“In een paar maanden tijd ging ik van vraagtekens naar het rijden van alle afstanden op het WK”, zei Schulting woensdagavond in het hotel van de Nederlandse ploeg. Jarenlang ging ze tot het uiterste om grenzen te verleggen en een nóg betere sportvrouw te worden. Dat trok een wissel op haar gezondheid. Het vorige WK in Seoul, waar ze met hangen en wurgen wereldkampioene werd op de 1500 meter, was de druppel. Het kon zo niet langer verder. Ze trapte op de rem, deed maandenlang zo weinig mogelijk om weer helemaal tot rust te komen. In september sloot ze langzamerhand weer aan bij haar ploeggenoten van de Nederlandse shorttrackselectie en begon ze zonder verwachtingen aan het seizoen met één doel: meedoen aan het WK in Rotterdam.
“Dat ik hier alle afstanden ga rijden, had ik zelf niet verwacht”, vervolgde Schulting. "Ik ben daar echt heel blij mee, heb mezelf en iedereen in mijn omgeving wel verrast.” De voortekenen zijn goed. Qua pure snelheid is Schulting op dit moment beter dan in het olympische seizoen, bondscoach Niels Kerstholt ziet een ‘scherpe’ en ‘fysiek sterke’ Suzanne die ‘misschien wel iets beter is dan de oude versie’. Voor een topsporter als Schulting is het dan moeilijk om de verwachtingen laag te houden. “Ergens heb ik wel verwachtingen, maar heel veel mensen om me heen drukken mij op het hart: ‘Suzanne, je moet blij zijn met waar je nu staat, hoe het nu gaat, dat je kunt doorbouwen naar Milaan.’ Maar je staat hier op een WK in eigen huis. Ik hoop mezelf en iedereen te verrassen. Wil de mensen in het stadion iets moois geven.”
Met een aanwijsplek voor de World Cups in Dresden en Gdansk kon Schulting in februari weer wat wedstrijdritme opdoen. Daar keek ze hoe ze ervoor stond ten opzichte van de wereldtop en waar ze nog moest winnen om goed te zijn in Rotterdam. Met de snelheid zat het goed, racehardheid opdoen was een klus. “Sinds we terugkwamen van de wereldbekers heb ik heel veel tempo’s gedaan. Zoals Jenning de Boo uitgeput bij het WK Sprint voor de camera’s stond, zo heb ik een paar keer gestaan. Maar ik ben heel goed aan het schaatsen, dat zie en voel ik. Wat het waard is in de wedstrijden? Dat gaan we dit weekend zien. Voor mijzelf ook een verrassing.”
Na het vorige WK in Ahoy (2017) groeide Schulting uit tot het shorttrackboegbeeld van Nederland, inmiddels heeft ze op die plek concurrentie van Xandra Velzeboer. Een machtsovername? Geen sprake van. De verhoudingen zijn niet veranderd. Schulting kan op haar beurt wel anders toeleven naar het toernooi. “Ik weet niet helemaal waar ik sta ten opzichte van de concurrentie, dat is best spannend. Aan de andere kant ga ik er heel vrij in en zien we vanaf vrijdag wel hoe het zich gaat ontwikkelen en wat voor gevoel ik erbij heb.” Natuurlijk is de volwassen Schulting niet meer te vergelijken met de versie die destijds aan de start stond in Ahoy, de Friezin staat een stuk steviger in haar schoenen. “Omdat ik een bepaalde geschiedenis heb”, ging ze verder. “Maar nu durf ik mezelf iets meer vrijheid te geven, normaal gesproken ging dat de vorige jaren niet. Ik wilde heel graag, wist dat ik het kon. Nu kan ik het ook, maar toch is er nog dat vraagteken: hoe gaat het zich ontwikkelen in de wedstrijd?”
In een kolkend Ahoy zal Schulting weer de beste versie van zichzelf tonen, er spreekt weer vertrouwen uit haar teksten en gedrag op het ijs. Nog even terug naar die editie van 2017, wat is haar destijds bijgebleven? “Los van wat er met mijzelf gebeurde de gouden medaille van Sjinkie op de 500 meter, geweldige rit. Gaaf, dat was fantastisch. En de mannenrelay die toen won, krankzinnig. Ik haalde zelf brons, maar dat teamgevoel na die relay… We zaten op zo’n high. Dat was het ultieme shorttrackgevoel.”
Of dat ultieme shorttrackgevoel dit weekend ook weer terugkeert? “Vrijdag, dan kan ik jullie veel meer vertellen…”
Meer informatie over het Nederlandse Loterij WK Shorttrack presented by Odido staat hier.
