Wat zijn jouw mooiste shorttrackmomenten?
“De wereldtitel van Sjinkie, hij pakte in een tactisch meesterstuk op de slotafstand op tien centimeter de wereldtitel, en het zilver van de shorttracksters (Jorien ter Mors, Sanne en Yara van Kerkhof en Annita van Doorn) bij de WK in 2011. In de laatste bocht ging Annita buitenom bij de Canadezen. Ik stond langs de kant van de baan te stuiteren, stond daar ook even als trotse zus. Het was de eerste plak op mondiaal niveau in twintig jaar. De omslag voor het Nederlandse shorttrack.”
“De sport leeft enorm in Zuid-Korea, dus het was fantastisch om bij het WK in Seoul te zijn. Een uitverkocht stadion en fans rijen dik voor de uitgang van de schaatsers. Ook drievoudig olympisch kampioen Charles Hamelin werd verrast door de groupies. Toen hij na zijn race zijn wedstrijdpak omlaag deed en met blote bast op het scherm in het hele stadion te zien was, begonnen alle meisjes te gillen. Een dag later zag je hem aarzelen: misschien beter van niet.”
Hoe ben je eigenlijk begonnen als shorttrackverslaggever?
“Ik was shorttrackster en gaf training bij SVU in Utrecht. Mensen hadden geen idee met welke sport ik bezig was. We deden niet mee op wereldniveau en was er weinig (media-)aandacht. In 2007 ging de KNSB investeren in het shorttrack. In eerste instantie heb ik de shorttrackverslaggeving opgebouwd voor knsb.nl en had ik veel contact met het nationaal persbureau ANP. Later ging ik schrijven voor schaatsen.nl, de Telegraaf en het AD. Het is mooi om te zien hoe het shorttrack in tien jaar tijd is gegroeid en hoeveel media-aandacht er nu is.”
Wat ga je het meeste missen?
“De persoonlijke verhalen van de schaatsers. Voor de Olympische Spelen in Sotsji heb ik JR Celski, de enige man onder de 40 seconden op de 500 meter, en Hamelin uitgebreid kunnen interviewen. Een interview met de voormalig wereldkampioen Yoon Gy Kwak uit Zuid-Korea liep via een tolk, maar al snel had ik in de gaten dat de vertaling van de antwoorden over zijn schaatstechniek niet klopte. Kwak kwam los en bleek het in zijn halve Engels prima uit te kunnen leggen. Het werd een heel leuk gesprek.”
En nu?
“De sport zit in mijn hart en ik zal het zeker blijven volgen. Alleen nu op een andere manier. Ik ga meer aandacht steken in ons project ‘In de Noordzee’, dat ik twee jaar geleden begonnen ben samen met mijn vriend Melvin Redeker. We zijn net terug van drie maanden expeditie in de noordelijke Noordzee, waar we de eerste foto’s van orka’s onderwater in de Noordzee hebben kunnen maken. Zeventig procent van de aarde is zee. Wie de zee niet kent, kent de aarde niet. We weten meer van Mars dan van onze eigen oceanen.
Daarom gaan wij op onderzoek uit. Met onze foto- en videoverhalen willen we de beeldvorming over onze zee bijstellen. Met het verhaal van de Noordzee en onze ontmoetingen met onder andere zeehonden en orka’s bezoek ik ook basisscholen om gastlessen te geven. We leren de kinderen over de zee en de dieren die er leven. Daarbij maak ik kinderen bewust van de gevolgen van plastic soep voor onze voedselketen en wat ze daar zelf aan kunnen doen.“
