“Het gaat heel goed met me”, vertelt Carlijn Achtereekte vanuit haar woonplaats Heerenveen. “Ik heb net een goed trainingsblok gedraaid in Luxemburg. Daar heb ik twee weken heerlijk kunnen fietsen en veel progressie geboekt. Daarnaast heb ik nog wat criteriums gereden in België en in Nederland en nu ben ik me aan het voorbereiden op de komende wedstrijden. Zaterdag rijd ik een ploegentijdrit in Zweden en daarna van dinsdag tot en met zondag de Tour of Scandinavia, met etappes door Denemarken, Zweden en Noorwegen. Ik vond het altijd al mooi om in Noorwegen te schaatsen, maar het lijkt me ook prachtig daar te koersen over brede wegen of langs de fjorden. Ik merk aan alles dat ik er zin in heb!”
In juni debuteerde je als wielerprof in de Ronde van Zwitserland. Hoe ging die wedstrijd?
“Naar omstandigheden behoorlijk goed. Ik had een druk schaatsseizoen achter de rug en was nog maar een week of zeven echt in training. En dan rijd je je eerste meerdaagse wedstrijd op WorldTour-niveau, in een peloton met andere meiden die al een hele winter hebben getraind en de nodige wedstrijden in de benen hebben. Dan is het best knap om als 35e te finishen in de tijdrit, terwijl ik niet eens met een dicht achterwiel reed. Daar had ik nog nooit eerder mee gereden, dus wilde de ploeg niet het risico nemen dat ik onderuit zou gaan. Maar dat scheelt veel tijd, dus ik had nog sneller gekund. Het was die week in Zwitserland bloedheet, temperaturen van ruim boven de dertig graden. Dat maakte het niet gemakkelijk. In de volle zon gaf de thermometer een keer 40 graden aan! Ik ging na de tijdrit zelfs even ‘out’ vanwege de hitte. Al met al denk ik niet dat ik het slecht gedaan heb in de Ronde van Zwitserland. Toen ik weer in Nederland was werd ik helaas ziek. De hitte had z’n tol geëist, daardoor moest ik het NK wielrennen laten schieten. De ploegleiding vond het niet verstandig om daar van start te gaan.”
Tegen welke dingen loop je het meest aan in je eerste maanden als wielrenster?
“Het is een vrij unieke overstap die ik gemaakt heb. Mensen om mij heen hoor ik wel eens zeggen: ‘Maar je fietst toch al jaren?’ Dat is wel zo, maar er komt zóveel meer bij kijken. Koersinzicht, ploegentactiek, eten en drinken op de fiets, achter de auto terugrijden naar het peloton na een lekke band. Zo zijn er nog veel meer dingen. Leer dat maar eens in een paar maanden tijd. Dat lukt gewoon niet in zo’n korte periode. Soms is het voor mezelf moeilijk te accepteren dat ik nog een ‘beginneling’ ben. Het liefst wil ik alles in één keer leren, de lat direct hoog leggen. Toen ik in Zwitserland startte was het doel van de ploeg ‘uitrijden’. Ik dacht: uitrijden, wat is dat voor een laagdrempelig doel?! Bij het schaatsen was ik gewend om tegen de besten van de wereld te strijden. Nu moet ik stapje voor stapje een betere renster worden, dat heeft tijd nodig. Gelukkig geeft de ploeg mij daar alle ruimte voor. Ik ben blij dat men geduld heeft en vertrouwen in mij.”
Ben je er al achter wat voor een type wielrenster je bent? Ben je een sprintster, tijdrijdster of een klassementsrenster?
“Ha, dat is een goede vraag. We moeten nog uitvinden wat voor een renster ik echt ben. Het liefst zou ik een klassementsrenster zijn. Ik houd namelijk van etappekoersen. Maar daar kom ik op dit moment nog heel veel skills voor tekort. Het tijdrijden ligt me wel, dat heb ik al gemerkt. Thuis heb ik nu ook een tijdritfiets waarop ik regelmatig train. Dat bevalt goed. Je moet best in diepe hoeken zitten op die fiets, dat ben ik als schaatsster wel gewend. Sowieso komt het tijdrijden het dichtst bij het schaatsen, omdat het daar ook puur om de eindtijd gaat. Ik vind het een heel leuk onderdeel en wil volgend jaar heel graag aan het NK tijdrijden meedoen.”
