Vanaf de start werd duidelijk dat een aantal rijdsters in het peloton, bestaande uit 26 vrouwen, niet van plan was om stil te blijven zitten. Onder meer Chantal Hendriks, Sandra Dekker, Marijke Groenewoud en Melissa Wijfje lieten zich van voren zien. Na de eerste tussensprint bepaalde Jorien ter Mors het tempo van het peloton met ploeggenote Wijfje achter zich. Ook het koppel Eline Jansen en Merel Conijn meldde zich vooraan terwijl sprintsters als Manon Kamminga, Schouten en Schulting in de buik van de groep afwachtten.
Met vijf ronden te gaan vertrok Wijfje uit het peloton en hield Ter Mors tegelijkertijd haar benen stil. Het afgesproken plan kreeg echter geen echte kans van slagen. Groenewoud maakte de sprong naar Wijfje en ook Schulting sloot even later aan met Bente Kerkhoff, Evelien Vijn en Schouten. Vervolgens vond ook het peloton weer de aansluiting. In de slotfase van de wedstrijd werd er nog een aanval geplaatst door Roza Blokker en Esther Kiel. Maar ook dat gat werd dichtgereden, ditmaal door Maaike Verweij, die onder anderen Schulting en Schouten in haar kielzog had.
Bij het luiden van de bel voor de laatste ronde zette Schouten de eindsprint in en zag uiteindelijk alleen Schulting nog dicht in de buurt komen. De shorttrackster, die zich even daarvoor nog had geplaatst voor de WK Afstanden op de 1000 meter, moest in de slotmeters haar meerdere erkennen in Schouten. Groenewoud eindigde op de derde plaats. "Ik had gehoopt dat Marijke achter mij zat", zegt Schouten. "Op de grote schermen in het stadion keek ik of zij er nog was, wat normaal eigenlijk niet mag, haha. Ik had vervolgens een slechte laatste bocht, maar op het rechte stuk pakte ik het weer op. Suzanne kon mee in de slipstream, maar ik was gewoon sneller."
Suzanne Schulting over onder meer haar (internationale) ambities op de mass start:
