“We moeten het ermee doen, hè.” Knip je het zinnetje uit het interview met de oudste, meest ervaren en succesvolste rijder van de nationale shorttrackselectie die naar zijn mening over de nieuwe bondscoach wordt gevraagd, dan kun je de wenkbrauwen fronsen. Zeker als er nog aanvullingen volgen over de man met wie de beste 'rondjesrijders' zo meteen weer invoegen op de snelweg naar de Winterspelen van Milaan. Niels Kerstholt? Nog net zo’n chaoot als toen hij Knegts ploegmaat was. Of: niet nodig, een andere man. Onder Jeroen Otter (na twaalf jaar is die in de coulissen verdwenen voor een sabbatical) ging het toch prima?
Maar zo slecht denkt Knegt ook weer niet over de verse kopman. Hij ziet het ‘zeker zitten’ met Kerstholt die hem kennelijk al in een vroegtijdig stadium had willen laten weten dat hij Otters plek zou opvullen. Daar hoort op de dag van de teampresentatie in de showroom van hoofdsponsor Daikin een mooie Knegt-anekdote bij. “We kregen het nieuws in mei te horen. Toen was ik echt niet met schaatsen bezig. In die periode had Niels me een paar keer gebeld. Ik dacht: hij belt me wel vaker. Nu zijn we allemaal niet aan het schaatsen. Ik belde niet terug, was druk met andere dingen. En soms belt-ie om iets en vertelt hij helemaal niets. Vervolgens moest het hele team naar Thialf komen. Direct herinnerde ik me dat Niels me had gebeld.” Laconiek: “Misschien had ik ’m toch even moeten terugbellen….”
Hij moet – net als Suzanne Schulting – wennen aan de andere aanpak en benadering. Opnieuw een verhaal uit eigen bundel over het rijden van een serie relays met vijf personen tijdens de training. “Twee keer op techniek, een keer medium en dan nog een keer snel, gevolgd door een op techniek. Door deze opbouw gaat iedereen in de snelle compleet los – dan gaat het ook hard – en daarna weer twee ronden op techniek die zó langzaam gaan dat je er niets aan hebt. Je hebt je namelijk helemaal leeggetrokken in die snelle rondjes. Rondjes van elf-nul, dan kun je net zo goed niet gaan schaatssen. Dat zeg ik dan ook tegen Niels. Gelukkig komen er nu wel langere relays voor in de training die de mogelijkheid bieden aan je techniek te werken.”
Neemt niet weg dat er vertrouwen is dat Kerstholt hem verder helpt, terug naar de wereldtop. “Daar twijfel ik niet aan. Het is voor hem allemaal nieuw. We overleggen echter veel, daarom denk ik dat het goed komt.” Ook op de korte termijn al: over een maand wacht de eerste World Cup.
“Ik plaats me ervoor, denk ik, want ik heb niet het gevoel dat ik minder ben dan de andere jongens. ’t Is geen appeltje-eitje hoor, en de trials van aanstaand weekend of de Dutch Open volgende week zijn doorgaans niet mijn beste wedstrijden, dus ik zal de twee wedstrijden moeten overleven en dan zien we het wel. Ik weet hoe ik rijd in de trainingen, over plaatsen voor de wereldbeker maak ik me totaal geen zorgen. Ik ben op m’n oude dag soms nog de snelste, dus….”
Acht maanden geleden, in Beijing, werd hem gevraagd of hij niet aan zijn laatste grote toernooi bezig was. “Absoluut niet”, was toen de reactie. En nu niet anders. Knegt blijft hongerig tot en met. “De periode tot Milaan maak ik makkelijk vol. Er is nu alweer bijna een jaar voorbij…toch?”