In het bloed van de 28-jarige Zoetermeerse werden door de ISU in 2015 en 2016 afwijkende waarden gevonden; dat was het nieuws dat Van Kerkhof in de zomer van 2017 voor haar kiezen kreeg. Haar teamgenoten, waarmee ze op dat moment op trainingskamp was, hield ze op verzoek in het ongewisse.
"Je weet niet wat de vervolgstappen zijn en hoe het allemaal werkt, dus je kan het maar beter zo klein mogelijk houden. Dat is uiteindelijk ook mijn redding geweest. Niemand wist het, niemand vraagt ernaar en dan bestaat het dus niet", vertelt Van Kerkhof. "De eerste drie dagen was ik niks waard en alleen maar aan het janken. Maar daarna besloot ik afleiding te zoeken in het schaatsen en juist van elk moment te genieten, nu het nog kon. Ik weet niet precies hoe, maar het is gelukt om de knop om te zetten."
Laatste wedstrijd
Bondscoach Jeroen Otter, sportarts Karin Top en oud-shorttrackster en zus Sanne waren als enige wel op de hoogte van de situatie waarin Van Kerkhof zich bevond. "Daar heb ik veel aan gehad. Ik kon elk moment geschorst worden door de ISU en was elke wedstrijd bang dat het de laatste was. Je gaat ook dingen denken als; kan er dan iets in mijn voeding gezeten hebben? Maar dat kan helemaal niet, want dit zou alleen kunnen door te injecteren en ik weet toevallig zeker dat dat niet gebeurd is", grapt ze.
De echte reden van haar afwijkende waarden was gelukkig snel gevonden. Van Kerkhof heeft door een aangeboren hartafwijking ook een afwijking in de doorbloeding van haar longen. Vooral bij lange vliegreizen en verblijf op hoogte zou dit zich manifesteren. Door deze duidelijke medische verklaring werd ze in januari vrijgesproken door de ISU.
Het zonnetje leek dus weer te schijnen voor Van Kerkhof, die op de Winterspelen in Pyeongchang een bronzen en zilveren medaille wist te bemachtigen. Toch stond de volgende klap alweer op haar te wachten, want het WADA ging in hoger beroep en wil het sporttribunaal CAS alsnog naar de zaak van Van Kerkhof laten kijken.
Opluchting
Een team van meer dan tien specialisten werd gemobiliseerd. Van onderzoeken op hoogte in Salt Lake City tot echo's in het AMC, alles haalde Van Kerkhof afgelopen maanden uit de kast om een goed beeld te krijgen hoe haar lichaam precies reageert. "Daarmee kunnen we dan aantonen dat mijn lijf niet doet wat er standaard gebeurt bij mensen. Dat het voor mij normaal is en niet afwijkend. We hebben patronen kunnen vinden die de zaak sterker maken en als ik de specialisten moet geloven sta ik er goed voor."
Ook besloot Van Kerkhof dat dit het moment was om met het nieuws, dat ze in aanloop naar de Olympische Spelen bewust voor zich had gehouden, naar buiten te komen. "Mijn teamgenoten wisten ook niets, dus dan gaat er een enorme bom ontploffen waar je helemaal niet op zit te wachten. Ik wilde het wel eerder vertellen, maar het is mijn prioriteit om me te verdedigen, dus dan heb ik het liefst zo min mogelijk afleiding."
In Nieuwsuur deed ze half mei haar verhaal. "Ik vond het heel spannend wat er zou gebeuren en ik dacht dat wanneer ik de volgende dag wakker werd mijn telefoon ontploft zou zijn. Ik was opgelucht. Het waren alleen maar goede berichten en het viel me heel erg mee."
En nu?
Nadat ze vier weken geleden haar verweer heeft ingediend, moet Van Kerkhof nu afwachten wanneer haar zitting zal zijn. Die zou ook zomaar midden in het schaatsseizoen plaats kunnen vinden. "Ik vond het inleveren heel spannend, want zijn we niks vergeten?"
"Het ligt een beetje aan het moment, hoe ik me voel. Het is geen makkelijke situatie. We hebben het er in de ploeg niet te vaak over, en dat is maar goed ook want het moet geen hoofdrol gaan spelen. Zij weten gelukkig ook hoe de vork in de steel steekt, maar er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan denk."