Een goed begin maakte het tot een geweldig afgeronde klus. Waar menigeen in Calgary de afgelopen drie dagen ploeterde met zijn of haar start (Serge Yoro viel op de startlijn over zijn schaats en was meteen klaar, en Ronald Mulder zoekt nog naar zijn meest explosieve spiervezels), vloog het bijna 25-jarige blok beton sneller dan een duivel uit zijn doosje weg. De eerste honderd meter waren voorbij in 9,39 seconden; alleen het Chinese wonderkind Tingyu Gao ging onlangs een keer harder.
Toen Mushtakov de laatste bocht aansneed schrok hij zo van zijn snelheid dat hij een slag liet lopen om niet onderuit te gaan. Dat natuurlijk niet gewenste trucje paste hij vlak voor het uitkomen van de bocht opnieuw toe, waarmee een magistrale tijd een utopie leek. Niettemin raasde hij nog na 33,90 seconden door het elektronisch oog op de streep, bij het opmaken van de balans zowaar de beste van de dag. De Japanner Yuma Murakami bleef aardig in de buurt (33,99), wat eveneens gold voor Laurent Dubreuil uit Canada (34,06) die aan alle acht 500 meters in de World Cup die hij betwistte een medaille overhield. De conclusie van Mushtakov - een startbewijs op zak te hebben voor de Winterspelen - kon hem uiteraard het meest bekoren. Vanaf het middenterrein keek iemand toe, die langzamerhand wanhopig en jaloers tegelijk moet worden van de frivole en degelijke ritten die zijn landgenoten uit de benen schudden. Pavel Kulizhnikov is de naam.
Over 'Kuli' sprak de schaatswereld vorig seizoen met ontiegelijk veel ontzag. Hij, de wereldrecordhouder op de 500 en 1000 meter met een techniek om u tegen te zeggen, reed mijlenver uit voor de concurrentie. Na de WK Afstanden in Salt Lake, waar Kulizhnikov bijna achteloos de mondiale recordtijd van Kjeld Nuis verpulverde, brak er in het kamp van Oranje lichte paniek uit. Want vooruitkijkend naar de Spelen van Beijing, op dat moment nog een kleine twee jaar weg, vroegen met name Nuis en Krol zich af hoe het gat naar hem moest worden gedicht.
Maar zie de situatie anno 2021, in Calgary. Nederlandse beste rijders trainen zich het snot voor ogen om over twee weken de beste te zijn tijdens het olympisch kwailficatietoernooi. Zij ontbreken dus op de Olympic Oval. Wie er eigenlijk evenmin aanwezig is maar toch zijn wedstrijden rijdt: 'Kuli'. Hij moddert in anonimiteit vooral wat aan op zijn terrein en doet dat meestal in de B-groepen van het World Cup-toernooi die of in de uren voor het hoofdprogramma wordt afgewerkt, of erna. Natuurlijk houdt iedereen zijn ritten bij, maar meestentijds gaan de schouders van de volgers een keer omhoog en weer naar beneden, als de score op het elektronisch bord aan de muur van de hal verschijnt.
Zo ook zondagmiddag (in Nederland al avond). Kulizhnikov zette 34,40 neer, zijn beste resultaat op de 500 meter dit seizoen. Hij eindigde er als tweede mee in de B-groep, achter de Noor Bjorn Magnussen (34,36). Als hij tussen de elite zou hebben meegedaan, was-ie vijftiende geworden met deze tijd. Het werd later op de middag nog pijnlijker. Kulizhnikov deed mee aan de 1000 meter in de A-divisie, en trof Mushtakov als tegenstander. Die greep en passant ook een olympisch ticket op dit nummer (derde in 1.06,98), terwijl de man uit Vorkoeta zich hopeloos voortbewoog. De 1.08,60 bracht hem in de kelder van het dagklassement (negentiende). Niet iets om trots op te zijn, en al helemaal geen voorstelling die doet vermoeden dat de Oost-Europeaan er straks bij is in China. Er rijden immers sowieso drie snellere kompanen rond in de wereldbeker: Mushtakov, Artem Arefeyev en Ruslan Murashov.
Eerstgenoemde maakte dit weekend het meest indruk. Vrijdag doorbrak hij de barrière van 34 seconden (33,96), om twee dagen later nog zeshonderdste rapper te schaatsen. Alle verhalen over de slechte behandeling van de Russische delegatie op reis door de wereld als het gaat om de coronamaatregelen ten spijt, Mushtakov heeft er weinig hinder van ondervonden. Dat geldt dan ook voor de andere twee, van wie de jonge Arefeyev (21 jaar) zijn piekmomenten had in Stavanger, door er een dag als tweede te finishen en daar een derde plaats op de 500 meter aan toe te voegen in Amerika. Murashov klokte in Stavanger een keer de tweede tijd; op het wonderijs van Salt Lake volgde er een bronzen medaille, waarbij de 34,37 meteen zijn beste prestatie van deze winter is. Niet heel veel sneller dan zijn wereldberoemde teamgenoot, op dit moment wel voldoende om 'Kuli' een eenzame kerst te bezorgen. Zo hard is topsport.
De feestdagen van Francesca Lollobrigida zullen prima zijn. De Italiaanse verbaasde al met een zege in de World Cup op de drie kilometer, zondag bezorgde ze local hero Ivanie Bliondin een domper door de Canadese in de eindsprint van de mass start te kloppen. Elizaveta Golubeva kwam als derde over de meet. De Nederlandse stand-ins voor de afwezige Irene Schouten en Marijke Groenewoud deden het zeer verdienstelijk. Evelien Vijn en Robin Groot drongen door tot de finale, maar toen het aan het slot van dat gevecht écht hard ging, moest het duo afhaken.
De qua resultaten slechtste World Cup voor de Nederlandse afvaardiging in elf jaar (alleen een medaille voor Bart Hoolwerf) kon door de achtervolgingsploeg van de mannen niet van een vrolijk slotakkoord worden voorzien. Marcel Bosker, Bart Hoolwerf en Marwin Talsma kwamen niet verder dan de zevende plaats, ruim zes seconden langzamer dan de winnende Amerikanen die het baanrecord scherper stelden. Dat deden ze zelfs zonder de turbo van het team, Joey Mantia.
Alle uitslagen van de slotdag in Calgary vind je hier
