Voor de Westlandse moet het namelijk allemaal gaan gebeuren op die relay, omdat ze zich niet wist te plaatsen voor het individuele toernooi in Rotterdam. “Natuurlijk had ik hier willen staan, maar ik heb tijdens de World Cups niet goed genoeg gepresteerd”, begint Van Ruijven, die daar nog steeds een beetje de pest over in heeft. “Ik was wel bang dat het de hele tijd confronterend zou worden, maar dat gebeurde gelukkig niet. Ik heb echt alleen maar zitten genieten.”
Af en toe waagde de 24-jarige shorttrackster zich zaterdag in afwachting op haar relay al even in het stadion, maar het grootste deel van de dag bracht ze door op een Fatboy in de kleedkamer, waar ze op een tv-scherm naar de wedstrijden kon kijken. “Als ik hier door het stadion ga lopen kom ik superveel bekenden tegen, en kletsen is natuurlijk hartstikke gezellig, maar of het echt een goed idee is weet ik niet”, lacht ze.
En toen was het om kwart over vijf eindelijk haar beurt om het ijs op te gaan. “Oh, dat was zo gaaf. Het is hier geweldig en die show voor het publiek is perfect”, begint Van Ruijven met een glimlach van oor tot oor. In dat publiek zat ook haar eigen fanbase aan familie en vrienden, uitgedost en wel. “Mijn broer had een groep vrienden meegenomen. Ik hoorde ze heel hard ‘Lara!’ schreeuwen. Zo lekker op zijn Westlands, dat is geweldig”, lacht ze.
Zenuwen
Toch zorgt zo’n vol stadion ook voor de nodige zenuwen. “Ik stond te shaken op mijn benen hoor! Bij de eerste overname stond ik echt niet stevig.” De zenuwen waren gelukkig alweer snel onder controle en Van Ruijven zorgde zelfs voor een van de mooiste inhaalacties van de race: ze schoof onder luid gejuich van het publiek soepeltjes langs haar Canadese collega Kasandra Bradette. "Het was al gebeurd voor ik er erg in had. Er lag ineens een mooi gat. Zij deed dat een ronde eerder bij mij, dus ik heb het maar even teruggedaan."
Nederland won de halve finale en plaatste zich net als Hongarije, China en Japan voor de finalerace. Favoriet Korea kreeg een penalty aan hun broek en zij vergooiden daarmee hun kansen op de wereldtitel. Het sterke Canada bleef achter Nederland en Hongarije op plaats drie steken, en dat maakt Nederland nu tot de grote favoriet voor het aflossingsgoud. “Het goud op de relay zou voor mij alles goedmaken. Zelfs dat ik niet individueel mocht rijden, want in mijn eentje zou ik hier nooit goud kunnen winnen.”
Wie er voor Nederland zondagavond om vijf uur aan de start van de finale verschijnen zullen we overigens nog even moeten afwachten, want met vijf dames present zal er altijd iemand vanaf de kant moeten toekijken. En wie dat is krijgen ze pas vlak van tevoren van coach Jeroen Otter te horen. “Ik hoop natuurlijk dat ik dat niet ben, dat is nog wel een beetje spannend. Als je aan de kant zit heb je namelijk helemaal geen grip op de race en als we winnen moet je daarna ineens je schaatsen aandoen om op het ijs gehuldigd te worden. Dat blijft toch een beetje suf.”
Lezen wat er vandaag allemaal gebeurt in Ahoy? Klik hier voor de liveblog!
