Mevrouw Koster is trouw schaatsvolgster, en houdt alle wedstrijden via televisie nauwlettend in de gaten. Aan haar huisarts vertelde ze over haar droom om ooit nog eens live bij het schaatsen te zijn. Die wens ziet ze dankzij haar dochter, kleindochter, én Stichting Ambulance Wens nu in vervulling gaan.
Waar ze vroeger op de banken stond voor Ard en Keessie, juicht mevrouw Koster nu voor Kjeld Nuis, die net het goud op de 1500 meter heeft gewonnen. “Het was een heel mooie rit. Het is prachtig om die snelheid te zien. Vooral als je zelf ook kunt schaatsen.”
Vroeger schaatste mevrouw Koster zelf namelijk ook fanatiek. “Maar dan wel op natuurijs”, vertelt ze. “En het was meer schoonrijden, het was zwieren.”
De dweilpauze is voorbij en de wedstrijden staan weer op het punt te beginnen. Tijd om de aandacht dus weer volledig op de ijsbaan te richten. “Ik zit hier lekker warm en ze zorgen prima voor mij hoor”, lacht mevrouw Koster al wijzend naar de Stichting Ambulance Wens-medewerkers.
Esther en Klaas werken voor de stichting en zorgen er als vrijwilliger voor dat de wensen van terminaal zieke mensen uitkomen. “Sommige mensen willen op een verre reis. Anderen willen gewoon een uitje, zoals een schaatswedstrijd bekijken. Misschien zorgen die kleine dingen nog wel voor de mooiste momenten.”
