Want zaterdag wordt opnieuw gestreden om de Open nationale titel, en de regel is dat de uittredende kampioenen bij de mannen en vrouwen gewoon in sponsorkleding van hun ploeg moeten schaatsen. “Best jammer, vind ik. De meer ervaren schaatssters zeggen dan: ‘Dit hoort erbij, je weet dat het kan gebeuren als wedstrijden worden afgelast’. Ik moet toegeven dat ik er niet zo bij heb stilgestaan dat ik geen gelegenheid meer zou krijgen om in het rood-wit-blauw te racen. Had me mooi geleken op de Weissensee waar ik niet eerder heb gereden. Het is hier zo mooi, tussen de bergen, en in dat besneeuwde landschap…”, vertelt de studente geneeskunde.
Ze had anders stiekem, zoals ze het zelf omschrijft, ‘de schaamte van Burgum’ van zich kunnen afschudden. Aan de eerste marathon op natuurijs van deze winter op 14 december 2022 bewaart ze namelijk geen grootse herinneringen. “Dat wedstrijdje was geen succes voor me. Ik vond het op dat smalle baantje ontzettend eng. Er was geen ruimte om te passeren, het was er vol, en er deden ook nog eens extra rijdsters uit de beloftecategorie mee. Eigenlijk schaamde ik me dat ik daar in m’n kampioenspak rondreed”, biecht Jonkers op.
De bijzondere bekentenis past ook wel bij het grappige verhaal over het behaalde kampioenschap van de 22-jarige Emmense. Vorig jaar februari mocht ze als onwetende belofte mee naar het Zweedse Luleå. Jonkers, oorspronkelijk een meisje van de langebaan, had totaal geen ervaring met natuurijs. “De eerste training was verschrikkelijk, zo eng vond ik. Ik nam me dan ook voor: hier kom ik nooit meer terug, omdat ik op dit soort ijs niets heb te zoeken. Om me met al die scheuren om me heen wat veiliger te voelen reed ik in de eerste wedstrijd op een gegeven moment maar weg uit het peloton. Ik hield m’n solo veertig kilometer vol, kon er echt van genieten, maar daarna ging het lichtje bij me wel uit vanwege de inspanning.”
De tweede proef van bekwaamheid was het Open NK. al Jonkers herinnert zich de aanloop ernaartoe nog prima. “Alida Pasveer, mijn ploegleidster, gaf me een goed advies. ‘Wat je in de vorige race deed moet je maar niet meer doen. Blijf wat langer in het peloton zitten voordat je opnieuw een poging wilt wagen en geniet ervan’. Dat deed ik, of althans, dat probeerde ik. Toen ik weer wegsprong met zo’n dertig kilometer te schaatsen tot aan de finish, bleef ik voorop. In m’n eentje had ik het geweldig naar mijn zin. Het was al minder beangstigend, ook omdat ik het rondje intussen aardig had leren kennen.”
Ze zegevierde met ruim tweeënhalve minuut voorsprong op Ineke Dedden en Elsemieke van Maaren. Stralend van geluk om deze geweldige coup mocht de verbouwereerde Drentse als de rood-wit-blauwe koningin plaatsnemen op het podium, geflankeerd door het duo van Palet. “Dat zal me langer bijblijven dan het feit dat ik niet meer in m’n pak ergens heb kunnen schaatsen.” Er rest haar niets anders dan zaterdag het vrouwenpeloton weer zo’n poets te bakken. “Hmm, dat zal wat lastiger worden, want intussen kent iedereen me wel. Maar het is een poging waard. Ik ben in vorm, heb de afgelopen dagen lekker gefietst hier. Alleen nog niet geschaatst…..”