De 34-jarige Walsma is geen veelwinnaar te noemen, wel een stabiele factor in de koers. Ze was de afgelopen jaren goed voor vele ereplaatsen en zeker op natuurijs altijd voorin de koers te vinden. In haar twaalf jaar op het hoogste niveau van het marathonschaatsen won ze twee keer een wedstrijd, waaronder dit jaar de derde etappe in de Trachitol Trophy. Haar andere overwinning heeft zo zijn eigen plekje in de geschiedenisboeken van de marathonsport veroverd. Op 22 november 2014 won ze de eerste editie van de Sjoerd Huisman Bokaal, de wedstrijd in Hoorn die vernoemd is naar de in 2013 veel te jong overleden marathonschaatser.
Negatieve lading
De inwoonster van het Friese Bolsward zat al een aantal jaar tegen de keuze om te stoppen aan te hikken, vertelt ze. “Een paar mensen die dichtbij mij staan wisten dat ik twijfelde. Alleen elk jaar plakte ik er toch een seizoen aan vast. Daarom denk ik niet dat veel mensen dit nu aan zagen komen.” Toch heeft Walsma haar keuze gemaakt. “Je hebt geen garanties. Ik heb al een keer eerder een mooi jaar gehad en toen ging het jaar daarna helemaal niet zo goed. Het is beter zo te stoppen dan toch nog een jaar doorgaan en dat het dan tegenvalt.”
Want Walsma heeft de laatste jaren regelmatig met zichzelf geworsteld. “Ik had bepaalde verwachtingen van mezelf en wilde daarop verder bouwen. Maar als een wedstrijd dan niet goed ging, werd het een ding in mijn hoofd en maakte ik dat heel groot. De laatste paar jaar stapte ik vaak met een rotgevoel van het ijs. Dit jaar wilde ik graag met een betere mindset mijn carrière afsluiten. Daarom heb ik met mezelf afgesproken dat ik de dingen dit jaar veel beter zou relativeren en dat lukt. Natuurlijk baal ik bijvoorbeeld van een slechte wedstrijd als het NK, maar daarna is het klaar en is het door naar de volgende wedstrijd. Die negatieve lading is nu stukken minder.”