Ze zal van de gedachte alleen al nerveus worden, maar er ligt écht een medaille op haar te wachten in de Tondiraba IJs Arena. Ja, wat denk je, na donderdag, toen niemand het zag aankomen dat een leuke, spontane kunstrijdster uit een land waar wintersporters met ambities vooral worden beschouwd als zichzelf onderhoudende hobbyisten, brutaal het 'Rode Gordijn' in Estland een stukje opzijschoof om zelf plaats te nemen op het toneel? Bij Loena Hendrickx, de 22-jarige ijsprinses uit Arendonk, druppelden er na de korte kür voor de vrouwen al tranen op de zilveren plak voor ze er erg in had, zo verguld was ze met de stunt van de dag.
Het is geen incident gebleken. Vrijdagavond was het van hetzelfde laken een pak in het solo-mannentoernooi. Het goud en de titel kwamen – zoals verwacht - in Russisch bezit (Mark Kondratiuk), maar zijn kompanen Andrei Mozalev, de wereldkampioen bij de junioren van twee jaar terug, en Evgeni Semenenko vertoonden tijdens hun vrije programma te veel capriolen met haperingen om nog aanspraak te maken op de andere prijzen. Die hingen nu om de nekken van de Italiaan Daniel Grassl (zilver) en de Chippendale-achtige Let Deniss Vasiljevs (brons).
Goed voorbeeld doet volgen. In het geval van Hendrickx, die zaterdagavond als voorlaatste de bevroren bühne op moet, is de uitgangspositie gunstiger dan voor de ban brekende twee kerels. Ze knikte twee dagen geleden instemmend, maar het was niet overtuigend. “Ik sta tussen de Russische vrouwen. Tot vandaag droomde ik daar alleen van. Het moet nog bezinken”, klonk het. Zo gaat dat, wanneer er dingen gebeuren die je niet voor mogelijk houdt. Loena redeneerde waarschijnlijk in de geest van de commercial die ooit in de beleggingswereld is bedacht: ‘Resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst’. Kan wel zijn; dit dametje van een meter zestig stond in maart 2021 als nummer vijf genoteerd op het wereldkampioenschap in Stockholm. En in november jl. deed ze ook al weinig onder voor de twee Russinnen die haar in Turijn van een prestigieuze Grand prix-zege af hadden gehouden.
Toen waren dat ongrijpbare meiden, die ze in Tallinn treft zijn weer anderen. Die vallen op cruciale momenten. “Ja, dat heb ik gehoord. Ik heb het niet zelf kunnen zien. Als je foutloos weet te blijven, is de kans op een topresultaat groot”, vertelde Hendrickx. De enige Belgische journalist ter plaatse refereerde aan het ongemak van de zoekgeraakte bagage. Loena was geschrokken, maar de spullen werden een dag later al afgeleverd in het hotel. ‘Hoe is het met je rug?’, had de vrouw verder gevraagd. “Die doet nog flink pijn, al is er steeds op de MRI-scan niets raars te zien. Gelukkig voel ik in de wedstrijden niets door de adrenaline die door mijn lijf giert…”
Mooi toch, dat 'Rode Gordijn' dat open staat? “Haha”, grinnikt Jorik Hendrickx – jawel – de razend trotse broer én trainer van de heldin-in-de-dop, “dat moet een Nederlandse uitdrukking zijn.” Hij parkeert ’m meteen omdat-ie daags voor het grote duel niet te hard van stapel wil lopen. “Loena heeft een prachtige prestatie geleverd in de korte kür. We weten allemaal dat de lange uitvoering iets heel anders wordt: daarin mag iedereen andere, technische elementen stoppen die verboden zijn in de verplichte kür. Viervoudige sprongen, dat kunnen ze in Rusland, en zodra ze die doen, wordt de technische kloof erg groot. Niet getreurd, waar we nu zijn gearriveerd is al geweldig. Dit pakt niemand ons meer af. Ik zal tegen Loena zeggen wat ik bij elk optreden aanhaal. Focus op jezelf, dan volgen de punten en goede klasseringen vanzelf.”
Nuchterheid prediken en kalmte bewaren zijn kwaliteiten van de 29-jarige Antwerpenaar. Reeds vier jaar trekt hij dagelijks op met Loena. Samen zijn ze lid van de Tilburgse Kunstrij Vereniging (TKV), om zo verzekerd te zijn van ijs in de buurt om op te trainen. De piste in Turnhout sloot twee jaar geleden de deuren, dus de Brabantse accommodatie is een ware uitkomst. “We worden er bovendien goed geholpen. Daarnaast organiseer ik veel zaken voor Loena, want we moeten het niet verzwijgen: in België is kunstschaatsen nihil. Eigenlijk bestaat het niet. Nederland heeft de KNSB, wij moeten met vrijwilligers werken die de administratieve taken voor hun rekening nemen. Door de inzet van Jeroen Straathof, een Nederlandse oud-schaatser, is er eindelijk een soort ontwikkelingsprogramma begonnen.”
Niet dat de Hendrickxen ervan profiteren. “Nee, ik heb vroeger mijn eigen route moeten uitstippelen toen ik nog schaatste. Van dat traject, met extra trainingen, fysio-hulp etcetera, maakt Loena nu gebruik. Ik zoek financiële middelen. Bij ons ontvang je namelijk pas steun nadat je hebt gepresteerd, of kunt doordringen van grote finales. Een voorbeeldje? Toen Loena zich in 2017 kwalificeerde voor de Winterspelen van Pyeongchang, heb ik een bingoavond georganiseerd om de kosten van haar vliegticket te kunnen dekken. Tegenwoordig gaat het op dat vlak wat beter. Via Topsport Vlaanderen is er geld beschikbaar en met de Spelen voor de deur draagt het Belgisch Olympisch Comité gelukkig ook bij. Maar voordat de situatie is zoals in Nederland, waar de KNSB zelfs jeugdschaatsers naar internationale toernooien uitzendt, moet er het nodige gebeuren”, aldus Hendrickx.
Dat zijn zorgen voor later. Nu eerst de Russinnen verrassen. Dan kan het dadelijk ook in China. “Ho ho”, reageert de trainer-coach. “We zijn ons bewust van wat de concurrentie kan. Dit is slechts een momentopname. Als ik je vertel dat dit pas de eerste EK is voor Loena in vier jaar, en dat heeft te maken met blessureleed, hoef je niet meer te weten, zeker? Laten we niet te ver vooruitkijken.”
Een nieuw sprookje zou wel enorm leuk zijn…
De stand na de korte kür bij de vrouwen ziet er als volgt uit:
Alles over de EK Kunstrijden weten? Hier