De Europese kampioenschappen in Hongarije begonnen zaterdag gelijk goed voor Schulting met een dubbelslag. Net als een jaar geleden in Dordrecht pakte ze goud op de 1500 meter en later op de dag zegevierde ze tot haar eigen verbazing ook op de 500 meter. Die flow zette de Friezin zondag door met een felbegeerde Europese titel op de 1000 meter. In de finalerace nam Schulting met twee ronden te gaan de leiding over van Lara van Ruijven en trok door tot de finish. Het zilver voor Van Ruijven is haar eerste internationale medaille op deze afstand.
Met de overwinning op de 1000 meter was de allroundtitel ook binnen voor Schulting en mocht ze alvast een ereronde rijden. "Dat was heel vet. Normaal gesproken moet ik nog mijn best doen op de superfinale, maar nu stond ik aan het start terwijl ik al had gewonnen." Onder begeleiding van discolichten zwaaide de kampioene naar de toeschouwers, waaronder haar ouders en twee van haar beste vriendinnen. "Het is heel speciaal dat zij er ook bij zijn", vertelt Schulting geëmotioneerd.
In de superfinale had Van Ruijven nog zicht op zilver in het klassement en probeerde Schulting haar ploeggenote te helpen. Maar dat lukte niet. Van Ruijven eindigde als vijfde en kwam net te kort voor het eindpodium. Als gevolg van een onhandig eindsprintje kreeg Schulting een penalty, het is de enige rit in drie dagen die ze niet wint. "Achteraf gezien had ik het moeten laten lopen, maar ik zat nog met een race-instinct in mijn hoofd en dacht: ik kijk wel hoever ik kan komen."
Niet te stoppen
Na de individuele afstanden schitterde Schulting ook op de aflossing. De Oranjeploeg bestaande uit Van Ruijven, Schulting, Yara van Kerkhof en Rianne de Vries vocht een titanenstrijd uit met Italië. In de slotfase heroverde Van Kerkhof, die een teleurstellend EK reed, met een goede versnelling de koppositie. Het karwei werd vervolgens afgemaakt door Schulting. Zij hield de Italiaanse Arianna Fontana vakkundig achter zich. "Het weekend afsluiten met teamgoud maakt het helemaal compleet."
Met records houdt Schulting zich naar eigen zeggen niet zo bezig. Fontana, die tweede werd in het klassement voor landgenote Martina Valcepina, staat op dit moment bovenaan met zeven Europese titels. "Ik ben goed op weg", stelt Schulting vast. De vraag rijst wie haar tegen kan houden in de jacht op meer goud. "In Europa heb ik laten zien dat ik door niemand te stoppen ben. Maar in de wereld zijn Kim Boutin en de Koreanen mijn grootste tegenstanders."
Zonder een glazen bol met voorspellingen durft bondscoach Jeroen Otter ook te stellen dat zijn pupil de komende jaren nog heel mooie dingen kan laten zien op internationale toernooien. "Maar degene die Suzanne gaat verslaan is allang geboren. Misschien kennen wij haar al. Maar op dit moment is het moeilijk om iemand aan te wijzen die haar tegen gaat houden. De kwaliteit, de rust en het overzicht bij Suzanne, dat zie je bij heel weinig rijdsters."
Goden
Over anderhalve maand staan in de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul de WK op het programma. In het hol van de leeuw wil Schulting haar tweede wereldtitel op rij pakken. Het feit dat ze als een van de favorieten gevreesd wordt, brengt een grijns op het gezicht. "Ja, het is mooi als schaatsers zo over jou denken. Zeker de Koreanen, want voor elke beginnende shorttracker zijn zij een soort goden. Het is mooi om die reputatie een beetje aan te tasten en dat is waar ik straks weer voor ga."
Met het wereldkampioenschap keert de Friezin terug naar het land waarin ze in 2018 olympisch goud veroverde op de 1000 meter. Die verworven status zal in maart nog meer druk met zich meebrengen. "Onder druk iets presteren, kun je simuleren in trainingen", zegt Otter. "Door bepaalde rondetijden te verlangen. Of dat je bij een jonge jongen buitenom gaat. Lukt het niet? Dan heb je gefaald. Dat doen we met enige regelmaat, maar Suzanne is mij vaak al voor want zij heeft allang begrepen dat dat de manier is om stappen te maken."
Na die verrassende olympische titel werd Schulting ook voor het eerst Europees en wereldkampioene allround. "Twee jaar geleden was ik eigenlijk een nobody, en nu pak ik alle grote prijzen. Dat is eigenlijk wel sick. Op de World Cup in Shanghai (in december, red.) realiseerde ik mij vlak voor de start van een finalerace dat het best wel bizar is wat ik aan het doen ben."
"Ik ben één van de beste van de wereld, wie had dat twee of drie jaar geleden gedacht? Toen ik dat na afloop aan Jeroen (Otter) vertelde, kreeg ik tranen in mijn ogen. Hier heb ik altijd van gedroomd en nu is het werkelijkheid. Op die mixed relay in China wonnen we vervolgens goud, dus dat was ook mooi", lacht ze. "Ik blijf altijd naar voren kijken, maar op zo'n dag als vandaag besef ik me maar al te goed dat dit heel bijzonder is."
Klik hier voor de volledige uitslagen.