Een free-standing boarding bestaat uit losstaande kussens, zonder een harde ijshockeyboarding erachter. De kussens bewegen mee bij impact, waardoor de klap van een gevloerde schaatser beter wordt opgevangen. In een ideale situatie zou er alleen nog maar geshorttrackt worden met deze kussens om de baan, maar dat is volgens Sippy Tigchelaar, oud-schaatsster en voorzitster van de sectie shorttrack, helaas geen optie. In Nederland hebben namelijk alleen de ijsbaan in Heerenveen en Leeuwarden deze kussens staan.
"En wij willen shorttrack voor heel Nederland mogelijk houden. Shorttracken gebeurt in veel situaties op de ijshockeybaan, waar het niet mogelijk is om de harde boarding weg te halen. Die constructies zijn daar gewoon niet op gemaakt."
Toch laten Tigchelaar en de KNSB het daar niet bij zitten, want meebewegend of niet, goede kussens zijn een noodzaak. "Hier en daar was er nog wel wat te verbeteren in Nederland en daarom hebben we dit jaar alle clubs een leaseplan voor goede kussens aangeboden. Soms is ook een hybride vorm mogelijk, dan halen we de harde delen eruit in de zogenaamde crashzones", doelt Tigchelaar op het uitkomende deel van de bochten. Tijdens de World Cup in Dordrecht werd het voordeel van deze variant goed duidelijk, toen Daan Breeuwsma, lid van de nationale selectie, 'head first' de kussens indook. "Dat had heel anders kunnen aflopen."
Naast een zo goed mogelijke baanbescherming wil de sectie ook een regel invoeren die harde blokken (die de lijnen van de wedstrijdbaan weergeven) tijdens wedstrijden én trainingen van de baan verbant. "Als je daarop valt ga je gigantisch onderuit en dat is een van de dingen waar we op korte termijn iets aan konden doen. Daarom werd begin dit seizoen besloten om alle clubs in Nederland een set zachte blokken aan te bieden."
Onder de loep
"Sinds ik voorzitter ben van sectie viel mij op dat er best veel blessures zijn bij het shorttrack", vervolgt Tigchelaar. "Afgelopen seizoen zijn we onder de loep gaan nemen wat we daar op de korte en lange termijn aan kunnen doen. Steeds meer mensen gaan shorttracken, er wordt intensiever getraind en de snelheid neemt toe. Niet alleen bij de senioren, maar ook zeker bij de junioren. Daardoor is het mogelijk dat er ook meer blessures plaats gaan vinden."
En dat is precies wat eind vorig jaar ook de gemoederen van een groep shorttrackouders en trainers bezighield. Na alweer een heftige blessure van een jonge shorttracker tijdens de StarClass in het Duitse Oberstdorf besloten ze bij elkaar te komen. "Zij willen logischerwijs een zo veilig mogelijke situatie voor hun kinderen. Daar hebben wij naar geluisterd en dat is de reden dat we de KNSB Cup nóg veiliger willen maken." Tijdens de volgende wedstrijd in Utrecht worden dan ook de veilige kussens uit Dordrecht overgebracht naar de Vechtsebanen.
Ook werd besloten de hulpverlening aan te scherpen bij KNSB-wedstrijden. "We zorgen nu altijd dat er een arts aanwezig is, en vaak ook nog een verpleegkundige of iemand van de spoedeisende hulp: mensen die ervaring hebben met ernstig letsel. Verder bieden wij alle scheidsrechters nog dit jaar een dagcursus EHBO aan. Misschien niet om directe hulp te verlenen, maar zij zijn op het ijs natuurlijk als eerste bij de rijder. Als ze maar weten wat ze moeten doen tot de arts ter plekke is."
Voorkomen beter dan genezen
Wie denkt dat het ophoudt bij valbescherming heeft het mis. Onder het mom 'voorkomen is beter dan genezen' werd ook gekeken waar de meeste blessures ontstaan. "Je rijdt toch rond met messen. Als je zelf valt kan het nog goed gaan, maar je hebt geen regie over wat er achter jou gebeurt." Een voorbeeld is de val van Sjinkie Knegt tijdens de wereldbekerwedstrijden van afgelopen winter in Dordrecht. Bij een inhaalactie werd hij onderuitgehaald door zijn Britse collega Jack Whelbourne, die hem vervolgens keihard met de knie in zijn borst raakte. Drie gebroken ribben en inwendige kneuzingen waren het gevolg. "Het zijn gevallen die tot ernstige blessures kunnen leiden. Een goede valtechniek aanleren is daarom heel belangrijk."
En ook 'over de punten gaan', is volgens Tigchelaar een veel voorkomend probleem dat ernstige blessures tot gevolg kan hebben. "Je kunt niet altijd verklaren waarom het gebeurt, maar we zoeken bewust naar de oorzaak. Deze blessure komt te vaak voor en een aantal rijders moest dit seizoen geopereerd worden aan een gecompliceerde enkel of beenbreuk." Slachtoffer van deze blessure was onder meer Rianne de Vries, die afgelopen zomer haar enkel brak en gelukkig net op tijd fit is voor de Winterspelen. "Het is een technische aangelegenheid in de schaatsbeweging en daar moeten we meer aandacht voor hebben."
Dat is onder meer een taak voor de trainers, benadrukt de sectievoorzitster. "Bij de trainersopleidingen zullen deze onderwerpen dan ook veel vaker belicht moeten worden." Ook de Expertisegroep Veiligheid Shorttrack, die naast Tigchelaar bestaat uit technisch directeur van de KNSB Arie Koops en disciplinemanager Wilf O'Reilly zullen zich blijven buigen over de veiligheid.
"We consulteren artsen, fysiotherapeuten en bijvoorbeeld Sidijk, die de kussens maakt. Allerlei mensen zijn bezig om te onderzoeken hoe we de sport nog veiliger kunnen maken. Daarbij wordt zelfs samengewerkt met de TU Delft. We hebben nu nog niet een juist beeld van het aantal en de aard van de blessures. Dit gaan we volgend jaar inventariseren tijdens KNSB-wedstrijden en in trainingen van bijvoorbeeld de RTC's."
"Gevaarlijk zou ik de sport niet willen noemen, maar blessuregevoelig is het wel", besluit Tigchelaar. "Veiligheid staat voorop, en daar zullen we echt alles aan doen."
Klik hier voor meer informatie, deelnemers en startlijsten van het KPN NK Shorttrack