Hoe heb je vorige week naar de Tour de France voor vrouwen gekeken? Jumbo-Visma reed heel sterk. Marianne Vos won twee etappes en droeg vijf dagen het geel.
“Ik heb genoten van de Tour. Voor het vrouwenwielrennen is het natuurlijk prachtig dat dat er zoveel aandacht voor was en dat alles zo mooi in beeld gebracht werd. En onze ploeg reed daar inderdaad fantastisch! Mooi om te zien hoe ze het met elkaar aangepakt hebben. Dat maakt me wel trots, het zijn nu ook écht mijn ploeggenootjes. Toen ik nog schaatste volgde ik het wielrennen ook op de voet, maar nu maak je zelf deel uit van het wielerpeloton. En wat Marianne Vos daar in Frankrijk allemaal liet zien was natuurlijk fenomenaal. Ik kreeg echt kippenvel toen ik voor de televisie zat te kijken! Voor haar moet je heel veel respect hebben. Ik ben slechts drie jaar jonger dan Marianne, maar toch keek ik vroeger wel een beetje tegen haar op. En nu mag ik samen met haar koersen, want ze start dinsdag ook in de Tour of Scandinavia. Dat vind ik heel bijzonder. Ik weet zeker dat ik in die etappes veel van haar zal leren. ”
Dat wordt knechten dus voor Marianne Vos…
Lachend: “Daar zegt toch niemand ‘nee’ tegen? Zeker nu ze zo in vorm is! Ik kijk er naar uit.”
Droom je zelf ook van de Tour de France?
“Natuurlijk lijkt het me gaaf de Tour te rijden. Maar ik heb ook de nerveuze tweede etappe gezien, met al die valpartijen… Ik moet eerlijk zeggen dat ik daar wel een beetje van schrok. Helaas hoort dat ook bij het wielrennen, maar het is niet zo dat ik er angst voor heb gekregen hoor. Om goed in een peloton te rijden is positionering heel belangrijk, dat vergt ervaring. En als je dan die andere etappes ziet ben je die valpartijen eigenlijk ook snel weer vergeten. Zeker nu de Tour de France zo’n mooie wedstijd is gebleken en alle aandacht die erbij komt kijken is het voor mij een droom om daar te mogen starten. Maar het is niet zo dat mijn carrière niet geslaagd is als ik nooit de Tour heb gereden. Of het reëel is dat ik ooit aan de Tour mag meedoen? Je weet het nooit! Vrijwel niemand had gedacht dat ik olympisch kampioene zou worden. Ik verbaas wel eens vaker vriend en vijand. Eerst probeer ik vooral te genieten van het leven als wielrenster. De komende periode wil ik zoveel mogelijk leren op de fiets.”
Je rijdt dus zaterdag een ploegentijdrit in Zweden en dan de Tour of Scandinavia. Welke wedstrijden staan er nog meer op je agenda dit jaar?
“Ik ga in september de Vuelta rijden. Vijf etappes door Spanje, met de finish in Madrid. Dat is wel iets om naar uit te kijken. Daarna staat er nog een wedstrijd in België op m’n programma. Misschien rijd ik eind augustus ook een koers in Bretagne, maar vooralsnog ben ik daar reserve voor. Nee, geen wedstrijden in Nederland. We hebben bewust wat koersen uitgezocht met wat bredere wegen, dan kun je wat makkelijker opschuiven in het peloton. De Nederlandse wedstrijden zijn wat nerveuzer; voor mij is het fijner ergens te rijden waar iets minder stress is.”
Tot slot: Mis je het schaatsen al?
“Nee, ik mis het niet. Soms zie ik wat video’s voorbijkomen van oud-ploeggenootjes tijdens trainingen en dan denk ik wel: wat is schaatsen toch een mooie sport! Misschien als straks de wedstrijden weer beginnen dat ik het meer ga missen, maar ik sta volledig achter mijn keuze voor het wielrennen. Ik haal er zoveel plezier uit. Ik skeeler nog af en toe, dus misschien trek ik deze maand (tijdens het zomerijs in Thialf) nog wel een keer m’n schaatsen aan. Gewoon omdat ik dat leuk vind. En ik ga er zeker niet minder door fietsen!”