emoties komen als ik hem zo een knuffel geef.”
Die laatste kans krijgt Nuis donderdag op de 1500 meter. Ook op die afstand is hij regerend olympisch kampioen. Een plek bij de eerste twee zou moeten volstaan voor een ticket naar China. Bij een derde plaats zit hij opnieuw in de wachtkamer. Nuis komt in de achtste rit in actie, opnieuw tegen een ploeggenoot. Wesly Dijs is deze keer zijn tegenstander. En daarna is het opnieuw afwachten. Niet alleen Krol, maar ook Patrick Roest, Jan Blokhuijsen en Chris Huizinga volgen in de ritten na hem. Weer nagelbijten dus...
