Het damespeloton reed bij de tweede wedstrijd op het ijs rond de noordelijke havenstad erg afwachtend. Tempoversnellingen volgden elkaar snel op, maar telkens viel de grote groep weer stil. Merel Bosma tekende korte tijd voor een ontsnapping, al kwam ook zij niet echt weg. In Jonkers zag men weinig gevaar en toen zij er met nog dertig kilometer te gaan van tussen reed, zette niemand de achtervolging in.
"Er waren veel tempoverschillen en daar ben ik niet zo goed in, dus toen ging ik gewoon mijn eigen tempo rijden", verklaart Jonkers haar ontsnapping. De hectiek in het groepje beviel haar niet en maakte haar enigszins angstig. "Voor mij geldt: hoe langer het duurde hoe leuker ik het vond en ik dacht dat op natuurijs ook zo zou zijn. Dat leek me prachtig maar toen ik begon deze week vond ik het eigenlijk doodeng. Toen ging ik maar in mijn eentje gaan rijden, ben ik tenminste niet zo bang."
Dat gold voor Jonkers eerder deze week ook al. Bij de openingswedstrijd afgelopen vrijdag reed ze al lange tijd voor het peloton uit, maar die inspanning moest ze al gauw bekopen. "Daarom moest ik vandaag mijn kruit droog houden de eerste paar rondjes en dat heb ik gedaan", lacht ze. "Voor daarna had ik niet echt een plan."